DE REIS / Door Hilde Janssen

DE REIS

Ik woonde in een prachtig harmonieus, liefdevol en leven schenkend
 Hemel Land.
Ik vond het helemaal geweldig en geniaal, toch vroeg ik me af
hoe het zou zijn aan de overkant.

Zo vertrok ik op Reis, mijn vertrouwde Hemel Land achterlatend.
Naar een onbekend avontuur, compleet in onwetendheid badend.

Met een vastberaden, open, onschuldige, nieuwsgierige en
 avontuurlijke blik vooruit.
Belandde ik in een onbekende wereld, met een nieuwe identiteit
 als enige buit.

Mijn herinnering aan mijn Thuisbasis begon steeds meer te vervagen.
Ik vergat hoe ik me staande kon houden en dat begon steeds meer
aan me te knagen.

Daardoor belandde ik in avonturen van zeer zware en donkere makelij.
En kwam ik door al het wroeten om eruit te raken, steeds vaster te zitten
 in de kleverige brij.

Ik begreep er helemaal niets van, waar waren mijn eens zo prachtig
levenschenkende kwaliteiten?
Wat deed ik fout om helemaal verstrikt te raken in al
die helse rariteiten?

Mijn Heimwee naar Huis begon steeds meer aan me te trekken.
Dit vreemde land kon mijn interesse en mijn engagement absoluut
 niet langer wekken.

Ik verzette me met hand en tand, om dat schaduwland nog langer
 te bezoeken.
Toch bleef ik maar om één of andere vreemde reden ticketjes ernaar boeken.

Tot er een Engel aan mijn geestesoog verscheen en me liet verstaan.
Dat de Ware Weg van Bevrijding, geen vlucht en verzet was,
maar een Liefdevolle Omarming van de hele weg die ik was gegaan.

Toen ik dat eenmaal had begrepen, begon ik (met enige tegenzin) deze weg,
  met vallen en weer opstaan, te gaan.
En al wandelend, ontmoette ik steeds meer, verloren en vastgelopen reizigers,
die deze weg van bevrijding ook konden verstaan.

Zo verenigden we met elkaar, om onze verhalen en onze vergeten wijsheid
 met elkaar te delen.
Om weer terug op eigen benen te kunnen staan en innerlijk diep te helen.

Om weer vanuit eigen Innerlijke Kracht vrijuit in de wereld
te kunnen stromen.
In vervulling van onze verborgen diepste verlangens en dromen.

Op die manier leiden we elkaar Nu weer samen hand in hand.
Vanuit de vastzittende schaduwzijde naar het Beloofde Land.

Want ik leerde dat het geen zin had om altijd maar weer naar Huis
 te vluchten.
Ik diende mijn lessen te leren van al deze vervelende kluchten.

Om een Thuis in dit vreemde schaduwland te gaan bouwen.
Door liefdevolle omarming van alles wat is geweest, samen met
een heel diep Innerlijk Weten en Vertrouwen.

Een nieuwe Thuis, met mijn Benen stevig verankerd in de Grond
 en met mijn Vleugels in balans.
Groei ik steeds meer in de kwaliteiten van de Menselijke Engelen Dans.

Zodat ik vanuit het schaduwland, als een Zon, weer helemaal Vrij,
Onbezorgd en Open mag stralen.
En ik weer helemaal Thuis mag komen in de mooiste verhalen.

Kom zing, dans, speel en geniet nu maar met volle teugen, mijn lief kind.
Laat al je zorgen en beslommeringen maar meedrijven met de wind.

Durf je nu maar helemaal in de kwetsbaarheid van je Hart te laten raken.
Om aan deze uitdagende Reis een “Happy End” te maken.

Laat de Hemel nu maar helemaal doorheen je handen en je voeten
naar deze Aarde heen stromen.
Om ook op deze plek helemaal in je eigen Hartskwaliteiten Thuis
te kunnen komen.

Zo wordt jouw diepe verlangen om weer Thuis te zijn
helemaal gemanifesteerd.
En kan je deze kracht delen met iedereen, die jou, omwille
van deze kwaliteiten, eert en waardeert.

Dan mag je verder loslaten wat niet langer bij je hoort en past.
En mag je jezelf bevrijden van de oude meegedragen ballast.

Dan heb je je Zielsdoel en Zielsmissie van je hele reis weten te realiseren.
En kan je op het juiste moment in Vrede, Vreugde, Voldoening
en Voltooiing naar je Thuisbasis terugkeren.

In Liefde verbonden van Hart tot Hart,

Hilde Janssen