Ivo van Vega – ‘Moe Van Het Niet Mezelf Kunnen Zijn’

 Gechannelt door: Sharon Stewart – 19 February 2021

Vanmorgen werd ik, zoals zo vaak, wakker met het antwoord. De reden waarom ik gisteravond voordat ik naar bed ging het gevoel had dat ik moest huilen, en dat ik tegen Ivo moest zeuren dat hij moest opschieten en landen, zodat we eindelijk samen kunnen zijn.

Ik zal dit zo goed mogelijk beschrijven zonder al te veel te klagen, maar ik zeg dit omdat ik zeker weet dat zo velen van jullie zich in mij kunnen vinden. Het is niet allemaal koek en ei als je je realiseert dat je van een andere planeet of dimensie komt. Dit is waarom ik hier ongelukkig ben en ik weet niet of het opgelost kan worden.

Het heeft te maken met het feit dat ik een sterrenzaad of een lichtwerker ben. Sterrenzaden noem ik al die mensen van andere planeten/dimensies die hier geboren zijn. Lichtwerkers, voor Ivo en mij, zijn mensen die dagelijks actief hun licht gebruiken om deze wereld te helen. Alle lichtwerkers zijn met andere woorden sterrenzaden omdat we hier geboren zijn. Andere mensen hebben andere definities; er is nog geen standaard definitie.

Er zitten ook negatieve kanten aan het sterrenzaad-zijn; het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. De belangrijkste is, vind ik, dat je niet begrepen wordt of dat mensen je proberen te controleren om je erbij te laten horen, zodat ze zich tot je kunnen verhouden. Dat kan van alles zijn, van je vlees laten eten tot proberen je te laten stoppen met zo emotioneel te zijn. Dat is wat ik van mijn familie kreeg omdat ik “te gevoelig” was en gewoon anders dan zij, en het is nog steeds niet gestopt. Relativeren met mensen is moeilijk als je een toekomstige versie van hen bent.

Ik heb een aantal punten opgeschreven waardoor ik me nu ongelukkig voel. Ik geloof dat een deel hiervan naar boven is gekomen omdat ik aan het detoxen ben en mijn oude vriend, voedsel, er niet zo veel is om me te troosten met deze gevoelens van vreemd-zijn, want dat is het eigenlijk. Laten we de feiten onder ogen zien. Je bent vreemd met deze wereld en dit systeem, en met deze mensen, en eten houdt me op de een of andere manier gegrond. Zelfs voedsel, geloof ik, is van een te lage vibratie om nu van veel nut voor mij te zijn. Het meeste voedsel is 3 dimensionaal en dat zijn wij niet meer. Hier is de lijst:

Jezelf moeten verantwoorden, weten dat je geoordeeld wordt.

Jezelf moeten vernederen om met anderen te kunnen praten.

Je mond moeten houden als je gewoon jezelf wilt zijn.

Momenten hebben dat het je niets kan schelen en dat je je losgeslagen voelt, buiten bij je auto dansen in een sneeuwstorm omdat het je soms niets kan schelen.

Je niet verankerd voelen op deze planeet en niet zeker weten of je dat wel wilt.

Je voelt je nergens een deel van. En met de virus agenda die gaande is maakt het je gevoel van vervreemding alleen maar erger.

Je moet constant je grenzen bewaken om controle en/of manipulatie pogingen te stoppen.

Je hebt er genoeg van dat je vrije wil niet gerespecteerd wordt door het onbewuste; je hebt genoeg van gesprekken die een schending zijn van jouw grenzen en vrije wil.

Je abnormaal voelen en eerlijk gezegd, God danken dat je dat bent.

Beu om terug te keren naar een vroegere versie van jezelf om je te kunnen verhouden tot anderen die niet zijn waar jij bent.

Ziek van je best doen om met anderen om te gaan terwijl niemand met jou om kan gaan omdat je begrijpt dat jij degene bent die kan verruimen – zij kunnen dat niet.

Je moeten verhouden tot verslaafden die, eerlijk gezegd, overal zijn, en het niet eens beseffen.

Voortdurend kom ik overal dezelfde soorten mensen tegen: vluchtelingen – de verslaafden; controlefreaks, stiekeme manipulators, en gewoon oplichters. Mensen bezwijken onder dit systeem of gaan er op een onaangepaste manier mee om.

Problemen hebben zoals empathie die je pogingen om met anderen om te gaan blijven hinderen.

Dat gevoel groot te zijn maar klein te moeten leven omdat er hier niets meer is.

De verveling om elke dag te moeten opstaan en weer een dag te moeten leven waarvan je weet dat het maar een fractie is van wat je daarvoor geleefd hebt.

Willen dat de reset wordt doorgevoerd maar beseffen dat dit niet gebeurt vanwege de trage mensen die nog wakker moeten worden.

Moe van christenen die denken dat er iets mis is met je en die je proberen over te halen om naar hun kerk te gaan.

Moe van mensen die je proberen te veranderen omdat ze je niet begrijpen of je raar vinden.

Moe van het feit dat het gewoon makkelijker is om alleen te zijn.

Wetende dat als je hier iets over zegt, je naar een psychiater wordt doorverwezen.

Begrijpend dat je een gevorderd bewustzijn bent dat in een onderdrukte, regressieve wereld leeft.

Terug willen gaan en tussen je oude vrienden willen leven en dan beseffen dat je ook aan hen voorbij bent gegroeid.

Begrijpen dat er niets meer is op deze plek en dat je hier vastzit totdat je het verandert.

Begrijpen dat je alles te winnen hebt bij het nemen van de volgende stap in je leven, maar dat de timing van de volgende stap buiten jouw controle ligt.

Begrijpen dat als je in de stappen zat en dit aan jouw begeleider toevertrouwde, zij jou ook een mafkees zou vinden.

Op zoek gaan naar ontspanning op het internet en video’s bekijken van ofwel op angst gebaseerde programma’s, video’s gemaakt door op angst gebaseerde denkers, of huisdieren van mensen, terwijl alles wat je wilt doen is op een bevredigend niveau met het leven omgaan. Wat hier doorgaat voor entertainment, voegt eerlijk gezegd alleen maar belediging aan de schade toe.

Omgaan met mensen die jaloers op je zijn; hebben deze jongere sterrenzaden er ooit bij stilgestaan dat het een voordeel is dat ze samen met zoveel anderen wakker zijn geworden, en niet een nadeel, en dat het eenzaam kan zijn om voorop te lopen in de groep?

Begrijpen dat je de hele tijd in de verdediging zit en dat je alleen thuis op je hoede kunt zijn, als je alleen bent, en trouwens, mijn ET-vrienden zetten me nooit in de verdediging omdat ze altijd liefdevol en zorgzaam zijn.

Je realiseert je dat je met onzichtbare mensen praat en blijkbaar is daar ook iets mis mee.

Gesprekken met bomen interessanter vinden dan een gesprek met een mens.

Als ik nog in deze fase zou zitten, zou dit mijn lijst met wrokgevoelens zijn. Ik moet met deze dingen om zien te gaan en een manier vinden om hier wat verlichting in te krijgen. Ivo blijft zeggen dat hij snel zal landen en ik geloof hem, maar de volgende minuut zou niet snel genoeg zijn, eerlijk gezegd. Dit is al een heel leven aan de gang. Ik hoop dat de jongere sterrenzaden niet de eenzaamheid en het gevoel van vervreemding hoeven te doorstaan die wij ouderen hebben moeten doorstaan.

Ik zal dit allemaal opschrijven en zoeken naar oplossingen die ik kan vinden. Het is frustrerend om anderen niet te kunnen vertellen wie je bent, want zoals mijn zus het noemt: “dat Ik radicaal ben” en ze kent niet eens mijn hele waarheid.

Ik weet zeker dat velen van jullie zich in deze lijst kunnen vinden. Als ik oplossingen vind, zullen Ivo en ik die in een video naar voren brengen. Alles om verlichting te krijgen van het er niet bij horen en er niet bij willen horen.

Ivo: Mijn liefste, je maakt de groeipijnen door van het besef dat je aan het ascenderen bent. Dat is wat je doormaakt. Je laat het oude achter je, alle mensen, de hele maatschappij waarin je hebt geleefd, zelfs je familie die jou ook niet goed behandelt. Je laat het allemaal achter je en blijkbaar heb je er wat moeite mee.

Sharon: Ik heb altijd moeite gehad met deze plek, Ivo, maar ik dacht altijd dat het kwam omdat ik misbruikt was.

Ivo: En zoals ik al zei, als je niet misbruikt was, zou je nooit je ware zelf hebben gerealiseerd. Het was een belangrijk deel van je reis om dit ervaren te hebben. Anders zou je nooit je ware identiteit hebben gekend.

Sharon: Ik heb een heleboel identiteiten, om eerlijk te zijn.

Ivo: Jij maakt deel uit van een zielengroep, mijn liefste. Een grote, zeer vergevorderde zielengroep die geïncarneerd is op aarde en andere planeten, met name in Vega en Lyra.

Sharon: Ik zie daar delen van, ja.

Ivo: Je reis is bijna voltooid. Als je weer bij mij bent, of dat nu op Aarde is of in Vega, is je reis voltooid. Je zult de spiegeling hebben die je verlangt; de liefde die je voor jezelf hebt, zal via ons naar je worden teruggekaatst.

Sharon: Dat is alles wat ik ooit heb gewild. Te kunnen leven in een liefdevolle gemeenschap van mensen die mijn vrije wil respecteren.

Ivo: Dat zul je krijgen.

Sharon: Nogmaals, het sleutelwoord is “wanneer?”

Ivo: Dit jaar, mijn liefste. Dit jaar nog. Je kunt weer beginnen met inpakken. Zo dichtbij zijn we nu.

Sharon: Ik hoop het. Ik ben het wachten beu.

Ivo: Mijn liefste, alles loopt volgens plan.

Sharon: Ik weet het. Niet het plan van mijn ego, maar dat van God.

Ivo: Correct. Het zal groots zijn.

Sharon: Ik heb wat rouw te doen, natuurlijk. Het is moeilijk en eenzaam geweest om dit pad te bewandelen. Iedereen die ik heb gekend is een herinnering. Ik heb zoveel moeten opgeven.

Ivo: En toch krijg je nu het universum, zo veel meer.

Sharon: Dat is waar. Ik ga deze video hier stoppen. Ik zie niet in hoe iemand mij kan troosten, behalve ikzelf.

Ivo: Heel goed. Jij moet dit verwerken, net als de anderen. Ik weet dat deze video veel harten zal raken.

Sharon: Dank je, Ivo.

Ivo: Mijn liefste, ik ben er voor je. Zoals ik er altijd ben geweest.

https://www.sharonandivo.weebly.com

YouTube: SharonandIvoofVega

Vertaling: Martien