WOORDEN & ZO / Door Hilde Bewust leven
WOORDEN & ZO
25/06/2022 / Door Hilde Bewust leven
Ja, onze woorden, ze doen ertoe. Het zijn niet zomaar woorden die we voortbrengen, om iets te verduidelijken. Het is zoveel meer dan dat, en daarom is het goed om eens terug te kijken hoe ons taalgebruik is opgebouwd. Want weten we wel wat we aan het doen zijn?
Het interessante aan een terugblik is, dat het ons bewust maakt van wat er was en is, en ons in staat stelt om patronen en gewoontes te doorzien. Zodat iedereen voor zich, in de weegschaal kan leggen, wat we wel willen verderzetten en wat niet. Om niet te blijven hangen in wat was, maar om kansen te zien en om moedig een voorwaartse beweging te nemen naar iets beters en liefdevollers, om een nieuw vertrekpunt aan te nemen.
Ons taalgebruik werd al van op jonge leeftijd voor een stuk in banen geleid. Het spreken van onze waarheid werd toen al gecorrigeerd, naar wat kon en niet kon worden geuit, en wanneer of hoe iets mocht worden geuit. Of het tegenovergestelde was waar, er werd een zekere assertiviteit verwacht, en mondigheid werd aangemoedigd. We werden op verschillende manieren ‘gekneed’, soms heel duidelijk waarneembaar en soms meer subtiel.
Er werd enerzijds de nadruk gelegd op het belang van goed overkomen en anderzijds werd zelfzekerheid benadrukt, in plaats van op het gewaarworden van onze gevoelens en indrukken, en ze natuurlijk, liefdevol en duidelijk te leren verwoorden, zodat we onze eigenheid konden behouden. We ontwikkelden verschillende overlevingsmechanismen, omdat het zo onnatuurlijk aanvoelde.
In het huidige moment hebben velen van ons een taalgebruik ontwikkeld, dat ver verwijderd is van Liefde en van onze oorspronkelijke eigenheid. Het is een gewoonte of een houding geworden, die we als vanzelfsprekend vinden, en die ons in een illusoire realiteit houdt, omdat we niet bewust zijn van wat het met ons doet en hoe het een ander kan treffen.
Het is een naar buiten gerichte beweging, waardoor we onszelf aanpassen aan anderen, om de omgang te vergemakkelijken, of door uitdrukkelijk onze plaats in te nemen om de ander verbaal te imponeren. Hoe dan ook, het komt er op neer, dat we onszelf verwaarlozen en verloochenen, wanneer het taalgebruik niet strookt met onze oorspronkelijke gevoelens en impressies.
Wij kwamen als Liefde, wij zijn Liefde, en zo ook mogen onze woorden hiervan een uiting zijn.
De beweging van binnenuit, is als bij een kind dat ongedwongen en spontaan zijn intrinsieke waarheid uit, zonder beladen gevoelens en associaties. Want een kind ervaart en leeft nog voornamelijk vanuit zijn/haar hart- en zielsbewustzijn, en dan is de ondertoon als van zelfsprekend liefdevol en authentiek.
Omdat kinderen nog zo dicht bij hun oorsprong staan, kunnen wij als ouder of opvoeder veel van hun leren. Ze belichten terug dat andere perspectief, waar we als volwassenen van af zijn gedwaald, de taal van het hart, intuïtie en gevoel, en waar we uiteindelijk allemaal weer naar mogen afdalen, willen we onze unieke natuur terug ontdekken.
