Het Kwaad in Hoge Posities — Deel Een / Geplaatst 17 oktober 2017
17 oktober 2017
Het Kwaad in Hoge Posities — Deel Een
Geplaatst 17 oktober 2017
Geld — zelfs echt geld dat waarde heeft in en van zichzelf, is iets zeer vreemds, in feite zo eigenaardig dat de hersenen van de meeste mensen weigeren er lang over na te denken. Het slaat gewoon nergens op, dus accepteren ze het als Feit dat bij het Leven hoort en gaan gewoon door met waarmee ze bezig zijn.
Dit is begrijpelijk, maar helemaal niet gezond of behulpzaam.
Jullie land en jullie wereld hebben je nodig om na te denken over wat geld wel en niet is.
Allereerst dit, wat wij in dit land “als” geld gebruiken is geen geld. Het is een document van een privébank, verwant aan fiches in casino’s. Binnen het casino kun je de fiches gebruiken “alsof” ze geld zijn en voor dit doel zijn de fiches door de “Emerency Banking Act” in 1934 een waarde toegekend. Dat stukje hocus-pocus bepaalde een wisselkoers van één United States (zilveren) dollar voor één I.O.U. (Sjra: I Owe You / schuldbekentenis) aangeduid als “één dollar” (gelijkwaardig aan) Federal Reserve Note. (Sjra: Amerikaanse bankbiljetten)
Dit zou precies hetzelfde zijn als wanneer ik zou zeggen; welnu, ik ga je een stukje papier geven — een I.O.U. — in ruil voor een stuk zilver dat op de wereldmarkt een dollar waard is, zodat je in mijn casino kunt spelen.
Wat is de directe invloed van dit akkoord? Welnu, de eigenaar van het casino krijgt een heleboel zilver tegen 0% rente, dat hij naar believen kan investeren en jij wordt intussen afgescheept met zijn I.O.U., dat binnen de besloten ruimte van het casino kan worden uitgegeven alsof het echt geld was, maar geen echt geld is. Het is een tegoed. Zijn tegoed.
En hoeveel tegoed zou een failliete overheidsinstantie kunnen hebben?
Absuluut niets!
Desondanks is dit de “deal” die het Congres de vertrouwende Amerikaanse mensen in 1934 namens de private Federal Reserve Banken heeft voorgeschoteld.
Op deze manier brachten de Federal Reserve Banken een document (casino fiche) van een privébank uit als een I.O.U. (schuldbekentenis) gelijkwaardig aan één dollar en het Congres dat, allang daarvoor gecorrumpeerd was en dat in het geheim functioneerde als de Raad van Bestuur van de bankroete Nationale Corporatie, dienst doende als de “United States of America” (Inc.) (Sjra: Handelsorganisatie) dwongen de Amerikanen via “Legal Tender Laws” (Sjra: Wet op de wettige betaalmiddelen) en de Emergency Banking Act uit 1934 enz. enz. enz., om akkoord te gaan met deze deal.
Met als resultaat dat de Amerikaanse Zilveren Dollars werden geïnd door de Federal Reserve Banken en de schuld van de Federal Reserve Banken (hun I.O.U’s — Federal Reserve Notes) werden geïnd door de Amerikaanse mensen en iedereen die zaken deed binnen het casino.
Dit mechanisme kon een heel lange tijd rustig zijn gang gaan en zoog het zilver letterlijk uit de zakken van de Amerikanen de brandkasten van de privébanken in en – aan de oppervlakte – leek er niet veel te zijn veranderd. Binnen het casino, het zogenoemde “huishouden” gingen de mensen, over het algemeen niet beseffend dat ze nu casino fiches (I.O.U.’s) uitwisselden door met hun zaken, schudden hun hoofden en dachten dat de zaken van het grote geld voor hen te mysterieus waren en begonnen hun arbeid en andere bezittingen uit te wisselen voor de I.O.U.’s.
Daarna ging de organisatie die de I.O.U.’s uitgaf — het “Federal Reserve System” in 2009 heel stilletjes failliet en betaalde die I.O.U.’s niet af. Het casino ging op de fles. En ondanks de duidelijk kwaadwillende bedoeling en de onbeheerste aard van deze “overeenkomst” op de eerste plaats en ook de op eigenbelang berustende fraude van de kant van het Congres en de dwingende aard van de vervalste “Wet op de wettige betaalmiddelen” en “Besluiten” die verkeerd werden voorgesteld als feitelijke openbare wetten die van toepassing waren op alle Amerikanen — ondanks dit alles bieden de rechtbanken het gespuis bescherming via bankroet aan.
Het “Federal Reserve System” was uiteindelijk niet meer dan een bijproduct en privé handelsmerk van de “Federal Reserve Bank Association”. Wat zou het uitmaken wanneer deze failliet zou mogen gaan? Alleen dat de lid-banken in letterlijke zin al het Amerikaanse zilver zouden mogen stelen en het kunnen gebruiken om hun eigen schulden te verhandelen en te gebruiken als onderpand — gratis — voor wel honderd jaar en nooit een cent rente teruggeven, geen enkele winst, niets delen van wat dan ook met de Amerikaanse staten en mensen. En aan het einde van deze plundering er de Amerikaanse staten en de mensen voor laten opdraaien.
Jawel, het was nog niet erg genoeg dat de in privébezit en van daaruit gestuurde lid-banken van het Federal Reserve System en het voorgewende samenwerkende “Congres” het zilver stalen en het honderd jaar lang gebruikten zonder enige terugbetaling, maar ze lieten de Amerikaanse staten en de mensen opdraaien voor hun schuld. Letterlijk.
Dit staat bekend als “Odious Debt” (Sjra: onrechtmatige schuld)— een schuld waarvan het slachtoffer geen nut of winst verkrijgt en die door middel van fraude, zonder vooraankondiging, met dwang of andere criminele middelen gecreëerd werd.
Wij, de Amerikaanse staten en de mensen zijn niet verantwoordelijk voor deze situatie en wij betalen deze “Onrechtmatige Schuld” niet. In de plaats daarvan hebben we onze eisen gesteld tegen de daders en hun spin-off organisaties (Sjra: Spin-offs zijn divisies van bedrijven of organisaties die zelfstandige organisatie zijn geworden met activa, werknemers, intellectueel eigendom, technologie of bestaande producten die van de moedermaatschappij worden overgenomen) en deze claims zijn al lang geleden hersteld.
Wat aangenomen werd onze schuld te zijn is nu ons tegoed. En het bankroet van het Federal Reserve System beschermt de Hoofdrolspelers, die verantwoordelijk zijn voor deze betreurenswaardige situatie, niet langer meer.
Maar, maar, maar maar ….. we kunnen de schuldige partijen horen sputteren: “Wij zijn gewoon te groot om failliet te kunnen gaan! Wanneer wij failliet gaan dan sleuren we iedereen met ons mee!”
Zo is het niet helemaal.
Zie je, wij zijn de “Paramount Secured Interest Holders” (Sjra: moeilijk te vertalen begrip: Voornaamste Zekergestelde Belanghouders). We hebben het nu allemaal in ons bezit. Het is dus nu voor hen geen kwestie meer van te groot zijn om failliet te gaan en ons te bedreigen ons allemaal met zich mee te sleuren. Het is een kwestie van Nieuw Bewind dat de zaak overneemt en beslist wat er gebeurt met de winsten die op kwalijke manieren gemaakt zijn.
Heather Ann Tucci-Jareff en haar bondgenoten in het Project Paradigma hebben dezelfde zaken bespeurd en hebben geprobeerd schuld op de daders te verhalen en een gigantisch Openbaar Fonds te stichten — de zogenaamde OPPT (Sjra: One Peoples Public Trust / Openbaar fonds voor de eenheid van mensen)
Echter, onze claims antedateren die van hun voor enkele honderden jaren. Wij hebben ook de status van Werkelijke Schuldeisers en Hoofdpersonen die geen enkele federale werknemer en geen enkel lid van de Bar Association (Sjra: lees onze Orde van Advocaten maar dan in dienst van de federale overheid) heeft.
Al deze corporatieve Landelijke en Stedelijke Overheden wereldwijd en al hun franchises (levende mensen ontheffend, die buiten hun weten of goedkeuring zijn omgezet in een onderneming) en zeer speciaal en inclusief de banken, staan nu onder nieuw beheer.
Het duurt een tijd om deze woorden naar buiten te brengen en het duurt voor de mensen zelfs langer om hier kop of staart aan te verbinden.
Terwijl jullie slechts dit klein beetje kwaad in je opnemen dat tegen ons en tegen miljarden andere onschuldige mensen wereldwijd werd uitgeoefend, houd dan in gedachten dat de verantwoordelijken geen enkel excuus hebben en geen enkele mogelijkheid om te eisen dat dit noch een kwestie van “nationale veiligheid” is, noch enig deel van een of andere politieke beweging, noch opstand, noch iets anders dan simpele, oude, doorsnee, alledaagse vorm van commercie.
Het is gewoon commercie die de daders van deze boosaardigheden niet verwachtten verwezenlijkt te worden.
Er is geen reden voor paniek, geen reden om bang te zijn, geen reden om te denken dat jullie geld niets waard is of dat jullie geen tegoed hebben of iets dergelijks.
Degenen onder jullie die oud genoeg zijn om zich te herinneren toen Tricky Dick Nixon de “V.S.” uit de zilver standaard haalde en de Petro-Dollar creëerde, weten dat dit gebeurde zonder enige grote ophef of trompetgeschal. Jullie kunnen de overgang naar wettig geld en tegoed op dezelfde ingehouden manier verwachten.
We gaan uiteindelijk alleen maar naar huis na op zee heen en weer geslingerd te zijn en alles wat we gedaan hebben en doen is reeds vastgelegd in de Openbare Wet en ook in de Statutaire Wet.
Het is allemaal vreedzaam gedaan, zonder geweld en zonder boosaardigheid.
En aan het einde van de dag is er echt goed nieuws, dat de weg naar een betere wereld en een betere toekomst voor iedereen op deze planeet zal plaveien.
Ik ben geneigd om aan FDR (Sjra: Franklin Delano Roosevelt) als “Koning Rat” en dat was hij ook, maar in één ding had hij gelijk — er is werkelijk niets om bang voor te zijn, behalve voor de angst zelf.
—————————-
Bekijk dit artikel en meer dan 700 andere op Anna’s website hier: www.annavonreitz.com
Het origineel is te lezen onder artikel 752 – Evil in High Places — Part One
Om dit werk te ondersteunen zoek de PayPal op deze website.
Toelichting:
Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn en waaraan Anna tot nu toe meer dan 700 artikelen heeft gewijd.
We kunnen ons afvragen: “Wat hebben wij als Europeanen daar mee te maken? Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid?
Ik groet u met de meest vriendelijke hartelijkheid.
Sjra
