De Kracht van Niets, de Relativiteit van Perceptie en de Uitgelezen en Precaire Verwerving van Kennis tijdens Veranderde Staten van Bewustzijn / 7 juli 2022

De Kracht van Niets, de Relativiteit van Perceptie en de Uitgelezen en Precaire Verwerving van Kennis tijdens Veranderde Staten van Bewustzijn

Tom Kenyon M.A.

In het begin van de jaren tachtig faciliteerde ik een psychologische ‘intensive’ (taalkundig betekent dit een versterkend woord) die was ontworpen om cliënten te helpen psychologische afweermechanismen te doorbreken.

Elke deelnemer kreeg een cassettebandje van een opname die ik had gecomponeerd met behulp van tal van psycho – akoestische geluidspatronen.

Aan deze mix heb ik specifieke hersen-meevoerende-frequenties en subliminale boodschappen toegevoegd die te maken hebben met verandering.

Een paar weken nadat naar iedereen de tapes waren gemaild, belde een deelnemer mij op en zei dat ze wonderbaarlijke veranderingen en genezingen onderging als gevolg van het luisteren naar de tape zoals voorgeschreven.

Ze had zelfs gebeld met een zus waarvan ze vervreemd was en was begonnen de relatie te herstellen.

Ze bedankte mij overvloedig.

Een week of wat later belde ze weer. Ze vertelde dat ze met een aantal mededeelnemers had geluncht voor de aankomende ‘intensive’. Ze bespraken de muziek en de vreemde geluiden op de achtergrond. Perplex ging ze naar huis en zette het volume van haar stereo harder omdat ze nog nooit iets via haar tape had gehoord.

Geluid helemaal hoog gedraaid, het enige wat ze kon horen was het gesis dat kenmerkend was voor analoge cassettebandjes.

Ik had haar per ongeluk een blanco tape gestuurd!

Ze had al die transformatie tot stand gebracht door niets… niets anders dan het geloof dat de tape een soort van kracht had en het intense verlangen dat persoonlijke verandering zou plaatsvinden.

Ik word hierdoor herinnerd door iets dat de op handen zijnde psychiater Victor Frankl ooit zei: “Als er een verandering optreedt, kunnen we alleen maar zeggen dat er iets in de persoon bewoog.”

Mijn geavanceerde psycho-akoestische technologie werd overschaduwd door de mysterieuze kracht van de menselijke geest.

In sommige gebieden wordt dit vermogen om uit het niets verandering te creëren het placebo-effect genoemd.

In de farmacologie moeten tests van een nieuw medicijn bijvoorbeeld worden gedaan met zowel het medicijn zelf als een suikerpil die op het medicijn lijkt, maar in feite niets is.

Het is een luchtspiegeling die de geest interpreteert als de echte deal. En hoe vreemd het ook mag lijken, een bepaald aantal proefpersonen (soms een behoorlijk groot aantal) zal hetzelfde resultaat hebben als het nieuwe medicijn dat wordt getest, ook al hebben ze NIETS ontvangen.

Sinds ik begin jaren tachtig begon te werken op het gebied van psychoneuro-immunologie onder auspiciën van Acoustic Brain Research, ben ik gefascineerd door de kracht van het placebo-effect en hoe verwachting en geloof resultaten kunnen creëren met betrekking tot het immuunsysteem.

Tegen het einde van de jaren tachtig was ik goed genesteld in onderzoek naar veranderde bewustzijnstoestanden.

En het werd me duidelijk dat verwachting en geloof ook een grote rol speelden in de ervaringen van mensen tijdens veranderde staten.

Niet alleen dit, maar iemands persoonlijke geschiedenis en de mythische structuren van iemands cultuur waren ook belangrijke factoren in wat mensen ervoeren toen hun aandacht zich op hun innerlijke wereld richtte.

De Relativiteit van Perceptie

Er zijn enorme Schatten van de Geest die kunnen ontstaan tijdens veranderde staten van bewustzijn.

En deze schatten kunnen mentaal/emotioneel en zelfs fysiek een krachtig effect hebben op een persoon.

Ik herinner me van jaren geleden een vrouwelijke cliënt die ik toevallig noemde in mijn boek Brain States (New Leaf Publishing). Ze had vergevorderde botkanker en had enorm veel pijn.

Ik besloot haar mee te nemen op een innerlijke reis om een van haar Geestschatten te vinden die haar zou kunnen helpen om met pijn om te gaan.

Maar eerst had ik wat informatie nodig. Ik vroeg haar zich een plek voor te stellen, echt of ingebeeld, met genezende krachten. Ze grapte… “Dat is makkelijk. Sedona.” Ze was vele jaren eerder in Sedona geweest en had de canyons verkend en vond ze diep genezend en voedend.

Ik vroeg haar de ogen te sluiten.

Ik speelde een psycho-akoestische compositie die ik had gemaakt, genaamd Wave Form, die veel theta-activiteit genereert (een bekende generator van veranderde toestanden). Terwijl ze naar de muziek luisterde, begon ik tegen haar te praten in een langzaam ritmisch patroon om de kalmerende en hypnotiserende effecten van de muziek te versterken. Mijn stem leidde haar naar een rotsblok met krachtige helende energieën, leidde haar erop te gaan zitten en de energie gewoon te voelen.

Na een paar minuten hiervan verscheen er een gelukzalige glimlach op haar gezicht. Ze deed haar ogen open, pakte haar tas, haalde een tissue tevoorschijn en depte haar wangen.

‘Het is weg,’ zei ze.

“Wat is er weg?” vroeg ik.

“De pijn … het is weg!”

Haar reis naar haar diepere geest kostte misschien 10 minuten kloktijd, maar in de innerlijke rijken van haar verbeelding was de tijd opgeschort.

Ze bevond zich helemaal in een parallel universum buiten tijd en ruimte.

Als iemand tijdens haar innerlijke reis de kamer was binnengekomen, zouden ze een vrouw in een stoel hebben zien zitten met haar ogen dicht, luisterend naar wat muziek terwijl een kerel, aan de zijkant, in een langzame cadans sprak en iets beschreef dat niet daadwerkelijk bestaat.

Ah… maar wat we vaak zien, is slechts aan de oppervlakte van de dingen.

In de diepere lagen van haar geest was mijn cliënt een alternatieve realiteit binnengegaan die ze als levendig echt ervoer. De rots waar ze op ging zitten, was tastbaar echt. Het bestond niet in de kamer waar we zaten, maar het was echt in het denkbeeldige rijk van haar geest.

Ze kon de rots voelen. En ze kon de genezende energieën voelen die er uit kwamen terwijl ze van de Aarde in haar ruggengraat en in haar botten spiraalden.

En terwijl de bron van deze helende energie kortstondig was en een niets, het had het zeer reële vermogen om “echte” bio chemicaliën in haar hersenen te beïnvloeden en het afvuren van neuronen in haar beslist “echte” zenuwstelsel te veranderen.

Als waarnemer die deze transformatie van lichaam en geest mogelijk heeft gemaakt, kon ik vanuit mijn perspectief alleen maar zeggen dat haar ademhaling was vertraagd en haar gelaatstrekken waren ontspannen.

Er was ook een gevoel dat ze iets diepgaands was binnengegaan, maar dit was geen observatie; het was meer een voorgevoel, zou ik zeggen.

Toen de glimlach op haar gezicht verscheen, wist ik dat er iets goeds was gebeurd. Maar toen ze zei “het is weg”, wist ik even niet waar het woord “het” naar verwees.

Pas toen ze zei dat de pijn weg was, wist ik dat de interventie succesvol was geweest en dat ze een van haar Schatten van de Geest had gevonden.

Ik wou dat ik kon melden dat de pijn nooit meer bij haar terugkwam, maar dat deed het wel. Uiteindelijk doodde de kanker haar, maar ze had geleerd hoe ze haar eigen hersentoestand kon veranderen en haar pijn kon beheersen zonder de noodzaak van medicijnen.

De Uitgelezen en Precaire Verwerving van Kennis tijdens Veranderende Staten van Bewustzijn

Schatten van de Geest zijn echt, hoewel kortstondig, vluchtig.

Terwijl ze zich in een rijk buiten deze wereld bevinden, kunnen Geestschatten echte fysieke veranderingen teweegbrengen, zoals de vrouwelijke cliënt die leerde hoe ze haar pijn kon stoppen door naar een alternatieve realiteit te gaan die sommigen zouden omschrijven als denkbeeldig, maar die ik liever het imaginaire rijk noem waar de dingen waar zijn, maar van een andere orde van werkelijkheid dan ons dagelijks bestaan.

Er zijn adembenemend mooie vergezichten die zich voor ons kunnen openen als we de deuren van de waarneming openen.

En er zijn ontelbare imaginaire wezens die daar verblijven en zelfs magische krachtplaatsen. Al deze kunnen met ons ‘praten’, met ons communiceren en dergelijke interacties kunnen beslist heilzaam zijn.

Maar ik zou onjuist zijn als ik niet ook enkele precaire aspecten van veranderde bewustzijnstoestanden zou noemen.

En een daarvan heeft te maken met objectieve realiteit versus subjectieve realiteit.

Een paar jaar geleden dirigeerde ik een klank ‘intensive’ genaamd The Luminous Ones. Dit laatste betekent, degene die Lichtend of Lichtgevend zijn.

Het bestond voornamelijk uit geluidsschannelings uit de werelden van de spirit, waarin verschillende tradities werden vertegenwoordigd.  Vanuit mijn perspectief was het een van de meest krachtige en transformerende groep van geluids- of klankmeditaties die ik ooit had gechanneld.

Het hele evenement werd opgenomen en deelnemers konden een exemplaar van de cd’s bestellen. Een van de deelnemers vertelde me dat een van de geluidssessies een zeer krachtige ervaring voor hem was. Sterker nog, als ik me zijn opmerkingen goed herinner, zei hij dat het de krachtigste ervaring van zijn leven was. Maar toen hij de opnames kreeg, zei hij dat hij het gevoel had dat de geluidssessie was afgekapt en korter duurde dan het realtime-evenement dat hij op de ‘Intensive’ had meegemaakt.

Ik legde uit dat dit te maken zou kunnen hebben aan het lang waargenomen kenmerk van veranderde toestanden … voornamelijk de verandering van waargenomen tijd.

Hij stond er echter op dat de opname van die sessie bewerkt moest zijn. Ik zei dat ik de opnamelogboeken en tijdcodes zou controleren.

Bij het opnemen van een evenement gebruiken we digitale recorders die gebruik maken van digitale tellers, die zeer nauwkeurig zijn. En toen ik de opnamelogboeken raadpleegde, kwamen de tijdcodes overeen met de lengte van de uiteindelijke gemasterde opname.

Ze waren identiek. Met andere woorden, de objectieve realiteit is dat de duur van de live geluidssessie hetzelfde was als de opname die was uitgebracht.

Toen ik hem dit vertelde, hield hij vol dat ik ongelijk had. Daarna ging hij, volgens hem naar drie Remote Viewers (letterlijk, kijker op afstand) die allemaal zeiden dat de opnames waren ingekort.

Hier komen we tot de kern van wat ik ‘de precaire verwerving van kennis tijdens veranderde bewustzijnstoestanden’ heb genoemd.

Wat het bepalen van de lengte van een opgenomen geluidssessie betreft, zal ik altijd kiezen voor objectieve metingen versus subjectieve indrukken.

Hoewel informatie die in veranderde toestanden wordt verkregen veel aspecten van ons leven kan verbeteren, is het naar mijn mening geen vervanging voor de objectieve realiteit.

Ze zijn immers onderworpen aan de mercuriale natuur van de menselijke psyche.

De kwestie van de realiteit is een hele grote, zoals elke ontdekkingsreiziger van alternatieve realiteiten kan bevestigen. Maar helaas, vanwege de lengtebeperkingen van dit artikel, zal ik deze discussie vrij snel moeten beëindigen.

Dus, hier is de scuttlebutt(waarvan kletspraat een van de vertalingen is), de Reader’s Digest-versie, als je wilt:

Geniet bij het verkennen van veranderde staten van de vergezichten, maar verlies het contact met de objectieve realiteit niet. Wees voorzichtig en praktisch met het advies dat je misschien hebt gekregen van wezens in je imaginaire rijk.

Weersta de verleiding om te geloven dat elke bewoner van de andere werelden wijs of zelfs welwillend is… totdat ze hebben bewezen dat ze dat zijn. En als je een wezen tegenkomt dat groter is dan het leven, denk dan twee keer na om aan boord van de agenda van dat wezen te stappen. Misschien verlies je jezelf gewoon.

Ik denk dat enkele van de eerste woorden van mijn taoïstische leraar, meester Wu, die aan mij verscheen vanuit het land van de onsterfelijken (ook bekend als een denkbeeldig rijk) hier het meest toepasselijk zijn:”Voordat je de Hemel binnenstapt, stap op de Aarde.” Met andere woorden, aard jezelf en wees praktisch.

Een laatste punt… veranderde bewustzijnstoestanden worden sterk beïnvloed door context en intentie.

Het is zowel mijn ervaring als mijn overtuiging dat om de meest opbeurende ervaring mogelijk te hebben, een simpele verklaring van positieve intentie van enorm voordeel kan zijn.

Dit soort intenties kunnen, en doen, weergalmen door je innerlijke werelden heen, die de subtiele energieën van je imaginaire rijk vormgeven.

Probeer dit kleine experiment om in te zien wat ik bedoel:

Voordat je aan een innerlijke verkenning begint, ongeacht de middelen die worden gebruikt om het te bereiken, inclusief meditatie, contemplatie of een andere methode (of substantie), spreek rustig deze intentie tot jezelf:

Mogen de baten van deze innerlijke reis zich uitstrekken tot alle levende wezens.

En aan jou, de lezer van deze woorden, zou ik deze intentie willen aanbieden.

Moge de majestueuze oogverblindende weergave van je eigen Lichtende Geest je innerlijke werelden verlichten en je vele, vele Geestschatten onthullen. En mogen deze geschenken van de hoger vibrerende werelden jou en degenen van wie je houdt groot geluk brengen.

TOM KENYON

Een artikel gepubliceerd door het tijdschrift:
Evolve Magazine, Lente 2022

© 2022 Tom Kenyon Alle Rechten Voorbehouden www.tomkenyon.com

U mag mijn muziek niet gebruiken met een video, graphics, meditatie of kopie eroverheen geplaatst. Je mag mijn muziek niet op You Tube of dergelijke media plaatsen. De boodschap zelf mag gekopieerd en gedeeld worden, maar niet mijn muziek. Ik heb het auteursrecht op al mijn muziek, en het mag niet worden gebruikt, verspreid, of gekopieerd op welke manier dan ook in welk medium dan ook.

Vertaling: Anja voor wakkeremensen.org – 6 juli 2022.