Het laatste Verweer van de Druïden – deel 1/ Dinsdag 13 november, 2018 / Anna Von Reitz
29 november 2018
Het laatste Verweer van de Druïden
deel 1
Dinsdag 13 november, 2018 / Anna Von Reitz
Meer dan 20.000 Druïden priesters offerden zichzelf vrijwillig op en werden op het eiland Bardsey begraven om een zegel van plasma te creëren dat nu, na tweeduizend jaar, dun wordt.
Dit werd gedaan om de Britse eilanden en de Britse Koninklijke Familie te redden, wat er ook gebeurt.
Het was de overplaatsing van de levenden naar het Koninkrijk van de Doden, om de Britse eilanden ‘vanuit hun graf’ te verdedigen.
Omdat wij onsterfelijk zijn, heeft de spiegel van onze werkelijkheid twee kanten. Literatuur over de hele wereld bevat aanwijzingen hier van, zowel niet-kerkelijk alsook heilig. Het meest geliefde en actuele en gemakkelijk toegankelijke voorbeeld is dat deel uit de ‘Lord of the Rings’ dat gaat over het ‘Leger van de Doden’ dat Aragnon vanuit het verre verleden kan bijeenroepen.
Hun bloed en beenderen doordrenkte dat piepkleine eiland bij Wales, bekend als Ynys Enlii.
Enlil, de broer en vijand van Enki, de Heer van de Aarde, is de Heer van de Zee. En het eiland Bardsey en de verschrikkelijke offers die daar gebracht werden, komen voor zijn rekening. Het is zijn wegkwijnende leger dat onder beslissend beleg staat en dat is voor de rest van de wereld, voor het land en de mensen en de dieren, voor alles wat leeft en ademt, een goede zaak.
Want, hoe moeilijk dit ook voor velen te begrijpen is, Enlil is de bittere vijand van de mensheid geweest, een elitair van het ‘emerald convenant’, die mensen, op basis van hun nederige “verontreinigde” DNA, veracht.
Herinneren jullie je de slechte Vader van Draco in de boeken van Harry Potter? En elitair die de arme huiself, Dobby, tot slaaf hield — ?
Hier moeten we mee afrekenen en met wat de duizenden doden van het eiland Bradsey doorstonden, of ze nu werkelijk wisten waar ze voor stierven of niet.
Zij, de hedendaagse volgers, dachten dat ze er, met hun bezegelingceremonie van de “Dode Baby” tijdens de Olympische Winterspelen in Londen, mee weg zouden komen om voor zichzelf nog een duizend of wat jaren van onbegrensde hegemonie te waarborgen.
In de plaats daarvan gaven ze zichzelf bloot aan het onderscheidingsvermogen van hen die ogen hebben om te zien en oren om te horen. En nu is het allemaal goed en waarlijk afgelopen, maar niet op de manier die zij zich hadden uitgedacht.
De Hemelse Gastheer is gearriveerd. Eindelijk.
Voor al diegenen die zich hebben afgestemd op de Waarheid en de Schoonheid van de Schepper, die alles maakte naar hun soort en die doorgaat om ‘alles nieuw te maken’, wederom, verheug je. Breng je gedachten van vrede om op het eiland Bardsey, buiten de kust van Wales, te rusten en verbreek het Zevende Zegel.
Het origineel is te lezen onder artikel 1366 – The Druid’s Last Defense
Om dit werk te ondersteunen zoek de PayPal op deze website.
Toelichting:
Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn, laat staan de rest van de wereld en waaraan Anna tot nu toe meer dan 1300 artikelen heeft gewijd.
U kunt zich afvragen: “Wat hebben wij als Europeanen daar mee te maken? Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid? En kwesties als vrede en vrijheid? Is het dan niet nuttig en behulpzaam om over de grenzen heen te kijken, ook over persoonlijke grenzen?
Dit artikel komt vóór de andere twee en is dus het eerste artikel van drie over dit onderwerp. Sorry voor het ongemak.
Ik hoop van ganser harte dat dit artikel van Anna u van dienst is en groet u met de meest vriendelijke hartelijkheid.
Sjra Knippenberg
Posted by Paul Stramer
