Pamela Kribbe channelt Jeshua

Het middelpunt van de zon

 november 2021

^Audio

Lieve mensen,

ik ben Jeshua.

Ik vertegenwoordig de Christusenergie die nú op aarde geboren wordt in jullie, en in anderen die zich ook bezighouden met en uitreiken naar de weg van de ziel. Mijn kracht, mijn energie, kun je je voorstellen als de zon. Denk maar aan de zon als het stralende beeld van leven en kracht. De zon kun je ook zien als metafoor, als beeld voor jezelf, voor jouw eigen wezen, voor je ziel.

Ga eens met je bewustzijn naar het middelpunt van de zon. Stel je maar een zon voor, en ga er in met je bewustzijn. Doe dat heel kalm en rustig.
Voel de onmetelijke kracht van het veld dat de zon is, en voel dan helemaal in het midden daarvan, in het midden van die enorme vulkaan van energie, de stilte en de rust, de vanzelfsprekendheid van dit stralende zijn.
Het gaat vanzelf. Moeiteloos straalt de zon zijn licht naar buiten.
Rust uit in het midden van de zon, omgeven door licht, en voel dat het vanzelfsprekend is dat jij gedragen wordt in deze krachtbron; dat die er is voor jóu, want in je wezen bén jij een zon.

Het licht is er voor jóu. Laat je er in zakken. Geef je over, en voel hoe het licht je omhult op een zachte en lieve manier: heel vloeiend, verwarmend, maar niet brandend. Laat jezelf helemaal baden in het licht, laat het helemaal door je heen stromen en je herinneren aan wie je bent: een ziel, een zon, een ster. Laat alle cellen van je lichaam het helende licht van je ziel in zich opnemen.

Je kunt dit middelpunt, dit midden van de zon, dit midden van jou, je kern, steeds terugvinden wanneer je in het dagelijks leven terugkeert in het nu, in het helemaal aanwezig zijn in het heden.
Als je bezig bent met het verleden of de toekomst, ga je weg uit je middelpunt. Je raakt dan het contact kwijt met je lichtbron, met dat wat jou draagt

Wat is het nú eigenlijk? Er wordt je gevraagd daar in te zijn: in het nu, in het moment, in het heden. Maar wat is dat eigenlijk, dat nu?
Zodra je erover praat, is het alweer voorbij. Het nu is geen minuut, geen seconde. Het kan eigenlijk niet benoemd worden als een tijdseenheid.
Als je het wilt vastpakken, is het je al ontglipt. Er is geen afgebakende tijd voor het nu. Het onttrekt zich aan het normale denken in tijd.
Normaal gesproken kun je in aardse zin tijd berekenen en tellen. Er gaan 24 uur in een dag, 60 minuten in een uur, 7 dagen in een week, enzovoort. Dat is berekenbaar voor de menselijke geest. Alleen, het nu ontsnapt daaraan.
Welke tijdseenheid kun je daarvoor dan wel gebruiken?
De menselijke geest kan het niet bevatten. Het nu is niet vatbaar voor de logica van het denken. Maar het is wèl begrijpelijk voor je gevoel, want je weet wat het is om helemaal op te gaan in een moment, bijvoorbeeld in een moment van genieten.

Er kunnen momenten zijn dat je iets moois meemaakt en dat je tegelijkertijd je realiseert hoe bijzonder het is, en dat je je daarvan bewust bent en helemaal openstaat voor de ervaring die door je heen trilt: door je lichaam, door je ziel, door je gevoel. Dan ben je één met de ervaring, één met het nu, dan ben je in het nu. En dan ben je ook in het midden van de zon, in het midden van je ziel.
Alle verandering vindt plaats vanuit die kern in jou.

Vandaag hebben we het over angst. Die voel je als je uit je kern bent, uit het middelpunt.
Angst hangt samen met het denken in tijd, in berekenbare tijd, in verleden en toekomst. Zo van: wat gaat er gebeuren? Wat zou er mis kunnen gaan?

Vanuit angst op de toekomst anticiperen is heel menselijk, maar dit kan alleen gebeuren als je verwijderd bent van je centrum, als je weg bent uit het nu. In het nu zijn betekent dat je innerlijk al je kracht verzamelt, helemaal aanwezig, helemaal tegenwoordig bent in je lichaam, in je gevoel, in je ziel.
Nu wil ik nog iets meer zeggen over tijd, over het begrip tijd: hoe het jullie kan beperken en beangstigen. Er zijn veel voorspellingen gedaan over bepaalde data in de toekomst. Tijd wordt in deze context gezien als een lijn die vanuit het heden naar de toekomst loopt; daarop zouden dan bepaalde gebeurtenissen vastliggen. Daarop zou je je kunnen voorbereiden, en dat zou je dan kunnen doen vanuit angst of vertrouwen.
Maar klopt dit beeld wel? Is de toekomst wel een lijn? En liggen dingen vast? Is de toekomst de som van al die uren, dagen en maanden die voor je liggen? Of is dit een hele beperkende manier van kijken naar de werkelijkheid?

Jullie die hier aanwezig zijn en die dit nu horen, weten dat er in de wereld meer is dan alleen het zichtbare. Je ziet de buitenkant van de dingen – iemands lichaam, het uiterlijk van bomen, dieren, planten en stenen – maar tegelijk voel je dat daarbinnen iets zit wat niet voor het oog zichtbaar is, niet voor de lichamelijke zintuigen: iets mysterieus, een innerlijk leven, een uniek individu. Je weet dat je verder moet kijken dan de buitenkant. Je weet ook wat het is om vreugde te ervaren, om door te dringen tot binnen in die innerlijke wereld. Die zit ook in jou. Dáár zit het echte leven. Daar zit de oorsprong van alles. De buitenkant is slechts een manifestatie van die binnenwereld.

Hoe zit het dan met tijd? Als je tijd alleen maar ziet als een lijn van berekenbare eenheden of vakjes – weken, maanden, jaren – dan kijk je alleen naar de buitenkant van de tijd: de tijd die je kunt meten met een klok of een liniaal.
Maar tijd van binnenuit gezien, als beleving, dat is iets heel anders. Dat wordt al duidelijk als je je buigt over het begrip nu.

Het begrip nu kun je niet vastzetten op de klok of op de kalender. Het zit in je geest, in je beleving. Het is een kwaliteit om in het nu te zijn. En toekomst en verleden: wat zijn dat eigenlijk voor realiteiten, als je ze van binnenuit bekijkt, dus niet van de buitenkant?

Stel je maar weer eens voor dat je in de kern van die zon bent, de zon van jouw ziel. In het roerloze centrum, in het midden, is er geen tijd. Er is eeuwigheid. Er is wel steeds beweging, maar er is een oervorm van zijn die er gewoon altijd is. Dat kun je Gods Bewustzijn noemen. Maar het maakt niet uit welke naam je het geeft. Het is het eeuwige leven. En dat is er in jóu, in jóuw centrum.

Uit de zon komen stralen. Stel je nu eens voor dat jij ook in die stralen aanwezig bent die moeiteloos voortkomen uit de zon. Via die stralen manifesteer jij je in even zovele levens op aarde, en ook elders in het universum. Elke straal is zo’n leven. Een leven, kun je zeggen, in de tijd en in de ruimte, waarin je een specifieke vorm hebt aangenomen, waarin je een lichaam hebt en ervaringen opdoet via dat lichaam.
Dat lichaam is begrensd, heeft een begin en een einde. Het wordt geboren en het gaat dood. Het is vergankelijk. Zo in een lichaam levend, gefocust in de tijd, raak je gebiologeerd door en onder de indruk van het begrip tijd. Je gaat dingen zien in termen van eindigheid. Maar je ware kern zit in het midden van de zon; die weet dat daar de werkelijkheid, de waarheid ligt. Jij bent dus in het midden van de zon. Al die stralen die je uitzendt, zijn mogelijke manifestaties van jou, zijn levens, uitdrukkingsvormen. Zie de toekomst en het verleden eens op deze manier.

Jij denkt dat je één verleden hebt; dat zie je dan als het ware als een lijn die van het nu teruggaat naar je geboorte hier op aarde; op die lijn hebben dan allerlei gebeurtenissen plaatsgevonden. Maar vanuit de zon gezien, vanuit het middelpunt, is dat niet zo.
Je kunt het eigenlijk beter als volgt zien: achter jou ligt een hele waaier van tijdlijnen, van ervaringen die je hebt opgedaan, die allemaal naar het heden leiden. Daarbij heeft de ene tijdlijn meer gewicht dan de andere. Ik zal ter verduidelijking een voorbeeld geven.

Stel, je hebt je in het verleden gekweld gevoeld in de relatie met je moeder of je vader. Je hebt gevoeld dat je daarin niet werd erkend. Je hebt angst ervaren in die relatie en gebrek aan veiligheid. Stel dat dit het geval was. Je voelt je bepaald vanuit dat verleden, je voelt je in zekere zin slachtoffer.
Je bent gemaakt tot wie je bent, mede door je ouders, zo voel je dat: een product van je opvoeding. Maar stel nu dat je in de loop van je leven je gaat verdiepen in bewustzijn, in innerlijke groei, dat je contact maakt met je ziel, dat je zelf tot in de kern komt van wie je bent, van de zon in jou. Dan krijg je een veel ruimer perspectief. Je gaat dan bijvoorbeeld je ouders zien in de context van hun verleden. Je ziet dan ook hun onmacht, hun eigen angstbeelden en negatieve overtuigingen. Geleidelijk ga je je steeds minder slachtoffer voelen van je ouders. Je ziet dat er ook een deel in jou nooit echt geraakt is door wat jou is overkomen, door wat er met je is gebeurd. Je voelt steeds meer je eigen autonomie, je onafhankelijkheid.

Hoe meer je tijdens je leven contact maakt met het middelpunt van de zon in jou, hoe makkelijker je het verleden gaat loslaten. Het was één straaltje, één tijdslijn, maar in zekere zin ga je er nu meerdere aan toevoegen. Je kunt nu gaan voelen dat je een relatie hebt en had met je moeder en vader op zielsniveau. Hiervan was je je als kind waarschijnlijk helemaal niet bewust. Maar doordat je nu meer in je kern bent, in je middelpunt, ga je zien dat die relatie misschien heel anders in elkaar zat en anders beleefd werd door jouw moeder of vader dan jij dacht. Je gaat eigenlijk het verleden herscheppen. Je creëert een nieuwe tijdslijn.

Zo kan het gebeuren dat je op latere leeftijd een heel goed contact met je ouders ervaart, terwijl je dit gezien het verleden niet zou verwachten. Je hebt een opening gecreëerd, en daarmee een nieuwe tijdslijn waarin meer begrip en liefde kan bestaan. Dit is een mogelijkheid. Wat ik wil aangeven is dat jij met je bewustzijn de tijd kunt openbreken. De tijd ligt niet vast en gesloten achter je; het verleden is niet echt voorbij.

Overal waar jij ervaren hebt, dingen hebt beleefd, zijn er nog steeds openingen vanuit het heden daar naar toe om jezelf te troosten, liefde te geven, te bemoedigen. Het verleden is als zovele zonnestralen die uit je kern komen, waar je nog steeds mee in contact staat. Zo kun je ook je eigen verleden beter maken, lichter maken, door met meer begrip te kijken naar wie je was, en naar de mensen om je heen. Als je dit doet, herschep je het verleden en meteen ook je toekomst. Want vanuit het middelpunt van de zon gaat ook een waaier uit naar de toekomst. Niet één lijn, maar een waaier van mogelijkheden. Waar jij staat in het nu, is dus een beleving, een ervaring, en niet een streepje op een liniaal, een streepje op een tijdslijn. Het nu is waar jij aanwezig bent, waar jij met je aandacht volledig aanwezig bent. Dáár is het nu. Zodra jij helemaal aanwezig bent bij het meest lichte stuk van jou, bij je zielekern, je zon, straalt die aanwezigheid zowel naar verleden als toekomst uit. Je schept dan een nieuwe werkelijkheid die uitwaaiert naar verleden én toekomst.
Het grijpt allemaal in elkaar. De tijd is geen rechte lijn. Je kunt haar eerder zien als een uitwaaierende cirkel naar alle kanten toe, naar verleden en toekomst.

Wat kun je nú hiermee? In je leven van alledag, in het heden?
Word je bewust van je eigen kracht. Alles ligt binnen jouw bereik, zowel verleden als toekomst. Er is niet een macht buiten jou, een kracht buiten jou, die bepaalt hoe jouw toekomst eruit ziet, of hoe jouw verleden eruit ziet. Niets ligt vast. Jíj bent de schepper, altijd, in elk moment. In die zin ben je meester over je eigen verleden en ook over je eigen toekomst.

Dit bewustzijn kun je vasthouden als je in de kern blijft, in de bron van licht. Besef dat daar de bron ligt van vertrouwen, veiligheid, overgave. Als je in het middelpunt van de zon bent, weet je dat je je kunt overgeven, dat is dan vanzelfsprekend. Zodra je eruit raakt en gaat denken ‘Hoe ontsnap ik aan mijn vreselijke verleden? Hoe creëer ik een toekomst in deze wereld vol angst en dreiging?’ ben je al uit je kern.
De kunst is om terug te gaan, naar binnen. Probeer niet vanuit je denken de problemen op te lossen, maar zoek het nu-moment op, de kern, het middelpunt van de zon. Daar is geen tijd, daar ben jíj, daar is niets buiten jou wat jou kan bepalen of weghalen van je bestemming.

Stel je tenslotte het volgende voor: je bevindt je in het midden van die stralende zon die je bent. Moeiteloos voel je je één met dat licht en de kracht die er is. Het kost jou geen kracht om die kracht te zijn, het is er gewoon. En stel je nu voor dat er ergens in die waaier van stralen die uit de zon komt, een verleden is, een lijntje in het verleden dat licht nodig heeft, dat graag meer in het licht zou willen staan. Je hoeft er helemaal niet iets concreets bij te voelen of te zien. Stel je maar gewoon voor dat het licht vanuit de zon, die je bent, heel gemakkelijk dat donkere steegje in het verleden vult. De zon valt er moeiteloos binnen. Misschien lukt het niet helemaal om het licht daar te laten stralen, maar het licht heeft al gewezen naar dat lijntje, en staat ermee in contact. Zeg maar tegen dat veld dat om de zon heen ligt: ‘Alles wat licht nodig heeft, krijgt het van mij. Alles wat nu licht wil ontvangen, ontvangt dat van mij’.

Oude pijn, oud trauma dat verlost wil worden, mag aan het licht komen, mag oplossen. Laat je gehechtheid daaraan los, want het is niet wie jij echt bent. Jij bent licht.

En nu ga je naar de toekomst die als een waaier voor je ligt, en jij bent daarvan het centrum. De toekomst is niet iets dat ooit komen gaat, maar iets wat zich vanuit je hart moeiteloos ontvouwt. Je hoeft er niet iets voor te doen, je hoeft alleen maar te zijn. Vraag maar aan die toekomst, aan die ervaring die wil komen: ‘Wat heb ik nu nodig, wat is nu goed voor mij om een schitterende en stralende toekomst binnen te kunnen lopen? Wat is goed voor mij om mij nu bewust van te worden?’ Er is een stem vanuit het midden van de zon die jij bent, die jou wil aanmoedigen en je erop wil laten vertrouwen dat die krachtige, mooie toekomst gestalte gaat krijgen, vanuit jouw ziel. Voel hoe het moeiteloos naar je toekomt; je hoeft er niet voor te werken.
Blijf in het nu.

Je kunt de energie van de toekomst, een mooie, schitterende toekomst, voelen in je hart, en dat is goed. Zo maak je contact met wie jij wil zijn, met wie je echt bent. Die je eigenlijk al bent. Geef dan het gevoel dat je in je hart krijgt bij die mooie toekomst, over. Laat het door je hart stromen, door je handen, en geef het via je handen weer over aan de aarde. Laat het daar gebeuren: het zal vanzelf wortel schieten.

Heb vertrouwen in je toekomst. Voel je zonnekracht heel diep binnen in je.
Voel hem in je hart. Voel hem in je buik. Voel hem in je benen.
Laat die zonnekracht helemaal aarden door je voeten heen naar het middelpunt van de aarde.

Dank je wel voor je komst vandaag.

© Pamela kribbe

Tekstredactie: Ben van den Broek

https://pamela-kribbe.net/