Wat Dacht Je Van Een Mooie Lange Vakantie? / Door: Suzanne Maresca
Wat Dacht Je Van Een Mooie Lange Vakantie?
Door: Suzanne Maresca 31 december 2022
Zijn we het er allemaal over eens dat een heerlijke, echt lange vakantie voor ieder van ons op zijn plaats is? We hebben een vakantie nodig, en wel een permanente, van de chronische fysieke, emotionele en mentale problemen die bij deze realiteit lijken te horen.
Niet te vergeten dat we plezier willen hebben! Heel veel, en met mensen waarmee we in een goede hartelijke sfeer samen zijn. Ik durf te zeggen dat plezier voor de meesten van ons een tekort is.
Hoewel we zeker verantwoordelijk zijn voor onszelf, en hoeveel van wat ons mankeert niet aan onszelf te wijten is? Moeten we de last accepteren van alles wat we meemaken, terwijl onze eigen vrije wil blijkbaar voor de duur van onze schepping en gedurende meerdere incarnaties is verkwanseld en genegeerd?
We hebben een vakantie nodig van de realiteit die we hebben ervaren voor hoe lang…levens? Meerdere en gevarieerde levens waarschijnlijk… sommige gelukkig en bevredigend, en andere vol met uitdagende ervaringen die misschien nooit zijn opgelost.
En dat brengt de hele reïncarnatie val in herinnering; nog een overtreding om boos over te zijn. Het veld van schade aan de mensheid is rijp, en overvloedig met een echt giftig gewas. Ik vraag me alleen af… als ik de rechtschapen en onmiskenbare woede begin te voelen die met dit alles gepaard gaat (en ik ben een tamelijk zachtmoedige en onwankelbare meid), dan staat het menselijk collectief zeker op het punt een pakking te laten ontploffen.
Persoonlijk heb ik nu behoefte aan een beetje fantasie, omdat onze werkelijkheid met de minuut verandert; zeker met de dag. Welke vorm heeft de aarde? Waar komen mensen vandaan? Wie staat aan onze kant en wie niet?
Weet je wat? Het kan me niet schelen! Inderdaad. Ik bladerde door Ismael Perez’ boek, Onze Kosmische Oorsprong, op zoek naar iets wat hij zou kunnen zeggen over het firmament, en ik werd getroffen door de herinnering aan de geschiedenisles op de middelbare school. Juffrouw Terraciano gaf in een snelle stijl college, en onze tijd in de klas werd doorgebracht met het maken van aantekeningen tijdens haar gortdroge verbale verhandelingen. Misschien wilde ze ons steno leren of zoiets.
In ieder geval besefte ik dat ik voorlopig genoeg heb gehoord over onze Kosmische Oorsprong. Namen en data zijn in dit verband net zoiets als geschiedenisles op de middelbare school. Ik wil me niet concentreren op alles wat er eerder gebeurd is, ook al snap ik hoe belangrijk het is dat we ons ervan bewust zijn. Zoals ik zei, ik weet genoeg voor nu… Ik wil gewoon kijken naar wat er nu komt voor ons.
Dus besloot ik naar het einde over te slaan. Ik opende het boek precies (en onbedoeld) op hoofdstuk 18: “Een visioen van de tweeduizend jaar.”
Dat is wat ik bedoel! Je kunt je voorstellen wat voor goeds daar in staat, en het is echt alles wat ik wil. Ik geef toe dat mijn interesse in deze realiteit op een dieptepunt is. Ik voel me zo klaar. Kun je dat begrijpen? Ik weet dat je dat kunt.
Oké, dus wat is een goede tirade zonder een opbeurend verhaal?
Suzanne Maresca
Vertaling: wakkeremensen.org
