We worden allemaal dood-gestraald / tekst: Peter van der Vleuten
We worden allemaal dood-gestraald
tekst: Peter van der Vleuten – www.KennisplatformElektroMagnetischeStraling.org
april 2018 / Spiegelbeeld
Vrijwel alle hedendaagse aandoeningen zijn een gevolg van de interactie tussen onze genetische aanleg (niet beïnvloedbaar) en stressfactoren uit onze omgeving (wel beïnvloedbaar)1,2 (zie afb.1). Door cumulatie van de diverse stressfactoren (“total load effect”3 ) ontstaat overbelasting en kan ons lichaam op TILT (“toxicant induced loss of tolerance”)4 gaan (zie afb.2 en afb.3). We worden dan hypergevoelig voor alle stressfactoren uit onze omgeving, zoals chemische of toxische stress, emotionele stress en, last but not least, elektrostress. Onze weerbaarheid, c.q. ons immuunsysteem, is dan (onherstelbaar) beschadigd.
Deze situatie gaat vaak gepaard met een doorbroken bloed-/hersenbarrière, waardoor schadelijke stoffen uit ons bloed ongehinderd in onze hersenen terecht kunnen komen. Bij nieuwe ontwikkelingen wordt geen rekening gehouden met de gezondheidseffecten van elektromagnetische straling op mensen, dieren en planten. Er lijkt geen ontsnappen meer aan!
Gezondheidseffecten door elektromagnetische straling
Al tientallen jaren is bekend dat elektromagnetische straling, die onlosmakelijk is verbonden met opwekking, transport en gebruik van elektrische energie, ernstige gezondheidsschade bij mensen, dieren en planten kan veroorzaken. Zie o.a. http://wifiinschools.com/uploads/3/4/3/4/34340185/russian_ summary_1972.pdf.
Een bijzondere plaats wordt hierbij ingenomen door draadloze communicatie, waarbij energie en informatie draadloos en over grote afstand worden overgedragen. Dit begon met zendmasten voor radio, TV en radar. Nu zijn het vooral de zendmasten voor mobiele communicatie en tot overvloed van ramp hebben we allemaal ook nog eens een aantal minizendmasten in eigen huis, kantoor en auto. Ook de publieke ruimte staat er vol mee. De mini-zendmasten die we gebruiken voor draadloze communicatie stralen dezelfde frequenties uit als de welbekende magnetron, die wordt gebruikt voor de bereiding van ons voedsel.
24/7 straling
Onze eigen mini-zenders, zoals onze mobiele telefoon, onze (tablet-) computer, WiFi, snoerloze DECT telefoon, “smart” TV, hoorapparaat, babyfoon en ga zo nog maar even door, stralen normaal gesproken 24 uur per dag, 7 dagen per week, ook als we ze niet actief gebruiken. Geen wonder dus, dat steeds meer mensen letterlijk omvallen. Ze kunnen daarbij doorgaans op weinig begrip van artsen en mensen uit hun omgeving rekenen. Veel mensen die zijn uitgevallen met stralingsklachten beseffen niet dat de werkelijke oorzaak van hun klachten gelegen is in overbelasting door de mini-zendmasten in hun directe omgeving. Hun standaard reactie als ze te horen krijgen dat hun belangrijkste speeltjes verantwoordelijk zijn voor hun gezondheidsklachten is: “Zo erg kan het toch niet zijn, anders zou het wel verboden zijn of zouden we er wel tegen gewaarschuwd worden”.
Verslaafd aan draadloos
Zij beseffen niet dat er ‘sterke krachten’ werkzaam zijn die gezondheid van mensen en dieren ondergeschikt maken aan onze “vooruitgang”. Die krachten zijn industrie en overheid, die broederlijk samen optrekken om er voor te zorgen dat we allemaal altijd en overal bereikbaar zijn. Daar kunnen ze mee scoren; niet met waarschuwen voor mogelijke gezondheidsproblemen. Waarschuwingen van specialisten en wetenschappers worden systematisch en professioneel genegeerd en onder het tapijt geschoffeld. Zo lang het duurt worden bakken geld verdiend aan draadloos, waaraan intussen hele volksstammen verslaafd zijn geraakt.
Onbegrip over stralingsklachten
Eén van de problemen met het aantonen van gezondheidsschade door draadloze communicatie is, dat je elektromagnetische straling niet kunt zien, horen, ruiken of voelen. Voor mensen die extreem gevoelig zijn geworden voor elektromagnetische straling is dit geen punt; zij voelen doorgaans zelf de belasting door die straling op hun lichaam en enkelen van hen krijgen huidklachten (eczeem of een verbrande huid) zoals bij verbranding door de zon. Door onbegrip over de stralingsklachten bij artsen en in hun directe omgeving raken mensen die extreem gevoelig zijn geworden vaak hun baan en hun sociale omgeving kwijt, komen in sociale isolatie terecht en leven van een uitkering, niet zelden in erbarmelijke omstandigheden. In de afgelopen decennia is het stralingsniveau, vooral in stedelijke gebieden, explosief toegenomen en het eind van die explosie is nog lang niet in zicht (hierover later meer!).
Wetenschappelijk bewijs
Met grote regelmaat worden onderzoeksresultaten van vooral buitenlandse wetenschappers over de schadelijke effecten van straling gepubliceerd. Hier lezen we in Nederland weinig over. Veel van die onderzoeksresultaten worden onder andere door ons voorzien van commentaar, doorgestuurd aan de overheid en aan de media. Uiterst zelden krijgen we hier een reactie op en in incidentele gevallen wordt hieraan een artikel gewijd.
Reden waarom we ook Nederlandse onderzoekers bij deze problematiek willen betrekken.
We vinden in Nederland weinig of geen wetenschappers die aan dit precaire onderwerp willen, durven of mogen meewerken
De strategie die door de beroepsontkenners wordt gehanteerd is “twijfel zaaien”. Zij huren wetenschappers en lobbyisten in om de wetenschappelijke bewijzen ter discussie te stellen. Hun doel is de ‘productie van twijfel’ 5 . Een methode die ook succesvol is geweest bij onder andere roken, asbest, klimaateffecten, etc. Bekende dooddoeners zijn o.a.: meer onderzoek nodig, meer geld voor onderzoek, geen sluitend bewijs. Allemaal ‘redenen’ om niets te hoeven doen.
Stralingslimieten
Een ander staaltje corruptie is het vaststellen van stralingslimieten. De stralingslimieten in Nederland behoren tot de hoogste ter wereld. Stralingslimieten worden voorgesteld door een “onafhankelijke” organisatie (ICNIRP), die wordt voorgezeten door de stralingsspecialist van de Nederlandse gezondheidsraad. Stuitend is, dat bij bepaling van de stralingslimieten uitsluitend is gekeken naar de opwarmeffecten (magnetroneffect) door de straling en dat de veel belangrijkere biologische effecten buiten beschouwing zijn gelaten. Door deze omissie lijkt het veilige niveau van de straling vele malen hoger dan in werkelijkheid het geval is. In afb. 4 ziet u een overzicht van de stralingslimieten in een aantal landen 5. De met afstand hoogste limiet is de uit 1998 daterende ICNIRP norm, die o.a. in Nederland wordt gehanteerd.
Met droge ogen
Medewerkers van instituties zoals de gezondheidsraad, het antennebureau, het door onze overheid en de industrie gefinancierde “kennisplatform” elektromagnetische velden, het RIVM en van diverse ministeries, durven met droge ogen te beweren dat je niet ziek kunt worden van straling met een niveau beneden deze limiet. De praktijk wijst anders uit! En wat te denken van onze volksvertegenwoordiging?
Die heeft niet de moed om deze “ingewikkelde materie” ter discussie te stellen en als dat incidenteel toch eens gebeurt worden ze snel met een kluitje in het riet gestuurd.
Ik weet niet hoe lezers hierover denken, maar wij vinden dit ronduit misdadig!
Deel 2: In de volgende uitgave van Spiegelbeeld geven wij u onze visie op toekomstige ontwikkelingen en mogelijke oplossingen. Hierin gaan we ook verder in op overbelasting door straling, diagnoses en therapieën.
Referenties
- Centers for Disease Control, Office of Genomics and Disease Prevention: Centers for Disease Control and Prevention. Department of Health and Human Services. Gene-Environment Interaction Fact Sheet. 2000.
- Rappaport S.M., Smith M.T. Epidemiology, Environment and Disease Risks. Science 2010; 330-460-1.
- W.J. Rea- K. Patel, Reversibility of CHR Degenerative Disease and Hypersensitivity
- Miller CS, Are we on the threshold of a new theory of disease? Toxicantinduced loss of tolerance and its relationship to addiction. Toxicology Induced Health 1999;15:284-94.
- Main Source Documents for this Work are by Jamieson I.A. and BioSustainable Design (2013-2014)
- Michels D (2008) Doubt is their product: How Industry’s Assault on Science Threatens Your Health. New York: Oxford University Press
