Een Prachtige Ontmoeting met een Zeehond in Vlieland / Door Marieke R.

Een Prachtige Ontmoeting met een Zeehond in Vlieland

Door Marieke R. – geplaatst op 28 Juli 2021

Het verhaal van de zeehond kwam als volgt tot stand:

Met een goede vriend ging ik een midweekje naar Vlieland op vakantie. De eerste dag dat we op het eiland waren, wilde mijn vriend graag direct naar de zee en hij overwoog te gaan zwemmen. Het was grijs weer, maar niet al te koud. Ik stemde in en zo liepen we het duin over van onze camping, naar de zee. Eenmaal op het strand waagde ik het erop om direct het water in te gaan. Mijn vriend stond nog aan de kant te twijfelen of het niet te koud was. Toen ik tot over mijn middel in het water stond, riep mijn vriend mij en wees naar iets achter mij. Ik draaide mij om en zag een zeehond, die naar mij toe zwom. Hij kwam tot op enkele meters dichtbij en zwom heen en weer. “Hallo lieffie,” riep ik enthousiast uit. De zeehond nam iets meer afstand en ik begon te zingen, in de hoop dat hij het geluid wel mooi zou vinden. Toch betwijfel ik of hij het gehoord heeft, omdat er een strakke wind richting strand stond. De zeehond bleef enige keren heen hen weer zwemmen om vervolgens verder de zee op te zwemmen en te verdwijnen in de golven, tot hij niet meer te zien was.

Het was een prachtige ontmoeting, te meer daar er verder bijna geen mensen op het strand waren. Mijn vriend en ik waren al blij, omdat direct na aankomst bij onze glamping tent, we al bezoek kregen van een fazant, die zo dichtbij was dat hij bijna de tent in liep. Onze vakantie kon niet meer stuk.

De verdere tijd beleefden we onze vakantie als ieder ander en genoten van de mooie natuur op het eiland Vlieland, ondanks het slechtere weer. Maar op de dag van vertrek, was de lucht strakblauw geworden en werden we door de zon verwarmd. Omdat we de laatste boot naar de wal hadden geboekt, konden we nog enige tijd op het strand zijn. Opnieuw liepen we het hoge duin over en bewonderden de diepblauwe zee en het goudgele strand. We gingen op het strand zitten, vlakbij de waterlijn, zodat we niet ver hoefden te lopen als we wilden zwemmen. Deze keer bleef ik nog even op het strand zitten, om op de spullen te passen, terwijl mijn vriend aan het pootje baden was. Op dat moment kwam opnieuw de zeehond langs. Hij zwom tot vlakbij de waterlijn, ging bijna het strand op. Hij bleef heen en weer zwemmen. Ik had het idee dat hij ons aankeek. Mijn gevoel zei me dat hij contact met me zocht. Er kwamen groepen mensen langs op het strand, die ook enthousiast naar de zeehond keken. Hij zwom nog een keer heen en weer en toen verder de zee op, tot hij niet meer te zien was. Was het toeval dat de zeehond zich liet zien op onze eerste en op onze laatste dag op het eiland?

Eenmaal thuis, belde ik mijn vriendin Ciske op, die dierentolk is. Ik vroeg haar om contact te leggen met de zeehond. Na enige tijd belde ze me enthousiast op om het prachtige verhaal van de zeehond aan me voor te lezen. In haar communicatie met de zeehond noemt ze mij Astara. Dat is de naam van mijn ziel. Deze naam mocht ik kort geleden doorkrijgen. De boodschap die de zeehond haar gaf, bleek bedoeld voor ons allemaal. Ik voeg hem hierbij.

Zeehond Vlieland

Ciske: Wauw, daar ben je. Wil je met me praten?

Zeehond: Natuurlijk, ik heb je roep opgemerkt. Wat een mooie rust voel ik in jou.

Ciske: Ja, vanuit die rust ontstond het gevoel om nu contact met je te leggen.

Zeehond: Dat vind ik fijn. Vanuit de golven van de zee, spreek ik je toe. De golven van de zee staan voor het aardse leven, hoge golven, kleine golven en een bijna rimpelloos wateroppervlak.

Jullie bestaan ook voornamelijk uit water en binnenin jullie lijf, golft het heen en weer. Soms heel stil, soms enorme golven. Dat is het bestaan, altijd beweging en alles komt en gaat.

Jullie mensen nemen dat wat is op het moment, maar vooral ook wat is geweest en wat komen gaat, erg serieus. Terwijl het als het ware gewoon weer wegebt. Alles ebt weer weg. En sommige golven zullen je nooit bereiken, dus voor hoge golven die eraan komen, hoef je niet te vrezen. Voor ze je hebben bereikt, kan de kracht weer afgenomen zijn.

Mijn boodschap is dan ook aan jullie, lieve mensen, dein mee op de golven, het is zo’n heerlijk gevoel. En als je even kopje onder gaat, onder een grote golf, kom je vanzelf weer boven.

Lieve mensen, geniet van het bestaan, het zijn, en vertrouw op jullie drijvende kracht.

Alles bestaat al eonen lang, het bestaan is nooit onder de golven bedolven, nooit.

Er is zo’n stuwende kracht in ieder van jullie, in ieder van ons, in al dat bestaat. Dàt is de natuur, deze natuur, wij zullen hoe dan ook blijven, ons licht stralen. Het is de kracht van dat licht, dat het bestaan laat bestaan. Zo eenvoudig is het, licht is de kracht achter alles.

Ik heb Astara benaderd om via deze weg, mijn boodschap door te geven. Ik voelde de stilte in haar, de stilte van de diepte van de zee. Als ieder in de stilte gaat, in de kracht van het zijn, zal en kan er niets verloren gaan.

Lieve mensen allemaal, ik houd van jullie en ik weet dat de tijden nu moeilijk kunnen aanvoelen, de golven van de zee lijken nu donker, maar ook donkere golven ebben weg en maken plaats voor kristalhelder water.

En weet: jullie bestaan voornamelijk uit water. Laat dàt kristalhelder zijn.

Liefdevolle groet vanuit de zee, van mij, de vriendelijke zeehond, die één is met al!

Ciske: Later, toen ik weer de stilte in me opzocht, verscheen Quando, de dolfijn, met wie ik zo nu en dan contact heb.

Hij kwam me bedanken, dat ik de boodschap van de zee heb aangenomen. Hij caprioolde vrolijk om me heen om weer te verdwijnen in de golven van de zee.

Met dank aan Marieke en Ciske voor het delen van deze ervaring.

Martien & Ine / wakkeremensen.org