Je Schaduw Zelf: Hoe Het Onder Ogen Te Komen, Het Naar Het Licht Te Brengen En Het Te Transcenderen / door Milan Karmeli / 30 november 2018

Je Schaduw Zelf: Hoe Het Onder Ogen Te Komen, Het Naar Het Licht Te Brengen En Het Te Transcenderen
door  Milan Karmeli , 30 november 2018
(Milan Karmeli) Er is veel geschreven over schaduw en wat het is. De richting is duidelijk. Schaduw is iets dat we onderdrukken en verbergen voor anderen, en in de meeste gevallen voor onszelf. Waar komt het vandaan en wat kunnen we doen om het te integreren of te genezen?
Laten we beginnen met de vraag ‘waarom hebben we een schaduw?’ Is het omdat we de duisternis in onze kern dragen of krijgt de schaduw vorm tijdens ons leven als residu van angst, woede, schaamte en schuld, en hun vermijding? Ik zou zeggen een beetje van allebei. Op het collectieve niveau van de mens dragen we trauma met betrekking tot het lijden en agressie van onze voorouders met ons mee. Maar voor het grootste deel ontwikkelt onze schaduw zich tijdens dit leven in de vorm van een complexe en verfijnde persoonlijkheid, die ons met een gevoel van controle houdt.
Diep van binnen voelen we ons kwetsbaar maar proberen het te verbergen.

Onze innerlijke wereld is complex en voor sommigen ondraaglijk. We staan er voortdurend bloot aan en zijn bang voor de confrontatie met onze tegenstrijdige complexiteit, tegenover onszelf en anderen. In plaats van ons te verdiepen in de diepte van onze psyche en meer bewustzijn uit te nodigen, zouden we liever onszelf bewaken. Hoe bewuster we zijn, hoe meer verantwoordelijk we worden voor onze acties. Een van de redenen waarom we onze schaduw zo zorgvuldig verbergen, is omdat we de consequenties van onze acties niet willen dragen. En dus zijn onze kwetsbaarheid en schaduw nauw met elkaar verbonden.

Er zijn veel effectieve manieren om je niet kwetsbaar te voelen en een gevoel van onschuld te behouden. Als je je houdt aan een strikte moraliteit, vasthoudt aan ideologieën, hetzij sociaal, politiek of spiritueel, of vertrouwend op religieus dogma, dan bereik je precies die bescherming. Het soort bescherming waarin we ons wapenen in gevoelens van rechtschapenheid en onschuld. Dit wil niet zeggen dat we niet moeten streven naar onze daden om moreel te zijn of om te voorkomen dat we geloven, maar om ons bewust te worden wanneer ze gebruikt worden om ons superieur te voelen ten opzichte van anderen. Interessant genoeg is onze wens om onschuldig te blijven een grote schaduw in en van zichzelf.
Dus, terwijl we bezig zijn met onderdrukken en beheersen, voedt en groeit de schaduw met elke poging om afwijzing, vernedering of straf te weerstaan, evenals situaties waarin we ons schuldig en beschaamd voelen.
Hier zijn enkele voorbeelden van hoe onze schaduw onze kwetsbaarheid verbergt. Laten we zeggen dat we erkenning willen voor iets dat we hebben gedaan. In plaats van te vragen om erkenning, verbergen we het door valse nederigheid en worden we boos omdat we niet de aandacht krijgen die we voelen dat we verdienen. Een ander voorbeeld is onze behoefte om bij anderen te horen en belangrijk te zijn. Maar nogmaals, in plaats van deze behoefte, die ons kwetsbaar maakt voor afwijzing, te communiceren, maken we anderen belangrijk, in de hoop geprezen te worden voor onze daden. In de loop van de tijd hebben we ontelbare verfijnde manieren ontwikkeld om onze schaduwen te verzachten en onze controle te behouden.
Schaduwintegratie begint met een eerlijkheid die er niets voor terug verlangt.
We kunnen zien dat de meeste schaduw te maken heeft met overlevingspogingen van een of andere soort. Dit gebeurt wanneer we proberen onze omgeving onder controle te houden door zich als slachtoffers te gedragen, respect te verkrijgen door valse nederigheid, morele superioriteit en andere vormen van manipulatie. Als we het hebben over schaduwintegratie, is het cruciaal dat we precies weten wat de facetten van onze schaduw zijn.
We willen bijvoorbeeld kunnen zeggen, terwijl we ons onthouden van elk oordeel, dat ‘ik lach naar anderen, om niet te worden aangevallen’ of ‘ik beheers mijn partner door hem of haar zich schuldig te laten voelen’. Elk oordeel over wat we in onszelf ontdekken, is een verborgen poging om onszelf te laten zien en excuses te vinden. Het ‘waarom’ is hier van ondergeschikt belang, omdat de lijst met redenen eindeloos is en de absolute bron moeilijk vast te stellen is, maar de drang om onze kwetsbaarheid te beperken is er nog steeds.
Dit kan een goed moment zijn om te zeggen dat schaduwintegratie niet over verlossing gaat, maar over het begrijpen van de innerlijke werking van kwetsbaarheid en bescherming, die nauw verbonden zijn met ons gevoel van overleving, zowel fysiek als emotioneel.
Bovendien willen we onze schaduwen onder ogen zien, niet om ons in de toekomst beter of lichter te voelen, maar om meer geïntegreerd te worden binnenin onszelf en het gevoel van afscheiding dat de schaduw produceert te verminderen. We willen integriteit teruggeven die hoort bij de verantwoordelijkheid van het behoren tot een geschiedenis en cultuur die veel lijden ervaart en groter is dan ons individuele zelf. Het integreren van onze schaduw houdt in dat de duisternis deel van ons mag uitmaken, zonder de wens om het te overstijgen.
Laat de hoop vallen op een pijnvrij leven
Wanneer we onze schaduw onder ogen zien, willen we de agressie, angst, egoïsme of hebzucht die in ons leeft volledig bezitten. We willen eerst en vooral voor onszelf duidelijk maken hoe we machtsspelletjes spelen en controle proberen te krijgen. Deze erkenning vermindert niet noodzakelijkerwijs de pijn voor onszelf of anderen of stelt ons in staat om te veranderen. Er is geen zeker resultaat van schaduwintegratie en dat is een zware pil om te slikken. Wat we ‘gewoon’ doen, is iets brengen wat verborgen is voor het licht, zonder de poging om het meer of minder betekenisvol of dramatisch te maken, maar het eerder te zien zoals het is, en daardoor meer bewust worden.
Hoe meer emotionaliteit we teweegbrengen in de karakterisering van onze schaduw, hoe minder integratie er plaatsvindt. Schaduwintegratie zou een niet-dramatische handeling moeten zijn, omringd door een vleugje koelte, waarbij we observeren wie we zijn geworden. We zullen de pijn van leugens, verraad en pijn voelen voor anderen tijdens deze observatie. En terwijl je dat doet, is het een echte uitdaging om het oordeel, positief of negatief, te negeren. Hoe is het mogelijk om ‘niet te reageren’ op wat wij beschouwen als een persoonlijke ervaring? We moeten begrijpen dat elk commentaar ook de poging bevat om de ervaring te veranderen, of het ons nu bevrijdt of straft.
Het helen van de schaduw is een magisch proces waarin wij de deelnemer zijn, niet de regisseur
De grote uitdaging bij schaduwintegratie is om ons vermogen om bij ons te zijn of een ervaring vast te houden te laten groeien zonder het vermogen te hebben om het te veranderen. Wat is gedaan, is in het verleden en kan niet ongedaan worden gemaakt; het kan alleen worden vastgehouden en door het geduldig vast te houden, kunnen meer facetten tevoorschijn komen en gezien worden. Net als wanneer een kind zichzelf verwondt, kunnen we het alleen vasthouden om de pijn te delen door te wachten op genezing, maar de magie van genezing heeft zijn eigen mysterieuze tijdlijn.
Wanneer we onze schaduw bezitten, brengt het ons op een hulpeloze en vernederende plaats. Het toont ons onze beperkingen en dat is iets dat we niet willen voelen. Het maximaliseren van ons potentieel voor onze eigen gevoelens van grootsheid is gewoon een andere schaduw. Erkenning van de beperking van ons potentieel, zonder onze kracht te minimaliseren of valse nederigheid uit te oefenen, stelt ons in staat om ons licht te delen.
Het leven komt met veel beperkingen en de schaduw probeert zich met het leven zelf te bemoeien. Het onder ogen zien van onze schaduw is een spirituele handeling aangezien we omarmen en toestaan dat een beetje meer van onze menselijke totaliteit wordt ingesloten. Door deze ervaring kunnen we in contact komen met een nederigheid en eenvoud, die vaak iets in onze kern raakt, dat mystiek zinvol en uitbreidend is.
Integratie komt van een plaats die niet dramatisch is, omdat drama altijd partij kiest, en het doet ons de eenvoud missen die ligt in de erkenning van de menselijke complexiteit. Schaduwintegratie is een levenslang en zelfs een magisch proces. Het gebeurt wanneer we volledig eerlijk zijn, alle overeenkomsten met God of het lot opgeven en ons overgeven aan wat we in wezen zijn: kwetsbaarheid. We willen het voelen van pijn uitnodigen die onze schaduw aan ons openbaart zonder de verlossing te zoeken. In zekere zin, telkens als we ja zeggen tegen een schaduwdeel in ons, komen we overeen om opnieuw continu kwetsbaar te zijn voor het mens zijn.
Dit is waar integratie begint.
Milan Karmeli
Nederlandse vertaling: wakkeremensen.blogspot.nl
Wij vragen om uw ondersteuning
Lieve mensen, wanneer u ons werk waardeert, vragen wij u te overwegen
 ons te ondersteunen door middel van een vrijwillige donatie.
Meer informatie over het doneren kunt u HIERvinden.
Alvast bedankt, Ine & Martien