Deze Dokter Gelooft dat de Dood niet de Vernietiging van de Menselijke Geest is: Bewustzijn Blijft Bestaan, Zelfs als de Hersenen Dood zijn.

Deze Dokter Gelooft dat de Dood niet de Vernietiging van de Menselijke Geest is: Bewustzijn Blijft Bestaan, Zelfs als de Hersenen Dood zijn.

Door Vicky Verma – 17 Februari 2025

Deze dokter gelooft dat de dood niet de vernietiging van de menselijke geest is. Hij zegt over bewustzijn: ‘Die entiteit blijft bestaan, zelfs als de hersenen niet lijken te functioneren.’ Hij suggereert ook dat ‘bewustzijn een aparte entiteit van de hersenen kan zijn.’

Sam Parnia, universitair hoofddocent geneeskunde aan NYU Langone, is een vooraanstaand onderzoeker in reanimatiewetenschap en bewustzijnsstudies. Hij is de auteur van Lucid Dying: The New Science Revolutionizing How We Understand Life and Death.

Zijn onderzoek richt zich op bijna-doodervaringen, het voortbestaan van het bewustzijn na klinische dood en geavanceerde technieken om de hersenen nieuw leven in te blazen. Door AI en geavanceerde medische technologieën te benutten, verandert Parnia ons begrip van leven, dood en de mogelijkheden om patiënten terug te brengen, zelfs nadat ze dood zijn verklaard.

Dr. Parnia’s onderzoek onthult dat de dood geen onmiddellijke gebeurtenis is, maar eerder een proces dat zich in de loop van de tijd ontvouwt. Nadat iemands hart stopt, beginnen de cellen in zijn lichaam, inclusief de hersenen, hun eigen geleidelijke doodsproces.

Hersencellen sterven niet zo snel als mensen ooit dachten als ze geen zuurstof krijgen. In plaats van binnen enkele minuten te sterven, kunnen ze uren of zelfs dagen overleven voordat de schade permanent wordt. Dit betekent dat er meer tijd is om iemand te helpen die zuurstof is verloren, zoals bij verdrinking of een beroerte.

Wat gebeurt er als je sterft?

Dr. Parnia’s onderzoek richt zich op bijna-doodervaringen. Hij bestudeert mensen die weer tot leven werden gewekt nadat hun hart was gestopt. Veel van deze patiënten zeggen dat ze heldere en gedetailleerde ervaringen hadden, zelfs toen hun hersenen niet goed werkten of helemaal niet meer werkten. Dit is verrassend omdat wetenschappers verwachten dat de hersenen stoppen met het produceren van gedachten en herinneringen als ze geen activiteit hebben.

Uit een nieuw onderzoek blijkt dat één op de vijf mensen die reanimatie overleeft na een hartstilstand, mogelijk heldere ervaringen met de dood heeft gehad die plaatsvonden terwijl ze schijnbaar bewusteloos waren en op het randje van de dood balanceerden.

Onder leiding van onderzoekers van NYU Grossman School of Medicine en elders, omvatte de studie 567 mannen en vrouwen wiens hart stopte met kloppen tijdens ziekenhuisopname en die tussen mei 2017 en maart 2020 reanimatie ondergingen in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Ondanks onmiddellijke behandeling herstelde minder dan 10 procent voldoende om uit het ziekenhuis te worden ontslagen.

Overlevenden meldden unieke lucide ervaringen, waaronder een perceptie van scheiding van het lichaam, het observeren van gebeurtenissen zonder pijn of stress, en een zinvolle evaluatie van het leven, inclusief van hun acties, intenties en gedachten ten opzichte van anderen. De onderzoekers ontdekten dat deze ervaringen van de dood anders waren dan hallucinaties, waanideeën, illusies, dromen of door reanimatie geïnduceerd bewustzijn. ( Bron )

Dr. Sam Parnia daagt de traditionele visie uit dat de dood een duidelijke, binaire gebeurtenis is. Hij betoogt dat het algemene geloof in een strikte grens tussen leven en dood meer een sociale conventie is dan een biologische realiteit.

Zijn onderzoek in reanimatiewetenschap verandert ons begrip van de dood en laat zien dat het proces vloeiender is dan we denken. Als intensive care-arts richt hij zich op het reanimeren van het hart en het behouden van de hersenfunctie na klinische dood, waardoor mensen mogelijk met volledige cognitieve vermogens weer tot leven kunnen komen.

Dit roept fundamentele vragen op over de vraag of we de dood niet te vroeg verklaren en wat er werkelijk met het bewustzijn gebeurt in de momenten tussen leven en dood.

Veel mensen denken dat vragen over wat er met het bewustzijn gebeurt na de dood thuishoren in de filosofie of religie, niet in de wetenschap. Dr. Sam Parnia is het daar niet mee eens: hij gelooft dat het bestuderen van het bewustzijn na de dood een wetenschappelijke kwestie is. Als arts heeft hij dagelijks te maken met leven en dood en werkt hij eraan om mensen weer tot leven te wekken nadat ze dood zijn verklaard.

Hij zegt dat de wetenschap nu verder is gegaan dan alleen het bestuderen van het leven en is begonnen met het onderzoeken van wat er gebeurt na de dood. Zijn onderzoek, waaronder een groot onderzoek naar mensen die bijna-doodervaringen hebben gehad, maakt gebruik van geavanceerde technologie, waaronder AI, om te begrijpen wat er gebeurt met de hersenen en het bewustzijn wanneer iemand sterft. Kortom, de wetenschap begint dingen over de dood te onthullen die ooit werden beschouwd als puur filosofische of religieuze vragen.

Daniel Dennett, een filosoof die geloofde dat het menselijk bewustzijn slechts een illusie was die door de hersenen werd gecreëerd. Nieuw onderzoek suggereert echter dat bewustzijn misschien niet zo nauw verbonden is met de hersenen als mensen ooit dachten.

Hierdoor beginnen zelfs sommige atheïsten de mogelijkheid van leven na de dood te overwegen. Het onderwerp van bijna-doodervaringen, dat vroeger als onwetenschappelijk werd afgedaan, wordt nu serieuzer genomen door onderzoekers.

Bekijk hier JL Schellenberg, een Canadese filosoof die bekendstaat om zijn atheïsme, maar die het leven na de dood niet verwerpt.

https://twitter.com/i/status/1891521512034767042

In 2011 schreef een wetenschapper genaamd Sean Carroll een blog voor Scientific American. Hij zei dat de wetten van de natuurkunde aantonen dat leven na de dood niet mogelijk is. Hij legde uit dat onze hersenen informatie opslaan, zoals herinneringen en gedachten, maar dat ons lichaam uiteenvalt in kleine stukjes (atomen) wanneer we sterven. Volgens de wetenschap is er geen manier waarop die informatie na de dood kan overleven. ( Bron )

Een studie die in 2022 werd gepubliceerd over de studies van Dr. Parnia zegt: “Tot nu toe, zeggen de onderzoekers, suggereert het bewijs dat noch fysiologische noch cognitieve processen eindigen met de dood en dat hoewel systematische studies niet in staat zijn geweest om de realiteit of betekenis van de ervaringen van patiënten en beweringen van bewustzijn met betrekking tot de dood absoluut te bewijzen, het onmogelijk is geweest om ze ook te ontkennen.” ( Bron )

Lees ook:

• Ex-DARPA Manager claimt ontmoeting met 2,13 meter lange mensachtige die hem vertelde dat het menselijk lichaam een machine is die is ontworpen om de ziel voor het leven te huisvesten
• Deze vrouw beweert dat ze stierf, door een fluwelen leegte reisde, als een bidsprinkhaandier op een andere planeet leefde en getuige was van visioenen over de toekomst van de aarde
• Deze nieuwe klokkenluider die alles van UFO’s afweet, zegt dat hij een “eivormig UAP” zag zonder zichtbaar voortstuwingssysteem

Dr. Parnia legt uit dat bewustzijn een diep mysterie is. Hij wijst erop dat al onze beslissingen en acties voortkomen uit ons bewustzijn, maar artsen kunnen het tijdelijk uitschakelen met anesthesie.

In een studie met varkens gebruikten wetenschappers medicijnen om hersenactiviteit te stoppen en de hersenen fysiek gezond te houden. Als ze die medicijnen niet hadden gebruikt, waren de varkens misschien wel volledig bij bewustzijn wakker geworden, wat ethische zorgen opriep.

Dr. Parnia gelooft dat dit onderzoek ook op mensen van toepassing kan zijn. Hij suggereert dat mensen die al uren dood zijn, met de juiste medische technieken, weer tot leven kunnen worden gewekt zonder hersenschade. Dit zou de manier waarop we plotselinge sterfgevallen door ongelukken of hartaanvallen behandelen, kunnen veranderen.

Hij vraagt zich ook af waar bewustzijn vandaan komt. Veel wetenschappers nemen aan dat het door de hersenen wordt gecreëerd, maar er is geen bewijs voor hoe hersencellen gedachten produceren. Sommige onderzoekers, waaronder Nobelprijswinnaars, geloven dat bewustzijn los van de hersenen kan bestaan, zoals het internet los van een computer bestaat.

https://twitter.com/i/status/1891521522159734901

Harvard-neurowetenschapper Dr. Eben Alexander beweert dat er geen wetenschappelijke of neurologische verklaringen zijn voor zijn ervaring van het ‘hiernamaals’. Hij zei dat de wetenschap aantoont dat de hersenen geen bewustzijn creëren en dat er reden is om te geloven dat ons bewustzijn na de dood voortduurt. Hij onthult wat er gebeurde toen hij ‘stierf’.

In 2008 raakte Dr. Alexander in coma door een ernstige bacteriële infectie. Doktoren dachten dat hij het niet zou overleven of levenslange zorg nodig zou hebben als hij zou herstellen. Hij herstelde echter volledig en deelde een ongelooflijke bijna-doodervaring (NDE) die hij had terwijl zijn hersenen volledig inactief waren.

Vóór deze ervaring had Dr. Alexander soortgelijke verhalen van patiënten afgedaan, denkend dat het gewoon hallucinaties waren zonder wetenschappelijk bewijs. Na zijn eigen NDE veranderde hij zijn visie en gelooft nu dat bewustzijn bestaat buiten de hersenen. Hij beweert dat de wetenschap bewustzijn niet volledig verklaart en dat ons bewustzijn na de dood zou kunnen voortduren. Hij bekritiseert zelfs wetenschappers die deze mogelijkheid negeren.

Dr. Alexander onderzoekt nu het idee dat bewustzijn mogelijk niet uit de hersenen komt, maar dat de hersenen in plaats daarvan een filter voor een spirituele realiteit zouden kunnen zijn. Hij daagt het idee van materialisme uit (het geloof dat alleen de fysieke wereld bestaat) en suggereert dat ons bewustzijn en onze vrije wil echt zijn, niet alleen het resultaat van hersenactiviteit. Hij gelooft dat de ziel of geest de ware essentie is van wie we zijn, en dat we na de dood bevrijd worden van de hersenen om een hiernamaals te ervaren, wat ook reïncarnatie kan omvatten.

Volgens Dr. Parnia is “wat wij geloven over de dood fundamenteel verkeerd is”. Het is niet het einde, zegt hij, maar een “omkeerbare staat”.

Of mensen weer tot leven kunnen worden gewekt nadat hun hart is gestopt. Het legt uit dat cryonics (mensen invriezen om ze later weer tot leven te wekken) nog niet bewezen heeft te werken, en Dr. Parnia noemt het “wishful thinking.” Hij is het er echter mee eens dat het koelen van het lichaam het kan beschermen.

Hij geeft een voorbeeld van een Britse vrouw (Audrey Mash) die onderkoeld raakte tijdens een wandeling in Spanje in 2019. Haar hart stopte zes uur lang, wat veel langer is dan wat normaal gesproken als dood wordt beschouwd. Maar artsen in een ziekenhuis met een speciale machine (ECMO) die het hart en de longen aan het werk houdt, konden haar weer tot leven wekken. Parnia zegt dat als ze naar een ander ziekenhuis was gebracht zonder die machine, ze dood zou zijn verklaard. Een ander geval betrof een vrouw die na zeven uur in de kou weer tot leven werd gewekt. ( Bron )

Dr. Parnia betoogt dat deze gevallen niet zeldzaam hoeven te zijn. Op dit moment vertrouwen ziekenhuizen vooral op reanimatie, wat slechts een succespercentage van 10% heeft en mensen vaak met hersenschade achterlaat. Hij vraagt zich af waarom ziekenhuizen ECMO-machines niet vaker gebruiken als ze die al hebben.

Maar meer mensen weer tot leven wekken, gaat niet alleen om bereidheid, maar ook om middelen. Veel ziekenhuizen zijn al overbelast en artsen en verpleegkundigen hebben niet genoeg tijd om zich te richten op het reanimeren van elke patiënt.

Ondanks dit gelooft Dr. Parnia dat het mogelijk is om mensen terug te brengen van de dood. Zijn interesse in dit onderwerp begon in 1994 toen een patiënt met wie hij net had gesproken plotseling overleed. Nu, als intensive care-arts, is hij nog vastberadener om manieren te verkennen om mensen te redden waarvan men dacht dat ze voorgoed verdwenen waren.

Dr. Parnia gelooft dat niet iedereen gereanimeerd moet worden, vooral niet degenen met ernstige gezondheidsproblemen zoals multi-orgaanfalen. Hij denkt echter dat veel mensen die plotseling sterven, zoals jonge en anderszins gezonde individuen, nog gered kunnen worden.

Hij geeft voorbeelden, zoals een jonge moeder die werd neergestoken in een winkelcentrum of mensen die in een oorlog omkwamen. Hij zegt dat artsen in sommige gevallen de verwonding konden vinden, deze konden verhelpen en het verloren bloed konden vervangen om de persoon terug te brengen. Hij gelooft dat mensen die jong en gezond zijn als ze sterven, nog steeds een kans hebben om opnieuw te leven.

Hij ziet deze ideeën niet als eng, maar als hoopvol en opwindend. Hij vergelijkt ze met reanimatie, waarvan ooit werd gedacht dat het onmogelijk was, maar dat nu gebruikelijk is. Hij gelooft dat artsen in de toekomst mensen die vandaag de dag als dood worden beschouwd, weer tot leven kunnen wekken. Ook al gebeurt dit misschien niet tijdens zijn leven, hij is enthousiast over de medische ontdekkingen die zullen komen.

Vicky Verma

Nederlandse vertaling: wakkeremensen.org