Een Bescheiden Actualiseringsvoorstel voor 2018 / Zaterdag, 3 maart, 2018 / Anna Von Reitz
6 maart 2018
Een Bescheiden Actualiseringsvoorstel voor 2018
Zaterdag, 3 maart, 2018 / Anna Von Reitz
Ongeveer 12% van de bewoners in dit land kwamen lang geleden vanuit Afrika. Dat betekent dat Chuck Schumers uitspraak over de vaststelling van President Trump dat 86% van zijn kandidaten blanke mensen zijn en hem veroordeelt voor vermeend niet in acht nemen van de verhoudingen van raciale vertegenwoordiging, op z’n minst fout is. Trump zit in feite nauwgezet binnen de procentuele parameters, zelfs indien je ervan uit zou gaan dat deze verplichtingen enige betekenis hebben.
Enige van de meest bevooroordeelde mensen die ik ken zijn gekleurde mensen; ze zijn natuurlijk hun hele leven lang aangemoedigd om dingen door een raciaal getinte bril te zien en alle stroppen en pijlen te vertalen in termen van ras. Hen is geleerd geworden om dingen zo te zien door politici die er verzot op zijn om zichzelf te bevoordelen vanuit raciaal gemotiveerde stem groeperingen, in plaats van de mensen zich te laten verenigen langs lijnen die voor ons allemaal belangrijk zijn: lagere belastingen, veiliger straten, betere huizen, meer banen, fatsoenlijke medische zorg en scholen.
Net zoals ik niet in geld geloof, geloof ik ook niet in ras. Wij bloeden allemaal in één kleur: rood. Wij huilen allemaal dezelfde tranen. Dat is voor mij ruim voldoende.
Wanneer wij allemaal voor één week zouden kunnen ruilen, zouden we in een mum van tijd ontdekken dat iedereen lijdt onder raciaal vooroordeel. Iedereen lijdt onder schelden. Iedereen lijdt onder valse veronderstellingen. Niemands eigen unieke wezen wordt volledig gerespecteerd. Wij lijden allemaal onder deze afwijzingen, of ik het nu ben die een “Nazi” genoemd wordt of mijn vriendin die een “Nikker” genoemd wordt of mijn andere vriend die met een snauw “Indiaan” genoemd wordt. Wanneer je er goed naar kijkt is het allemaal hetzelfde en het is allemaal verkeerd en het doet allemaal pijn en het houdt niet op omdat iemand er een wet tegen maakt of omdat een quotum ruim gehaald is.
In feite onderstreept het bestaan van zo’n quota het vooroordeel en zet het in rode letters: ziet iedereen dit? We zijn bevooroordeeld maar we proberen om niet veroordeeld te worden! Oh, kijk ons eens en juich ons toe want wij proberen . . . ik krimp iedere keer ineen als ik dit hoor. Het is tijd om te stoppen met “proberen” en gewoon te zijn.
Op 4 april 2018 zal het precies vijftig jaar geleden zijn dat Martin Luther King Jr. werd neergeschoten. Ik herinner me die dag. Ik herinner me dat gevoel van verwarring en blind verlies en een paar maanden later, toen Robert F. Kennedy hem in z’n graf volgde, was dit hetzelfde. Twee mensen. De een zwart en de ander blank. Waarom? Alles wat ze probeerden te doen was mensen beschermen en mensen opbeuren en een stap voorwaarts zetten naar een betere toekomst voor alle mensen. Wat was hun misdaad? Waarom werden zij afgeslacht?
Wanneer we er echt over nadenken weten we het antwoord allemaal. Het is omdat er zich in onze samenleving een element bevindt dat zichzelf haat, dat alle mensen haat ongeacht hun kleur en dat het vooruitzicht van eenheid of vrede of succes niet kan verdragen. Het is tegen deze ideeën dat de kogels rondvliegen en waarom is dat zo? Omdat sommige mensen rijk, zeer rijk worden door oorlog en dood en ziekte en vooroordeel te bevorderen. Omdat sommige politici een heleboel stemmen vergaren door rassen tegen elkaar op te hitsen. Omdat velen van ons dom genoeg zijn om te geloven in hun kletspraatjes.
Hier is dus mijn bescheiden voorstel. Laten we stoppen met denken in termen van ras of sex of ieder ander verondersteld verschil. In plaats van toe te geven aan groepsdenken omdat het zo gemakkelijk, zo goedkoop en zo snel is, laten we de sprong wagen en zelf de moeite nemen om na te denken in termen van wie we zijn en wie al die andere mensen zijn, evenzo, want in waarheid en in feite zijn we allemaal uniek.
Posted by Paul Stramer at 8:56 AM 
Labels: Anna von Reitz, A Modest Proposal Uodate for 2018
—————————-
Bekijk dit artikel en meer dan 800 andere op Anna’s website hier: www.annavonreitz.com
Het origineel is te lezen onder artikel 886 – A Modest Proposal Updat for 2018
Om dit werk te ondersteunen zoek de PayPal op deze website.
Toelichting:
Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn, laat staan de rest van de wereld en waaraan Anna tot nu toe bijna 800 artikelen heeft gewijd.
U kunt zich afvragen: “Wat hebben wij als Europeanen daar mee te maken? Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid? En kwesties als vrede en vrijheid? Is het dan niet nuttig en behulpzaam om over de grenzen heen te kijken, ook over persoonlijke grenzen?
In mijn ogen is Anna niet alleen een heel wijze vrouw, maar ook een heel bewuste en fijngevoelige vrouw. Wat zij hier schrijft, doet me iets. Doet het ook iets met u? Wanneer we haar voorstel aannemen, treden we in de voetstappen van Martin Luther King en van Robert Kennedy en zijn broer John. En ook in die van de ontelbaar velen die zijn en nog steeds worden afgeslacht om de reden die Anna zo duidelijk noemt. Alleen zo banen we ons een weg naar een vredige en vrije en gelukkige wereld voor iedereen. De nieuwe Wereld.
Ik groet u met de meest vriendelijke hartelijkheid en ik wens u van harte die nieuwe wereld toe.
Sjra
