Raphael en de groep. Channeling nummer 9 1 december 2014 door Margreet de Carpentier
1 december 2014
Raphael en de groep.Channeling nummer 9
1 december 2014 door Margreet de Carpentier
Wees welkom.
Wij regelen het aantal personen die hier aanwezig zijn. Er vallen mensen af, er komen mensen bij. Zo is het ook in uw wereld, er vallen mensen weg omdat ze sterven en er worden kinderen geboren. Uw kleine kinderen die zo gevoelig zijn, zo kwetsbaar. Ze die zo open staan voor alles wat ze om zich heen zien en daardoor als kleine baby vaak angstig zijn. Angstig voor hetgeen ze zien en wat ze niet begrijpen. Als ze heel jong zijn begrijpen ze alles nog, dan zien ze ons,de lichtwezens, om hen heen, maar ook de aardgebonden zielen, zielen die nog niet in het licht zijn. Daar zijn ze bang voor.
Daardoor willen ze vaak niet slapen en voelen ze zich alleen veilig als ze bij hun moeder zijn. Er zijn op deze wereld meer aardgebonden zielen van overleden mensen die nog niet bij ons in het licht geweest zijn dan dat er levende mensen zijn.
We willen het nu hebben over die aardgebonden zielen.
Als de mens sterft hebben ze een eigen keus, ze mogen met ons mee, maar ze mogen ook bij u achterblijven. Op dat moment beseffen ze niet dat het beter is om even met ons mee te gaan naar het licht om hun leven te verwerken. Daarna kunnen ze weer terugkeren naar hun dierbaren, zonder hun aardse emoties, zodat ze iets toe kunnen voegen aan hun dierbaren.
Door omstandigheden blijven ze op aarde hangen. Op de verenigingen die in uw bestaan geven ze boodschappen door van overledenen. Liefdevolle boodschappen. Dit betekent niet dat die overledenen in het licht zijn. Ze zijn vaak blijven hangen omdat ze hun geliefde niet los konden laten vanwege het verdriet dat ze achter lieten, of omdat ze niet beseffen dat ze overleden zijn omdat ze bij de dood abrupt uit hun lichaam geslingerd zijn door een hartaanval of ongeluk. Het is altijd goed als ze even met ons mee gaan.
We dienen respect te hebben voor de ziel, de ziel die altijd blijft doorleven, we mogen de ziel niet dwingen om met ons mee te gaan, het blijft hun eigen keuze, net zoals het hun eigen keuze is om alsnog naar ons toe te gaan.
Ze beseffen niet dat ze het verdriet van de achterblijvers in stand houden omdat die steeds getriggerd worden, getriggerd door de ziel die zijn aardse emoties nog bezit.
U mag ook nooit zeggen: “Hij is al vijf jaar dood”. Nog treuren ze, en nog gaat het verhaal steeds over de overledene. U kunt er dan voor negenennegentig procent vanuit gaan dat de overledene nog aardgebonden is. De achterblijvers krijgen dan geen tijd om te rouwen, die komen er niet aan toe. Pas als de ziel even bij ons geweest is, hun leven hebben overzien en even gerust hebben, dan komen de achterblijvers er aan toe om te rouwen, dan pas verdwijnen de scherpe kantjes van het intense verdriet.
De achterblijvers kunnen dan verder met hun leven.
Als een echtgenote haar man verliest en als hij aardgebonden blijft, is het vaak moeilijk een andere partner te vinden, ook al zou ze dat in haar hart graag willen, er zit nog iemand tussen.
Er zijn gelukkig momenteel al veelgevoelige mensen die aanvoelen als een aardgebonden ziel in hun nabijheid is en die ziel de weg naar het licht kunnen wijzen. U mag nooit mee gaan, het is de bedoeling dat u met twee voeten stevig op de grond blijft staan. U moet het op deze wereld doen, met uw beide voeten stevig op de grond. Realistisch zijn met twee voeten op de grond en niet door bewuste of onbewuste heimwee naar de energie waaruit u geboren bent en dat u een stuk mee gaat met die ziel.
Iedereen moet het doen met twee benen stevig staand op deze aarde.
Die aarde is uw leerschool, de school van uw leven, hier krijgt u lessen. Bij ons ook maar op de aarde op een andere manier. De lessen die soms moeilijk zijn, moeilijk maar u kunt het aan.
We hebben het de vorige keer al gezegd: “Iedereen heeft een blauwdruk”.
U kiest als ziel zelf uw ouders uit om iets mee te maken. Soms heeft men het gevoel dat men niet in dat gezin thuis hoort, omdat men niet begrepen wordt, omdat het moeilijk is. U bent vergeten wat voor leven u gekozen heeft.
U kiest voor de lessen die u meemaakt, om er wijzer van te worden.
Er bestaat een spreekwoord wat zegt: “Door schade en schande wordt men wijs”.
Zo worden ook uw kinderen wijs. Laat uw kinderen ook hún lessen leren.
Dat is moeilijk, héél erg moeilijk, soms heel erg schrijnend, maar ga niet te veel in mee in hun emoties. Probeer te sturen, probeer te schouwen.
Tot op zekere hoogte, u kunt niet alles in de hand houden. We hebben het al eerder verteld: Neem een hand zand, houd het vast en het loopt tussen uw vingers door. U kunt de loop van het leven niet stevig in uw handen houden.
Als u dat probeert kost het enorm veel energie en u raakt uitgeput.
Vraag ons wel om hulp, het maakt niet uit hoe u ons noemt. Margreet noemt ons haar jongens. Wij zijn onzijdig, wij zijn energieën, wij zijn geen man en geen vrouw, wij zijn een energie.
Vraag om hulp, vraag om kracht, vraag om hulp voor uw kinderen. U kunt ze niet aan een touwtje binden. Ze moeten zelf ondervinden.
Veel mensen gaan om met grote groepen kinderen. U kunt iets bijsturen en verder moet u erop vertrouwen dat het goed gaat. U kunt ze niet vast in uw handen houden. Het loopt als zand weg. Probeer het af en toe los te laten.
Ook u heeft uw eigen leven, u heeft een eigen leven nodig om op te laden, om het leven aan te kunnen, om uw leven te leven en te beleven.
Ieder mens heeft zo zijn eigen pad, het pad wat soms moeilijk te bewandelen is.
Wij kunnen het niet genoeg zeggen: “Blijf alstublieft genieten van de kleine dingen”. Het pad is niet altijd kommer en kwel. Geniet van de goede momenten en probeer niet te blijven hangen in de emoties van uw leven, de lessen van het leven.
We zien graag dat u danst als een vlinder, een vlinder hoort vrij te zijn.
Ieder mens heeft een bepaald stuk vrijheid nodig, zonder een rugzak vol emoties van geliefden. Iedereen moet het uiteindelijk zelf doen, u kunt een beetje sturen, proberen te sturen. Als dat niet helpt moeten ze toch zelf hun hoofd stoten en dan mag u dat niet op uw schouders nemen.
Het is ook zo belangrijk dat kinderen een goed ritme hebben. Ook dat kunnen wij niet genoeg benadrukken. Orde, regelmaat en aangegeven grenzen. Hoe moeilijk het soms ook is met onze gevoelige kinderen. Het is hun veiligheid, de regelmaat en de orde, juist zij hebben regelmaat nodig,de kleine maar ook de grote kinderen en de volwassenen. De volwassenen die geen regelmaat hebben zijn ook vaak uit het lood geslagen, zij hebben ook hun pijn. Zij hebben hun pijn vaak nog niet verwerkt. Ze leven hun leven soms alleen en eenzaam. Sommigen zijn uiterlijk gelukkig maar vaak innerlijk en soms onbewust ongelukkig.
Ieder mens heeft zijn ritme nodig, een vast ritme om goed te kunnen gedijen.
Kijk naar de seizoenen van het jaar. In de zomer heeft u minder slaap nodig dan in de winter. Als het donker is en koud heeft u meer rust nodig. Dat is altijd zo geweest. Voordat elektriciteit werd uitgevonden gingen de mensen naar bed als het donker werd. Het was koud en er was gebrek aan brandstof. Ieder mens heeft een vast ritme nodig. Een zomer en een winter ritme. De overgang is de herfst en de lente, om te wennen aan het nieuwe ritme. Zo gaat het al miljoenen jaren.
Miljoenen jaren in honderden levens. Velen onder u hebben al vele levens geleefd op deze aarde maar ook op andere planeten.
Er is leven op andere planeten. Dat zal de wetenschap nooit kunnen bewijzen. Er zijn planeten die verder in hun ontwikkeling zijn dan u op uw aarde.
Soms zijn er signalen, de signalen die steeds meer naar buiten gebracht worden zijn de ufo’s. Als er bewijzen zijn worden ze opgeslagen op geheime plaatsen.
Leven uit de andere werelden komt vaak hiernaar toe om iets duidelijk te maken, om energie te brengen of om de mens te ondersteunen op uw wereld. Alles wat mensen signaleren komt steeds meer naar buiten, met uw computertechniek en telefoons waarmee u opnames kunt maken, houdt u mond niet meer dicht, dat is goed.
De wetenschap zal het moeilijk krijgen om te bewijzen dat er leven is op andere planeten. Ze hebben géén snelheid, ze kunnen niet sneller reizen dan het licht. Er zijn mensen die via hun lichaam sneller kunnen reizen dan het licht en naar die andere planeten kunnen gaan. Ze doen dat vaak in de nacht, als ze slapen en zich er niet bewust van zijn, om daar kennis tot zich te nemen. Deze kennis komt boven bij de wetenschappers hier op aarde die in de tijd kunnen reizen, zonder dat ze het zelf beseffen. Daardoor kunnen ze hun uitvindingen doen. Ze komen ook in de nacht bij ons, bij ons in het licht zijn ook wetenschappers en artsen.
In de nacht is praktisch ieder mens even uit zijn lichaam, onbewust en zo ook die artsen en wetenschappers die bij ons komen. Wij plaatsen kennis in hun geest zodat ze de ontdekkingen kunnen doen.
Er komen veranderingen, de olie en het gas zullen eens opraken. Als ze uit de aarde gewonnen worden komen er holtes die opgevuld dienen te worden, anders zal het natuurrampen veroorzaken. Er worden en er zijn al andere middelen uitgevonden, we hebben dit al eerder gezegd, die praktisch geen geld kosten en waar je energie mee kunt opwekken. Wij mogen die sluier nog niet oplichten. Het is veel goedkoper maar het levert te weinig geld op. Er zijn ontdekkingen die achter in kluizen liggen. Sommigen zijn allang vergeten.
De grote machthebbers houden hun koninkrijk in stand, het draait allemaal om geld en macht. Ook dat zal eens gaan veranderen en dat zal moeilijk worden. De verdeling van het geld is niet goed. Het zal nog jaren en jaren duren voordat het is zoals het hoort te zijn, dat iedereen gelijk is en dat de hoogstaande technieken, waarvan de tekeningen al klaar liggen maar geen geld opleveren, gebruikt zullen worden. Het zal nog jaren en jaren duren voordat er voor iedereen genoeg te eten is, genoeg warmte, genoeg water.
Geen oorlogen meer. Want waar gaan oorlogen over, waar gaan ruzies over in families, vaak om geld en macht, wie is de sterkste. Ook op uw wereld gaat het over macht en geld. Over hetgeen er in een land in de grond zit aan mineralen, olie, gas, goud of zilver.
Om een land waar niets te halen is wordt niet gevochten, daar maakt niemand zich druk om. Niet Rusland, niet Amerika, niet Europa, niemand op de wereld. Eens komt er een tijd, u zult dit niet meer meemaken, althans niet in dit lichaam, dat het goed komt.
Stapje voor stapje komt de vrede nabij, het is voor u alleen nog niet te merken.
U ziet alles van de hele wereld, er zijn heel veel nieuwsprogramma’s en die programma’s moeten gevuld worden. Dus elke misstap in de wereld ziet u.
Het was duizenden jaren geleden nog veel erger, barbaarser. Stapje voor stapje zal de vrede dichterbij komen.
Het is belangrijk dat u, zij die bewust zijn, de vrede in uw omgeving bewaart, het is belangrijk dat u vrede brengt in uw gezin voor zover dat mogelijk is. Het is belangrijk dat iedereen in zijn omgeving het beste met de ander voorheeft, liefdevol en begripvol is naar elkaar.
Als iedereen dát zou doen is er vrede. Begin allen in het klein, in het klein in uw omgeving. Als u het goede voorbeeld geeft blijft er altijd iets van hangen bij uw kinderen, of bij de kinderen waar u mee omgaat. Leer ze zoveel mogelijk vredig met elkaar omgaan. Stapje voor stapje. Kijk om u heen, kijk in de straat waar u woont, kijk in uw buurt. Er zijn nog veel gezinnen waar van men zegt: “Het lijkt daar wel moord en doodslag”. Zend liefde en licht naar zo’n gezin, zend liefde en licht naar uw kinderen als u weet dat ze het moeilijk hebben. Het werkt, niet altijd direct merkbaar maar het helpt.
Vraag hulp aan ons, ook voor u zelf. Zorg dat u goed in uw kracht komt te staan, wees positief egoïstisch, niet egoïstisch. Wij zeggen deze woorden vaker.
Wij laten deze woorden via Margreet heel vaak tegen mensen zeggen. Positief egoïstisch, goed voor u zelf zijn zodat u stevig in uw schoenen komt te staan. Als u stevig in uw schoenen staat, dan hebben we het over uw emotionele deel, kunt u nog beter voor die ander zorgen. Ze zullen zichzelf eerst moeten branden aan de hete kachel voordat ze weten wat heet is als u goede raad geeft en ze niet willen luisteren . Leer uw kinderen met emoties omgaan, dat is heel belangrijk. Dat hebben ze nodig in hun verdere leven.
Vertrouw ze, vertrouw uzelf, dat is nog het allerbelangrijkste. Hoe kan een ander u vertrouwen als u zich zelf niet vertrouwt. Vertrouw erop dat u sterk bent, dat u kracht naar kruis krijgt, want zo is het. Als u allen uw kruis in een hoek gooit en u mag er weer één pakken, pakt u allen uw eigen kruis weer op. Uw eigen kruis is bekend, daar kunt u mee omgaan, daar bent u aan gewend.
U kunt niet het leed van een ander op uw schouders nemen. Geef raad, vraag om hulp, stuur liefde en licht naar die persoon en probeer het los te laten.
U schiet er niets mee op als u het op uw schouders neemt, het put u uit en die ander is er niet mee geholpen, het doet die ander niets. Dit is het enige wat u kunt doen voor een ander. Het maakt niet of het een vreemde is, een familielid, uw kind, iemand bij u op school. Het maakt niet uit. U kunt de weg wijzen maar u kunt de reis niet voor een ander afleggen.
Ieder mens op deze aarde is uiteindelijk verantwoordelijk voor zichzelf, ze kunnen zelf de situatie veranderen. U kunt alleen de weg wijzen. Ze moeten zelf de stappen nemen.
Probeer los te laten. Dat makkelijke woord wat zo moeilijk toe te passen is.
Voor vandaag laten we het hierbij, we wensen u een goed uiteinde en mooie feestdagen met familie, maar zie het niet als een verplichting.
RAPHAEL EN DE GROEP.
