Het Duister en het Licht / Door Anna Von Reitz
16 juli 2020
Mijn hele leven zijn volkomen vreemden naar me toe gelopen en hebben me dingen verteld die ze nooit aan hun moeder of hun beste vrienden zouden vertellen.
Dit heeft me altijd verbaasd.
Waarom, vraag ik me af, zou iemand met gezond verstand gewoon naar een vreemde (mij) toelopen en me vertellen dat…. ze hun man bedrogen hebben, dat ze tegen hun beste vriendin hebben gelogen, dat ze met de vrouw van hun beste vriendin hebben geslapen, dat ze duizend dollar van hun werkgever hebben gestolen, dat ze een abortus hebben gepleegd en er nog steeds door gekweld worden, dat ze hun zusje van de trap hebben geduwd, dat ze de kat van hun vrouw hebben vermoord en ga zo maar door en ga zo maar door…. geef het een naam, ik heb het gehoord.
Ik maakte meestal trieste grappen dat ik het woord “Biechtvader” op mijn voorhoofd getatoeëerd had.
En dan, niet in staat om dit fenomeen te stoppen of er verder commentaar op te geven, schudde ik gewoon mijn hoofd en zei tegen mezelf — “waarvan akte.” —- en ga verder.
Meestal moesten al deze mensen die hun zonden aan mij “opbiechtten” het gewoon aan iemand vertellen, en misschien wel getroost worden.
Het was niet zo dat ik, of zij, iets zouden kunnen of moeten doen aan 90% van de misstappen uit het verleden om er mee te worden geconfronteerd.
Wat heeft het voor zin om een “indiscretie” met de vrouw van je beste vriendin dertig jaar geleden toe te geven ? En je kunt geen geld terugbetalen aan dode mannen….of dode baby’s terugbrengen… of katten… of kreupele zusters weer gezond maken.
Als je eenmaal vertrouwen krijgt in de het werk van de Biechtvader, wordt het snel duidelijk dat de meesten van ons schulden hebben die we niet kunnen terugbetalen. En de meesten van ons hebben geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen. We hebben allemaal dingen waar we spijt van hebben.
Pas toen mijn zonen hetzelfde fenomeen begonnen te melden — volkomen vreemden die naar hen toe kwamen en de inhoud van hun diepste en donkerste geheimen eruit flapten — begon ik hier een scherpere blik op te werpen.
Het was al raar genoeg dat het mij overkwam, maar toen ik besefte dat het ook voor mijn kinderen een gemeenschappelijke factor was, — begon ik me er zorgen over te maken.
Sommige dingen die mensen mij verteld hebben, zouden niet verteld moeten worden, behalve aan Onze Vader in de Hemel. Soms gaan ze gewoon te ver, biechten ze te veel op en hun gapende wonden – en de wonden die ze anderen hebben toegebracht – zijn vreselijk om te weten. Als gewichten van lood. Zoals vingernagels die over het krijtbord schrapen.
En dan zouden diezelfde mensen bang kunnen worden en uithalen, echt proberen om mij (of mijn kinderen) af te breken omdat ze ons al hun ergste geheimen in één enkele blinde uitbarsting, die zelfs zij niet begrijpen, hebben verteld.
Ik wilde niet dat mijn kinderen dat zouden meemaken, maar ik had zelf geen idee hoe die rare uitwassen te voorkomen. Hoe kon ik hen helpen ermee om te gaan?
Het komt hier op neer dat —- het donker komt altijd naar het licht voor verlichting. De duisternis zit gevangen, wachtend op een plek om naartoe te gaan en wanneer ze het licht in iemand anders waarnemen, komen degenen die al deze duisternis in zichzelf meedragen naar voren en barsten los als een dam die breekt.
Ze kunnen er letterlijk niets aan doen. Ze storten het gewoon allemaal uit, want het kanaal om het “tot God te verheffen” is er, en op de een of andere manier weten ze dit. Ze zijn op zoek naar genezing en verlichting.
Wij luisteren als trouwe St. Bernards en hopen dat het op een of andere manier helpt. En houden onze eigen mond dicht.
Voor al diegenen zoals ik die dit herhaaldelijk zonder duidelijke reden hebben laten gebeuren – is er iets wat we kunnen doen. Je kunt de duisternis accepteren en het verder omhoog doorgeven, door je eigen energiesysteem en het transformeren terwijl het doorstroomt.
Al die donkere, chaotische, ongeordende energie en informatie moet worden omgevormd, teruggegeven aan Onze Vader, de Enige die er iets goeds van kan maken en die rozen kan voortbrengen uit al onze pijn en al onze mesthopen.
Stelt u zich gewoon voor dat al die vreselijke duisternis onschadelijk door je heen stroomt en omhoog naar de troon van de Ware God, waar het zal worden omgevormd tot creatieve energie en terugstroomt naar de aarde om goede werken te doen.
Hoe vreemd dit idee ook is, wat erin feite gebeurt is dat het Duister naar je toe komt om verlichting te vinden en om getransformeerd te worden.
Ken je een goed iemand die voortdurend wordt gekweld door hartzeer en problemen en ongelukken? Het is omdat het duister naar hen toe komt voor hulp.
En ze weten niet wat ze ermee moeten doen, dus het verzamelt zich en hoopt zich gewoon om hen heen op en veroorzaakt hen verdriet.
Denk aan je interne energiesysteem als een trapladder. Het duister komt meestal halverwege je lichaam binnen en gaat dan omhoog door het kruinchakra aan de bovenkant van je hoofd. Het duister zal dan al genoeg getransformeerd zijn om onschadelijk te zijn en het zal je niet beschadigen wanneer het je energieveld verlaat, zolang je je bewust bent van dit proces en de stroom niet blokkeert.
Als je erover nadenkt, heeft alles wat met dit rijk verbonden is zijn eigen reinigende systemen. Het afval moet naar buiten worden gebracht. De wormen moeten hun werk doen. Het zou ons dus niet moeten verbazen dat de energie die door en rondom ons heen stroomt ook gezuiverd en gerecycled moet worden, omgezet van chaos naar orde, van lage angsttrillingen naar hoge liefdestrillingen.
Op de een of andere manier is de mensheid vergeten hoe dit gedaan moet worden, onze aandacht is afgeleid en ons begrip is verloren gegaan. Met als gevolg dat we overspoeld worden met niet-gerecycleerde, ongeordende “afval energie” die nergens naartoe kan —– geen kanaal naar boven heeft.
Wees dat kanaal. Stuur het duister naar boven, naar Onze Vader, om gereinigd en genezen te worden en dan terug te keren als nieuw licht en nieuwe liefde en nieuwe creatieve energie voor de hele Aarde.
—————————-
Het origineel is te lezen onder artikel 2594 – The Dark and the Light
Om dit werk te ondersteunen zoek de PayPal op deze website.
Toelichting:
Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn, laat staan de rest van de wereld en waaraan Anna tot nu toe meer dan 2.500 artikelen heeft gewijd.
U kunt zich afvragen: “Wat hebben wij als Europeanen daar mee te maken? Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid? En kwesties als vrede en vrijheid? Is het dan niet nuttig en behulpzaam om over de grenzen heen te kijken, ook over persoonlijke grenzen?
Ik hoop van ganser harte dat dit artikel van Anna u van dienst is en groet u met de meest vriendelijke hartelijkheid.
Sjra Knippenberg
