Liefde en ‘niet liefde’ door Klaasoldegberts/ op 3 juni 2015 / geplaatst 21 Juli 2015
21 juli 2015
Liefde en ‘niet liefde’
door Klaasoldegbertsop 3 juni 2015
Omdat ik ga schrijven over mijn ervaringen zou ik ook kunnen zeggen: “Ik ga schrijven over mijn ervaringen in en met liefde. Wat ‘liefde’ en ‘niet liefde’ kan doen.” Ik wil er over schrijven omdat ik er vanochtend mee wakker werd; met liefde. Dat creëerde de aandrang er nu over te gaan schrijven. Natuurlijk realiseer ik me er niet alles op een paar A-viertjes over kwijt te kunnen. Het kan ook niet met een stapel van een kilometer boeken. Zo van: “Als je die uit hebt weet je wat liefde is.” Ik denk eerder het tegendeel. Dat zou eerder leiden tot chaos met betrekking tot jouw persoonlijke beeld van wat liefde zou kunnen of moeten zijn. Aan die stapel boeken denken geeft al onrust. Terwijl de identiteit van liefde zo eenvoudig is te begrijpen dat kinderen het gemakkelijk kunnen. Het is in feite kinderlijk eenvoudig. Natuurlijk ook omdat kinderen nog niet zo geprogrammeerd zijn. Hoewel daar al heel vroeg mee begonnen wordt. Kijken we niet graag naar een vrolijk en onbevangen kind?
Om liefde wat meer te begrijpen kan het belangrijk zijn te weten dat we fysiologisch uit verschillende elementen bestaan. We hebben, om het even bij het hoofd te houden, een linker- en een rechterhersenhelft. De linkerkant is de rationele kant die alles onderbouwd, berekend en in vakjes plaatst. De linkerkant die heel graag de wetenschap er bij haalt voor het bevredigen en opsieren van die hokjes. Zo slaat dit gedeelte ook ervaringen op. Als ik dit doe dan gebeurt er dat. Waarom? Omdat ik het zo ervaren heb. Een beetje krampachtig zwart-wit en de controle willen houden zonder daar echt bewust van te zijn. Als de controle weg is dan komt de grote angst weer om de hoek kijken en moet er onmiddellijk een oplossing komen om die adrenaline van angst te elimineren. Of het moet onderdrukt worden met een van de vele verslavingen die wij meestal ook onbewust hebben.
Het vroege programmeren en het uitschakelen van gevoel kan al heel jong beginnen. Ons gevoel ligt veel meer in onze rechter-, vaak afgesloten, hersenhelft. Ik ga een voorbeeld noemen hoe de deur van gevoel dicht geslagen kan worden zonder daar iemand over te oordelen.
Een kind komt thuis en huilt omdat het op school iets heeft meegemaakt wat “niet liefde” was. Thuis aangekomen zegt moeder; “ Wat heb jij te janken? Ga maar naar boven als je wilt janken. Het kind gaat naar boven en snapt er niets van. Moeder is toch lief? Het kind heeft ook geen referentiekader van: “Moet je eens luisteren mijn vorige moeder deed dat heel anders. Je moet me troosten en aandacht geven!” Was het maar waar. Nu zit het kind op de kamer en snapt niet wat hij of zei verkeerd heeft gedaan en is verward, verdrietig chaotisch en onrustig. De volgende keer komt het kind weer thuis en is verdrietig maar herinnert zich de reactie van moeder en sluipt naar boven om daar te huilen; is nog veel meer van slag en wordt kwaad, weet niet eens waarom en schopt een deuk in het prullenbakje. Moeder hoort dat en rent naar boven en zegt: “Kun je niet even zeggen dat je thuis komt en moet je zien dat prullenbakje dat we je gegeven hebben! Wat een dankbaarheid! Weet je wat; jij verzint zelf maar een passende staf voor je gedrag.”
Dit voorbeeld, wat overigens in verschillende zettingen heel veel voor komt bij mijn cliënten, zit vol met ‘programmeer ingrediënten’ zonder dat, in dit geval de moeder, daar notie van had op het moment van gebeuren. Dit is een gebeurtenis die enorm stimulerend is voor de rationele kant; voor de vakjes ‘ik mag niet huilen’, ‘ik mag niet voelen’ en ‘andere emoties ook niet met gevoel communiceren want dat gaat pijn doen’. Eigenlijk is hier een hele hardeschijf met linker vakjes gecreëerd door een “niet liefde” gebeurtenis. Een scheiding tussen ‘voel ik’ en ‘denk ik’ waarbij voel ik helemaal weg gehamerd is. Terwijl ‘voel ik’ helemaal voldoet aan je identiteit met oneindige mogelijkheden van creëren in liefde.
Van nature zijn we liefde omdat we er door zijn gemaakt. Gemaakt door universele onvoorwaardelijke liefde. Toegankelijk met gevoel. Afgesloten door dominante cognitieve eigenschappen die geschapen zijn door emotionele gebeurtenissen. Nu staat die linkerhersenhelft ook in verbinding met ons zenuwstelsel en kleine hersenen die de motorriek van ons lichaam besturen. Zenuwen beheersen ook de spieren het is daarom dat bij stress onze zenuwen spieren gaan spannen. Eventjes is dat niet erg maar heel erg lang geeft toch wel lichamelijke klachten die te veel zijn om op te noemen. Toch maar naar de dokter zegt onze ratio want de dokter maakt mensen beter toch. Dokter ik heb zo’n pijn in mijn nek. Pilletje of fysio en klaar is Kees? Nee de pijn blijft, het helpt maar even. ‘Stom mens hoor die dokter hij had mij beter moeten onderzoeken”; boos en nog meer nekpijn. Even weer (onbewust) dezelfde emotie als op dat kamertje zonder daar notie van te hebben. Natuurlijk komt die trigger ook terug in de rest van dat leven en vooral in relaties en in dit geval misschien wel naar vrouwen.
Liefde is terug gaan naar wie jij echt bent dwars door verstorende belemmerende emoties die aan het roer staan van jouw leven. Wel even uitmaken hoe jij moet reageren in “niet liefde” omdat jij het toelaat door niet anders te weten. Niet bewust van je reacties hoe ze ontstaan zijn en wat ze nu uitwerken op een ander.
Ik ga je voorstellen om even in te gaan op mijn suggestie dat onze blauwdruk onze kern van onvoorwaardelijke universele liefde is. Gun je het moment om even je ratio uit te schakelen en het lukt je dan zeker eventjes te voelen. Als het nu niet lukt dan probeer het maar eens wat vaker. Mijn liefdevolle suggestie aan jou is ook om even je voeten te leren voelen tijdens deze proef. Dus met je aandacht even naar je voeten. Wees maar eens lief voor jezelf in het voelen. Of het opnieuw ont-dekken daarvan. Je voeten kunnen voelen, maakt dat energie weer kan stromen waardoor er meer balans in je lichaam kan komen. Rust. Even net doen of je geen controle meer hebt.
We leven ons leven en doen het voor 95% onbewust! Onze linkerhersenhelft is nog steeds verreweg het dominantst. Koel, berekenend en beredenerend. Zij heeft de deur al heel vroeg dicht geslagen naar de rechterhersenhelft. Misschien druk ik mij wel goed uit om het te zien als een ‘bang, dominant en naar gevoel’. In mijn introductieartikel heb ik daarover geschreven.
Dalai Lama: “Als verstorende emoties niet meer belemmeren zijn wij van nature gelukzalig”.
Ik werd er mee wakker. Nee niet met hoofdpijn maar met liefde. Het is onuitputtelijk en altijd en overal aanwezig als een soort chemie dat alles omvat. Het maakt blij en is ook gelukkig. Het maakt een scheiding tussen illusie en waarheid. Een verlangen dat die liefde bij jou binnenkomt is de eerste liefdevolle zet naar jezelf. Niemand kan jou liefde leren. Het is onmogelijk die liefde in hokjes plaatsend te beredeneren of helemaal te beheersen, want dat wil die andere koude kant graag. Die kant zal dan ook zeggen: “Je bent aan het zweven en het klopt niet want je kunt het niet bewijzen.
Gevoel? Wat nou gevoel! Je moet niet voelen maar doen!” Eigenlijk omdat deze bang is voor liefde. Angst die is geboren uit nare ervaringen; dat moge duidelijk zijn. Je hebt het helemaal begrepen als je weet dat duister niet met duister een woede niet met woede te overwinnen is, maar wel met licht en liefde.
Ik zal over dit onderwerp nog veel meer gaan schrijven, omdat het de rode draad is voor mij en steeds meer mensen. We zijn langzaam maar zeker aan het wakker worden. Die onvoorwaardelijke universele liefde kan daar enorm bij helpen; vooral in deze tijd van vernieuwing door ontmaskering van het duister. De alternatieve media staat er vol mee en de Main Stream Media proberen het weer in het duister te houden. Alleen wij zien het al en dát geeft al licht. Dus wat in het klein met elk individu gebeurt, gebeurt ook in het grote geheel. In volgende artikelen geef ik wat meer tools die gebruikt kunnen worden om meer tot je zelf te komen zoals: mededogen, vergeving en vertrouwen ontwikkelen. De warmte van ware liefde die we allemaal in onszelf kunnen vinden.
Ik wil dit artikel sluiten iets wat ik eerder heb geschreven: Een Goddelijke waarheid.
Ons gevoel van ontoereikendheid, zwakte en onvolledigheid komt voort uit grote investeringen in het “schaarsteprincype” dat de hele wereld van illusies regeert. Vanuit dit gezichtspunt zoeken we in anderen wat we menen zelf te missen. We houden van een ander teneinde zelf iets te krijgen. In feite is dat het wat in de droomwereld voor liefde doorgaat…
