De Arcturianen Het NU van de ENE De Boodschap Verborgen Binnenin het LICHT 25 Februari 2015 / Dr. Suzanne Lie
28 februari 2015
De Arcturianen
Het NU van de ENE
De Boodschap Verborgen Binnenin het LICHT
25 Februari 2015 / Dr. Suzanne Lie
Dierbare Arcturianen,
Is er vandaag een boodschap voor mij?
Ja, dierbare, Aarde Afgezant,
Er is iedere dag een boodschap voor jou, ieder uur en iedere minuut. Er is, in feite, een gestadige stroom van Licht Taal energiepakketten die eindeloos vanuit onze dimensie, ons Moederschip en onze collectieve harten in/naar de harten van onze zeer dappere vrijwilligers stromen.
Jullie familie en vrienden aan boord van het Schip houden jullie allemaal in grote hoogachting. Onder hen is je eigen hogere expressie van ZELF die een component van de heilige essentie opgeofferd heeft om binnenin jouw Aarde voertuig te leven.
Wij komen vandaag naar jullie allemaal om jullie te helpen herinneren hoe jullie Licht Taal Pakketten te lezen. Wij weten dat jullie voelen dat deze boodschappen binnenin jullie hart zijn, maar jullie Aarde voertuig zelf mag zich niet realiseren dat dat korte gevoel van Liefde en innerlijke vrede is omdat je net een volgende Licht Taal pakket ontvangen hebt, waar wij nu naar zullen refereren als Pakketten van Thuis.
Op het Schip sturen wij een gedachtevorm naar elkaar wanneer wij gewaarworden dat onze menselijke vertegenwoordiger gereed is voor en/of een volgend Lichtpakket nodig is. Meer en meer van jullie beginnen zich hun hogere dimensionale ZELF op het Schip en/of dienend in de hogere dimensies te herinneren en te erkennen. Velen van jullie worden zich ook bewust van de JIJ die op de Vijfde Dimensionale “Nieuwe Aarde” dient.
In feite is de “Nieuwe Aarde” veel ouder dan de 3D Aarde welke jullie Aarde voertuig bewoont. Zoals jullie je beginnen te herinneren, stroomt creatie vanuit de hogere dimensies omlaag in/naar de lagere dimensies. Daarom, net zoals jullie allemaal een component van jullie persoonlijke multidimensionale essentie omlaag gestuurd hebben in/naar jullie persoonlijke Aarde voertuig, heeft Gaia een component van Haar planetaire multidimensionale essentie in/naar haar planetaire voertuig gestuurd.
Het is belangrijk binnenin dit NU dat jullie je allemaal herinneren dat Gaia een levend, planetair wezen is. Deze herinnering voltooit de cirkel van incarnatie. Toen velen van jullie voor het eerst een incarnatie op Gaia namen, zoals wat jullie nu noemen de “inheemse mensen”, wisten jullie dat Gaia een levend wezen was. Jullie wisten ook dat jullie in diepe eenheid waren met alle leden van jullie stam.
Het is het vergeten van het eenheidsbewustzijn met jullie “mensen” en jullie “planeet” dat de mensheid van het spoor af stuurde van hun oorspronkelijke doel. Daarom, is het de herinnering van Eenheid met ALL het Leven dat jullie zal bevrijden van de matrix van de 3D wiel van leven en sterven. Echter, wanneer wij zeggen “jullie” bedoelen wij jou persoonlijk EN je planetaire expressies van ZELF.
Wij zullen je nu herinneren aan JOUW planetaire expressie van je ZELF. Jouw planetaire expressie is het Aarde voertuig, wat de enveloppe is voor jouw multidimensionale bewustzijn. Dit Aarde voertuig is gemaakt van de elementen van de planeet. Vandaar dat het diepgaand verstrengeld is met de planeet. Te denken dat jullie menselijke gestalte belangrijker was dan jullie planetaire gestalte is waar jullie pad naar Ascentie een verkeerde afslag nam.
Jullie dachten dat het nemen van een menselijke gestalte jullie toe zou staan om de mensheid te helpen, aangezien de mensen de voornaamste reden zijn waarom Gaia haar Ascentie niet voltooid heeft. Al jullie multidimensionale expressies hebben zich dit feit gerealiseerd. Daarom, stuurden jullie je essentie, niet slechts in/naar de elementalen van een menselijk wezen, maar ook in/naar de elementen van Gaia’s planetaire wezen.
Daarom, zijn jullie niet slechts OP de planeet. Jullie zijn ook VAN de planeet. Jullie mensachtige Aarde voertuig is van dezelfde aarde, lucht, vuur en water als jullie planetaire Aarde voertuig. Kan je een moment nemen om jezelf toe te staan te VOELEN hoe het voelt om feitelijk een component van de planeet te ZIJN? Net zoals jij je voorstelt dat de grond, de stenen, het water, het land, de planten en de dieren leden zijn van de planeet, zo ook ben JIJ dat.
Sta het concept toe van een feitelijk lid van de planeet te zijn om jullie oude beeld vanop de planeet te zijn te vervangen. Jullie waren OP de planeet, maar niet VAN de planeet. Daarom, zouden jullie de planeet kunnen vernietigen zonder jullie zelf te vernietigen. Ten minste, dat is wat de mensheid dacht voordat er zoveel van jullie op hetzelfde “tijdstip” geïncarneerd waren.
Er zijn veel mensen die handelen alsof zij kinderen zijn die hun speelgoed braken en willen dat hun ouders voor hen een nieuwe kopen. Een kind overweegt niet dat het diens verantwoordelijkheid was om goed te zorgen voor dat stuk speelgoed en het te koesteren, of hij/zij zou het niet kapot gemaakt hebben.
Waar vergat de mensheid dat Gaia een levend planetair wezen was? Het was toen de kracht van de macht over anderen hen van het land en van hun stam afscheidde. Zij hoefden niet langer als een stam te leven, maar streefden ernaar om individuen te worden. Ja, het nastreven van de individualiteit was één van de doelen die jullie instelden toen jullie besloten om je bij de evolutie van de Aarde aan te sluiten. Echter, omdat jullie individualiteit nastreefden, vermeden jullie eenheid.
Als Gaia niet gekozen had om de extremen van de polariteit ten toon te spreiden, als Gaia niet gekozen had om een planeet van de vrije wil te zijn, zouden de kwesties waar jullie vandaag de dag mee geconfronteerd worden zich niet voorgedaan hebben. Echter, Gaia is een buitengewoon dapper en durvend wezen en wilde een planeet van grootschalige diversiteit zijn, wat zij is.
Aangezien er een paar planeten zijn die de graad van diversiteit van de Aarde in jullie sector van tijd/ruimte hebben, was zij zich niet bewust van de uitdagingen die haar keuze zouden openbaren. Gaia wist niet dat haar wezens zich tegen elkaar zouden keren. Het planten en dieren koninkrijk voeden zich welzeker met andere wezens en/of planten, maar zij doen dat voor hun overleving.
Aan de andere kant, leerden de mensen om zich aan anderen te “voeden” zodat zij controle over hen konden verkrijgen. Een deel van het probleem was dat vele afvallige wezens van andere planeten, zonnesystemen en zelfs galaxies deze grootschalige diverse werkelijkheid wilden ervaren. Sommigen van hen waren in/naar hogere staten van bewustzijn geëvolueerd, dus wisten zij dat al het leven ÉÉN was.
Echter, sommige van de bezoekers aan de Aarde waren nog steeds in de staat van macht-over-anderen toen zij op bezoek kwamen. Net zoals velen van de ontwikkelde vroege mensachtigen en hogere wezens voor de Aarde op de Aarde bleven, bleven ook sommige van de onontwikkelde macht-over-anderen bezoekers.
Gedurende vele millennia bleven deze twee groepen afstandelijk en wisselwerkten niet met elkaar. Daarom, waren er geen oorlogen, maar aangezien zij dus afgescheiden bleven begon er zich een achterdocht tussen hen te ontwikkelen. Ontelbare generaties later, begon het vechten.
Sommige beschavingen werden letterlijk “van het aangezicht van de Aarde afgeveegd”. Sommige, zoals Lemuria verhuisden in/naar de kern van de Aarde. Gelukkig, maakten uiteenlopende groepen die er niet voor gekozen hadden om zich te vermengen met elkaar andere beslissingen. Vervolgens, omdat zij dus afgescheiden waren, leerden zij niet over elkaar.
Aangezien het onbekende de grootste bron van angst was, begon veel angst de mensen, de aura’s, het water en de aarde van Gaia’s planeet te vullen. Gaia, die een vriendelijke en liefdevolle moeder is, probeerde om een manier te vinden waarop haar mensen zich in eenheidsbewustzijn samen zouden kunnen verbinden. Zij wilde dat zij in eenheid kwamen omdat Zij hen prachtige oceanen met overvloedig voedsel aanbood, regen dat hun gewassen bewaterde en vuur dat hen warm hield.
Maar de mensen verbonden zich niet met elkaar voor vreugde en waardering van hun wonderbaarlijke/prachtige leven. De extreme scheiding van de stammen creëerde angst, oordeel, kwaadheid, oorlog, verdriet en pijn in de emoties en gedachten van de mensen.
Deze gedachten en emoties gingen in de elementen van de lichamen van de mensen, de ademhaling, longen, neurologische synapsen en lichamelijke vloeistoffen. Dan ademden zij deze vervormde elementen uit in/naar de elementen van Gaia’s planeet. De Aarde van Gaia’s land was verontreinigt en over-bebouwd. Bloed van menselijke oorlogen en de afslachting van dieren bloedde in de bodem om zich te vermengen met de tranen van verlies en verdriet.
De lucht van Gaia’s atmosfeer raakte gevuld met op angst gebaseerde emoties en het water was gekleurd met het vergif van vrees en kwaadheid. De enige manier waarop Gaia deze vergiften zou kunnen loslaten was om te hebben wat de mensen noemen een ‘storm’. De winden van de storm reinigden de lucht, het water reinigde de planten, de dieren en de mensen, en het vuur liet dat los wat diens voltooiing bereikt had. Ook, werden enorme grote lichamen van aarde verhuisd als een component van Gaia’s natuurlijke landschap veranderingen.
Deze natuurlijke reacties van Gaia om Haar planeet te reinigen daar werd aan gedacht als zijnde “grote straffen” die aan de mensen opgelegd waren. Ze boden zelfs maagden als een offerande aan om de kwade planeet tevreden te stellen. Maar Gaia was geen kwade planeet. Zij probeerde slechts de rommel op te ruimen die haar mensen gemaakt hadden.
Zeiden de mensen, “Dank je wel Gaia voor het opruimen van onze troep?” Nee, zij beefden van angst voor de planeet en dachten eraan als was het een ‘ding” waar zij geen deel van uitmaakten. Met ieder tijdperk waren er sommige mensen die begrepen dat Gaia een levend wezen was. Zij hielden van Haar, maar gaven vaak offerandes aan Haar. Gaia wilde geen offerandes, maar een beetje dankbaarheid zou leuk geweest zijn.
Gedurende eonen op eonen werd hetzelfde verhaal steeds maar weer opnieuw herhaald. “Zal de mensheid ooit voldoende evolueren om zich te herinneren dat zij ook een deel van mijn lichaam zijn?” vroeg Gaia zich af. Toen, eindelijk, begonnen bepaalde mensen te ontwaken aangaande hun eigen hogere expressies van ZELF. Toen zij eenmaal begonnen te vermengen met hun eigen hogere frequenties van hun ZELF, begonnen zij de Aarde op een zeer andere manier waar te nemen.
Sommigen, en er waren er niet veel gedurende een zeer lange tijd, begonnen zich te herinneren wat zij wisten voordat zij geboren werden in de kleine, dichte gestalte van een driedimensionaal mens. Deze herinneringen herinnerde hen eraan dat zij veel meer waren dan het kleine voertuig dat zij droegen. Toen beseften sommigen van hen dat als zij een “Ziel” hadden dat dan al het leven een Ziel moest hebben.
Het concept van dat “al het leven” een ziel heeft, een spirit, een hogere uitstraling was natuurlijk geen populair idee en diegenen die het hadden werden vaak vermoord en/of gemarteld. Eeuwigheid na eeuwigheid, keerden de dappere, ontwaakte mensen terug en velen van hen stierven bij het proberen om andere mensen te vertellen over dat wat zij geleerd hadden.
Toen begon een Gouden Tijdperk in Gaia’s tijd/ruimte. De wereld was nog steeds zeer vijandig, maar meer ontwikkeld en de hogere dimensionalen konden een menselijke gestalte nemen met de intentie om Gaia te helpen. Het NU was eindelijk gearriveerd waarin Gaia hulp kon krijgen van de ware mensen die zo een ravage op haar planeet gecreëerd hadden.
Er waren nog steeds veel mensen verloren aan de oude handelswijzen van angst, overheersing, oorlog, wanhoop enz. enz. Echter, er was een nieuwe Lichtfrequentie die Gaia’s lichaam en de lichamen van al haar planten, dieren en zelfs de mensen binnenkwam. Heel veel mensen vreesden het Licht of wilden het gebruiken voor huneigen egoïstische bedoelingen. Andere mensen probeerden het Licht te verbergen voor de gewaarwording van anderen.
Maar, daar waren ook sommige mensen die zich begonnen te herinneren wie zij waren in de hogere frequenties van hun bewustzijn. Eerst fladderde deze herinnering door hun harten zoals een warme lichtstraal of een stralende glimlach van een geliefde. Het gevoel was uniek en beangstigde velen van hen die zich er met angst en achterdocht van afkeerden.
Anderen, dezelfden die steeds weer opnieuw gedurende vele era’s lichamen genomen hadden, herkenden dit Licht. Eerst konden zijn “hun vinger” er niet opgelegd krijgen, op dat waar het hen aan herinnerde, maar het voelde zo goed dat zij het Licht accepteerden. Hoe meer zij het Licht accepteerden, hoe beter zij zich voelden en hoe beter zij zich voelden, hoe meer Licht zij zouden kunnen accepteren.
Geleidelijk, net toen zij zichzelf toegestaan hadden om een deel van de planeet te zijn, werden zij ook een deel van het Licht. OH!! Het voelde zo wonderbaarlijk aan om een deel van het Licht te zijn dat zij zich steeds meer met het Licht verenigden. Toen begon er zich een interessant iets voor te doen. Diegenen die het Licht geaccepteerd en zich ermee verenigd hadden begonnen elkaar te accepteren en zich met elkaar te verenigen.
Mensen van over de gehele Aarde, vanuit verschillende gebieden, religies, culturen, geslachten, leeftijden, interesses begonnen met elkaar te communiceren. Zij begonnen elkaar te accepteren voor precies wie zij waren. Per slot van rekening, had het Licht hen onvoorwaardelijk geaccepteerd. En, aangezien zij het Licht geworden waren en het Licht hen geworden was, konden zij zichzelf accepteren.
Zelfs meer wonderbaarlijk, zij begonnen om anderen openlijk te accepteren. Eerst accepteerden zij alleen diegenen die het Licht ook geaccepteerd hadden. Toen, geleidelijk, transmuteerde het Licht hen op zo een manier dat zij niet zouden kunnen zien hoe mensen anders waren. Zij konden alleen waarnemen hoe de mensen hetzelfde waren.
Wanneer zij via hun eigen Licht in het gezicht van een ander keken, scheen het licht hen te verenigen op de één of andere vreemde manier. Hoewel zij niet wisten hoe het Licht deze diepe acceptatie en resulterende eenheid veroorzaakt had, voelde het aldus glorieus, aldus zeer veilig en aldus zeer veel aan zoals wat zij allemaal “Thuis” noemden.
Toen, begonnen steeds meer mensen na te denken over een plaats die Thuis genoemd werd. Waar was deze plaats? Was het ver, ver weg op een andere wereld? “NEE,” zei het innerlijke Licht toen zij die vraag stelden. “IK BEN jullie Thuis. IK BEN Jullie en IK BEN Gaia”. Jullie waren altijd thuis, maar jullie hadden het Licht niet om het te geloven.
“IK BEN jullie allemaal binnenin de ENE van het NU,” fluisterde het Licht in de harten en geesten van de mensen. Het gefluister was zeer zacht en kon alleen gehoord worden wanneer de mensen zich focusten op hun eigen innerlijke Licht. Maar toen zij dat deden, toen zij zich focusten op hun eigen innerlijke Licht, herinnerden zij het zich.
Zij herinnerden zich de ‘gedachte’ van eenheid met al het leven. Zij herinnerden de “emotie” van liefde voor al het leven. Toen, één op één, toen twee op twee, toen vier op vier, acht op acht … begon er een herinnering door de lichamen van de mensen heen te vegen en in en door het lichaam van Gaia. Die herinneringen herinnerde hen eraan dat:
“IK BEN Thuis binnenin het NU ~ en aldus is iederÉÉN.”
