SOLIA – Ik moest ontslag nemen bij mijn droombaan (dit is er gebeurd)!
SOLIA – ik moest ontslag nemen bij mijn droombaan (dit is er gebeurd)!
Vertaling vanaf video
Inleiding:
In deze video vertel ik je over de moeilijkste beslissing die ik ooit in mijn leven heb genomen. Het was de beslissing om mijn droombaan als docent aan de Muziekuniversiteit van München op te zeggen nadat ik een burn-out begon te krijgen. Om mijn hele leven in München op te geven, alles achter te laten, in een camper te stappen, op reis te gaan en te kijken waar het leven me naartoe zou willen brengen.
In deze video vertel ik je hoe het allemaal tot stand kwam, wat er tijdens de reis gebeurde, hoe ik tijdens deze reis mijn bron SOLIA ontmoette en hoe deze ervaring me leidde naar mijn huidige roeping om te werken als een channel medium.
Mijn verhaal:
Laten we het verhaal bij het begin beginnen. Zoals ik al zei, was ik niet altijd een medium, produceerde ik niet altijd YouTube video’s of begeleidde ik mensen op hun zielenreis. Maar wat ik altijd heb gedaan, of nog steeds doe, is muziek maken.
Muziek is mijn grootste liefde en ik ben er al heel, heel vroeg mee begonnen. Mijn opa gaf me een mondharmonica toen ik drie was en we speelden samen volksliedjes, waardoor ik een heel natuurlijke relatie met muziek kreeg. Ik improviseerde alleen maar, speelde alleen maar op gehoor en ja, toen kwam op een gegeven moment de vraag: wat doe ik ermee? Word ik muzikant? Durf ik muzikant te worden en me aan te sluiten bij de reizende groep muzikanten? Ik heb het half gedurfd. Ik heb een pad gekozen dat muziek combineert met veiligheid. Ik heb schoolmuziek gestudeerd om later docent te worden op een gymnasium en ik heb me daar echt in verdiept omdat het voor mij altijd belangrijk was om iets over te brengen, om iets door te geven. Dus ik heb schoolmuziek gestudeerd, maar toen ben ik geen lerarenopleiding gaan doen, ik heb jazz gestudeerd en toen een beetje een omweg genomen, zeg maar.
Ik liet dus de school en mijn schoolcarrière achter me en werd toen vrij snel aangesteld aan een muziekacademie. Ik kreeg een tijdelijke baan als docent aan de universiteit waar ik studeerde en daarna, ik zou niet zeggen dat ik me omhoog heb gewerkt, maar mijn passie en mijn streven om een verschil te maken en mensen te inspireren met muziek leidde me op natuurlijke wijze naar een vaste baan. Ik had toen de jazzafdeling binnen de schoolmuziek en introduceerde een waanzinnige hoeveelheid hervormingen, had een bigband, concerten en was echt volledig betrokken bij deze baan, die ik altijd al had willen doen en die me echt volledig vervulde.
Ik speelde ook ongelooflijk veel concerten, ik had verschillende bands en reisde de hele wereld over, ik had echt een volledig vervullend leven als muzikant, dat me ook droeg en me echt vervulde in het diepst van mijn ziel. Toen kwam er een moment in het midden van 2013 dat ik me realiseerde dat als ik vooruitkeek naar het volgende semester, ik me realiseerde dat ik zonder energie kwam te zitten. Ik realiseerde me dat ik op de een of andere manier zwakker werd, dat ik geen ideeën meer had, dat ik geen inspiratie meer had voor wat ik met mijn studenten moest doen en ik realiseerde me dat ik iets moest doen. Ik vroeg spontaan een jaar onbetaald verlof aan en reisde toen met mijn toenmalige vrouw naar India. Ik nam een tijdje vrij, woonde twee maanden in een houten hut aan het strand in Groa en verbleef daarna twee maanden in de ashram bij Aman. Toen kwam ik terug in Duitsland en moest ik meteen beslissen of ik mijn baan terug wilde hebben.
Toen realiseerde ik me dat het weer veel te veel voor me was. Ik probeerde weer les te geven, maar realiseerde me dat ik meteen buiten adem raakte. Ik kon echt geen enkele les meer geven. Toen zei ik tegen mijn baas: “Joh, ik kom niet meer terug, ik kan dit niet meer doen, ik heb mijn ontslagbrief ingeleverd en dat was het. Toen zei mijn baas: nou, hij ziet dat ik momenteel zo in de war ben en niet precies weet wat ik wil en hij vroeg me of ik nog een jaar vakantie wilde. Toen liet ik me overhalen en zei, ja ok, ik ben net terug uit India en ik weet echt niet precies waar ik naartoe wil, ik neem nog een jaar vakantie en zie wel waar het allemaal toe leidt.
Ik probeerde toen alles weer te leven zoals ik eerder had gedaan, speelde weer concerten en gaf weer les, op kleine schaal, maar ik realiseerde me dat het me niet meer vervulde. Ik werd verdrietig tijdens mijn concerten, ik bleef maar ziek worden en ik realiseerde me dat het gewoon niets meer voor mij was. Maar ik wist ook niet wat het dan wel was. Als het dit niet is, wat is het dan wel? Dus ik heb vele maanden doorgebracht met de gedachte dat ik dit allemaal echt los zou gaan laten. En dat maakte het oneindig moeilijk voor me. Ik had echt moeite om ’s ochtends uit bed te komen en mijn hele leven was als kauwgom, het was zwaar en het ging niet echt een kant op, als ik een beetje de ene kant op ging, trok het me weer terug. Het was echt een slopende tijd totdat ik echt een beslissing nam.
Het is ook heel interessant wat er gebeurde, want ik had in die tijd ook lichamelijke klachten. Bijvoorbeeld een etterende tand. Deze tand bleef maar door etteren. Ik wist ook niet hoe ik ermee om moest gaan en uiteindelijk besloot ik mijn ontslag in te dienen. De volgende ochtend voelde ik voor het eerst weer zoiets als levensvreugde. Ik realiseerde me dat deze beslissing me voorlopig bevrijd had en dat het eigenlijk niet meer zo belangrijk was om te weten waar ik naartoe ging. Het was alleen belangrijk om te beseffen dat ik niet verder kon zoals het ging en dat ik het leven op een andere manier ging benaderen. Mijn tand werd van het ene op het andere moment rustig. Er vloeide geen pus meer, mijn lichaam gaf me meteen het signaal dat ik het juiste had gedaan! Dit is de juiste weg en ik, het lichaam, ben aan boord, de ziel heeft de lijn weer gevonden. Ik was dus voorlopig opgelucht en kon nieuwe visioenen realiseren. Een van deze visies was het kopen van een camper en ik trok de wereld in met mijn toenmalige vrouw. Ik verhuurde mijn woning twee jaar lang, dus we wisten dat we twee jaar onderweg zouden zijn, we konden niet meer terug, en dus reden we op goed geluk de wereld in.
Het was een tijd waarin ik inactief was. Ik voelde me als een stuk vee dat was geslacht, opgehangen en uit moest bloeden. Er was gewoon tijd om het oude leven eruit te laten stromen, niet wetend waar het allemaal naartoe zou gaan. De dagen die we in de camper doorbrachten waren heel eenvoudig.
Zo gingen de dagen, de week, de maanden voorbij en reisden we de zon achterna. Uiteindelijk kwamen we in Spanje terecht en daar opende zich geleidelijk iets nieuws. Het begon ermee dat ik op een nieuwe manier terugkwam bij de muziek. Ik speelde op een podium waar ik nog nooit had gespeeld. Het was de straat. Dus werd ik een straatmuzikant. Ik heb drie jaar op straat gespeeld. Het was een ongelooflijk spannende tijd waarin ik ongelooflijk veel leerde over muziek en ook over de energetische richting van muziek. De tijd in de camper gaf me ook veel ruimte om na te denken, om te zien wat nu echt belangrijk is. Want ik wist ook dat muziek zijn werk had gedaan als het ging om het mijn brood verdienen met muziek. Ik wist dat straatmuziek het officiële laatste podium zou zijn waarop ik zou spelen, maar er moest iets anders volgen.
En er kwam iets anders. In die tijd had ik een reeks dromen en deze dromen zetten me ertoe aan om mijn mediamieke schetsen te bewaren, mijn boodschappen die ik in de loop der tijd had ontvangen. Tegelijkertijd was ik al bezig met mediumschap. Ik schreef al jaren mediamiek voor mezelf en heb mijn eigen ervaringen gehad. Ik heb contact gehad met veel verschillende entiteiten. Ik heb destijds ook een mediamieke opleiding gedaan om trance channeling te leren.
Dit alles begon toen te werken en mijn ziel en de spirituele wereld namen contact met me op in een droom en moedigden me aan om dit goede op de een of andere manier toegankelijk te maken. Dus begon ik mezelf bloot te stellen aan het programmeren van websites, zocht naar manieren om een homepage te maken, en zo ontstond een verzameling berichten die klaar waren om de wereld in te komen. Maar toen gebeurde er een heel beslissende ervaring, namelijk het contact met mijn bron SOLIA, waarnaar mijn hele werk is vernoemd: SOLIA channeling. Ook de Solia Lichtruimte. Deze ervaring, dit contact met Solia, was een channeling over de toen gekozen president Donald Trump, die me erg bezighield en ik wilde echt weten hoe de spirituele wereld dat zag. Zo kwam ik in contact met Solia, die contact met me opnam, en het was gewoon een ervaring van een diepe verbinding, een hele nieuwe diepte van trance, en de diepte van de boodschap blies me echt omver. Dus raakte ik geleidelijk betrokken bij het werken met SOLIA. Ik legde de laatste hand aan de website en publiceerde elke zondag channelings van SOLIA op deze website. Geleidelijk bouwde ik het YouTube kanaal op en zo groeide deze plant geleidelijk aan, alles ontwikkelde zich op nieuwe vruchtbare bodem. Zonder doel, maar gewoon uit een natuurlijke behoefte om het nu te doen, stap voor stap.
Slotwoord:
Waarom vertel ik je dit allemaal? Ik vertel je dit omdat ik uit vele, vele counselingsessies weet dat veel mensen, misschien jij ook, met dezelfde problemen te maken hebben. Met de angst om zekerheid achter te laten. Of het nu een baan is, een relatie, een soort zekerheid, iets dierbaars dat je niet zomaar durft weg te geven. Met deze video wil ik je aanmoedigen om een beslissing te nemen. Om een beslissing voor jezelf te nemen en achter te laten wat niet langer goed voor je is, wat je afremt, wat je levenslust wegneemt. En om de stap te zetten. Om het vertrouwen te hebben om een nieuw leven te beginnen.
Ik wil je op dit moment ook graag begeleiding aanbieden. Ik wil je graag dezelfde informatie geven die mij destijds heeft geholpen. Omdat ik in deze tijd van reizen altijd verbonden was met de spirituele wereld. Ik stelde altijd mijn vragen en kreeg echt antwoorden die me diepgaand hielpen. Ze lieten me de volgende stap zetten, ze gaven me vertrouwen, ze hielden me vast en bovenal lieten ze me dingen over mezelf zien die ik nog niet eerder had gezien.
Ik weet dat deze begeleiding vanuit de spirituele wereld het meest helende is dat kan gebeuren. Dit overzicht, deze liefde, dit vastgehouden worden en vanuit deze eigen ervaring, vanuit dit pad dat ik heb bewandeld en hoe de spirituele wereld mij heeft geholpen, heb ik een coachingsprogramma ontwikkeld, het Zielenpad Coaching. In dit coachingsprogramma begeleid ik je met mijn coaches die allemaal een vergelijkbaar levenspad hebben afgelegd. Zij hebben ook allemaal zekerheden achter zich gelaten en wij begeleiden jou op jouw pad met onze eigen ervaring en kennis, met onze specialismen.
We zullen je 3 maanden lang begeleiden en je kunt op dit pad veel over jezelf leren, je kunt je ook met jezelf verbinden, je kunt ontdekken wat de taak van je ziel op dit moment is, waar het nu naartoe moet. En je zult ook leren om samen die oude ketenen los te laten. Te durven beginnen aan een nieuw leven. Vertrouwen dat er echt iets op je wacht. Dat dit niet alles is wat je tot nu toe hebt ervaren, maar dat het leven je nog zoveel meer te geven heeft, er nog zoveel meer potentie in je zit.
Dus als je nu in zo’n situatie zit, of je voelt je als kauwgom waarbij je niet vooruit of achteruit kunt, neem dan contact met ons op en maak een afspraak voor een gratis counselinggesprek. Klik op de link in de videobeschrijving, vertel ons een beetje over wat je bezighoudt en we zullen zien hoe we je in jouw situatie kunnen helpen.
Ik wens je het allerbeste voor je zielenreis en blijf in vertrouwen. Dat het goed is zoals het is, doe het rustig aan met jezelf, maar geef niet op en laat je spirituele gaven niet verschrompelen, want er zit nog zoveel meer in je!
Nederlandse vertaling: Petra – voor wakkeremensen.org