Niet uit naam van ons

Een wettelijke en morele verklaring en plechtige belofte van niet-samenwerking, uitgegeven door bezorgde rooms katholieke geestelijken

uitgevaardigd op zondag 23 september 2018

wij zijn een groep geestelijken binnen de rooms katholieke kerk die in goed geweten niet in staat is om zich nog langer te vereenzelvigen met de criminele, anti-christelijke activiteiten van het Vaticaan en het pausdom. wij verwijzen naar de indrukwekkende verdoezeling van gewelddadige misdaden tegen kinderen die nu, als een kwestie van beleid, door de kerkelijke hiërarchie begaan worden: misdaden waarin van iedere katholiek verwacht wordt samen te spannen.

De toenemende onthulling in de media van de wereld van een enorm netwerk binnen onze kerk van kinderhandel, verkrachting, mishandeling en moord en de directe betrokkenheid van de paus en de hoogste kardinalen en bisschoppen in dit netwerk, dwingt ieder van ons om een keuze te maken. Vanwege onze dagelijkse verbinding met de kerk van Rome, zijn wij medeplichtigen in deze misdaden, zowel voor de wetten van god alsook voor die van de mens. Geen enkele pauselijke wet of bevel kan zo’n criminele en zondige samenwerking rechtvaardigen of vergeven. Of paus of priester, wij allemaal moeten ons voor god verantwoorden voor onze daden of voor datgene wat we hebben nagelaten om te doen. en we moeten ons allemaal aan de wet HOUDEN.

Onder de wet, kan iedereen – inclusief gewijde geestelijken – worden berecht en schuldig bevonden worden voor het kwaad berokkenen aan kinderen of voor het toestaan of geheimhouden van degenen die dat doen. volgens ons eigen Kerkelijk beleid, dat bekend staat als crimen sollicitationas (1929), dat vereist dat we bewijs van misbruik van kinderen binnen de kerk achterhouden, dergelijke misbruik niet melden bij de politie en de slachtoffers het zwijgen opleggen, zijn we derhalve Als katholieken allemaal schuldig en onderworpen aan vervolging. dit beleid zinspeelt op het verkrachten van kinderen als “een pauselijk geheim” en dat het, wanneer dit onthuld wordt, zal resulteren in de excommunicatie van iedere eerlijke katholiek die een misdaad meldt! Dergelijk bizar en inhumaan bevel vormt een indrukwekkend complot waarvoor wij allemaal het risico lopen om te worden gearresteerd en vervolgd.

Om deze reden kunnen wij ons, als volgelingen van Jezus Christus, niet langer meer houden aan de samenzwering en het zwijgen dat ons door een crimineel kerk regime is opgelegd, dat haar eigen geld en macht boven de levens en de veiligheid van kinderen plaatst. want vertelde onze heer ons niet: ”wat jullie ook doen voor de minsten van deze mijn mensen, doen jullie voor mij?” en: ”wie ook een van deze kleintjes doet ten onder gaan, het zou beter zijn dat een molensteen om zijn nek wordt gebonden en hij in zee geworpen WORDT?”

Het oordeel van Christus over hen die kinderen kwaad doen is hetzelfde als dat van ons.

Dienovereenkomstig nemen wij, per heden, publiekelijk afstand van iedere loyaliteit aan de leiders van de kerk van Rome en van onze eed van gehoorzaamheid aan onze bisschoppen en aan de paus. Wij zijn niet langer meer onderworpen aan crimen sollicitationas en haar eisen van samenzwering met de verkrachting van en moord op kinderen. Onder de wet van god en mens zijn we verplicht om kinderen altijd te beschermen en hun kwelgeesten te vervolgen, niet alleen maar wanneer het goed uitkomt.

als gevolg hiervan verbinden wij ons plechtig aan de volgende manier van handelen:

1. wij zullen iedere vorm van geweld of andere misdaden tegen kinderen binnen onze parochies, bisdommen en gemeenschappen, ongeacht het beleid van de kerk, onthullen en melden bij onze congregaties, aan de politie en aan de media.

In 2001 paste Ratzinger de richtlijn aan en stuurde alle bisschoppen de instructie Sacramentorum sanctitatus tutela (Bescherming van de heiligheid van de sacramenten). Daarin staat dat seksueel misbruik van minderjarigen door priesters berecht moet worden door de Congregatie en dat ze onderworpen zijn aan het ‘Pauselijk Geheim’. Van een verplichte melding van die praktijken aan de gerechtelijke instanties is geen sprake. Tegelijk liet men het aan de lokale bisschoppen over om ‘zonder ruchtbaarheid te geven aan deze zaken’, de betrokken priesters over te plaatsen naar andere parochies. De aangepaste richtlijn van Ratzinger kwam er na een golf van gevallen van seksueel misbruik van kinderen in de katholieke kerken in de vs. Dat deze misbruiken geen louter Amerikaans probleem waren, bleek onder meer in het katholieke Ierland, waar duizenden kinderen seksueel misbruikt waren.