Genezing Van Het Gebroken Vrouwelijke

Door: Jenny Schiltz – 22 Maart 2023

 

In juli 2021 ontving ik de informatie die ik nodig had om naar Cozumel te gaan om de onderwaterpiramides te activeren. Dat lees je hier. De verborgen piramides activeren – het is klaar! – Jenny Schiltz  Het was een geweldige reis die mijn leven en pad volledig veranderde. Ongeveer een maand nadat we naar huis waren teruggekeerd, had ik een diepe droom:

Ik stond aan de noordkant van het eiland op het witte zandstrand. Ik was naar deze ruimte gevlucht omdat de Spanjaarden het eiland binnenvielen. Ik wist dat mijn liefde, (nu mijn man) was gestorven toen hij probeerde de tempels en mij te verdedigen.

Deze golf van verdriet overviel me omdat ik echt had gehoopt dat de mensheid in staat zou zijn om te verschuiven, om deze keer te ascenderen, maar ik had het mis. De meerderheid was er niet klaar voor. De mensheid moest verder de duisternis en scheiding ingaan.

Ik keek naar beneden en zag dat ik mijn polsen helemaal tot aan mijn onderarmen had doorgesneden. Mijn bloed stroomde in het zand beneden. Ik wist dat ik me niet kon laten pakken. Ik begon te zingen wat klonk als lichttaal, en terwijl ik dat deed, leek het alsof er diamanten de Aarde in vloeiden. Ik wist dat dit belangrijke codes waren, en terwijl ik op het zand ging liggen, stuurde ik een gebed naar het universum dat ik het me zou herinneren en ze zou ophalen als het tijd was.

Ik werd wakker uit een droom en deelde die met mijn man en vertelde hem dat we in de toekomst terug zouden zijn in Cozumel. Ik zou weten wanneer.

Bijna 2 jaar later, door een reeks interessante evenementen, gaan we weer naar Cozumel. Alles, inclusief de arrangementen, vloeide zo gemakkelijk. Wanneer dit gebeurt, weet ik dat de geest het pad heeft gecreëerd; mijn wezen moest gewoon een aanwijzing krijgen.

Toen de plannen eenmaal waren gemaakt, begonnen de dromen. Ik kreeg weer de eerste droom van mij te zien, waarbij ik mijn polsen doorsneed en codes in de Aarde stopte. Wat me echt omver wierp, was het verdriet dat ik voelde. Wat een diep, diep verdriet.

Toen zag ik in dromen de invasie van soldaten op het eiland. Er waren niet veel mannen op het eiland, niet alleen omdat Cozumel het vrouwelijke centrum was, maar toen de oorlog het vasteland van de Maya-wereld teisterde, waren de krijgers al vertrokken. De tempels werden gemakkelijk vernietigd en de vrouwen van macht/rang werden gemarteld en gedood. De rest van de vrouwen werd onderworpen en verkracht.

Ik werd wakker, geschokt en vol woede. Het was alsof elke wond van de godin die werd platgedrukt door mijn lichaam werd gefilterd. Ik voelde zo’n woede op het mannelijke en op de kerk die dergelijke ontheiliging en misbruik als heilig had gepromoot.

Ik bad dat mij getoond zou worden hoe ik de woede moest verwerken. Ik wilde niet dat het in mijn leven terecht zou komen en de lens zou aantasten waardoor ik naar de wereld en mijn relaties kijk. Ik hoorde duidelijk: “sst, rust nu uit; ga weer slapen.” Ik was verrast toen ik mijn hoofd neerlegde en binnen een minuut voelde dat ik in een diepe slaap viel. Ik kreeg toen veel dromen te zien, eigenlijk momentopnamen.

Ik zag een jonge jongen kijken hoe zijn moeder werd verkracht; hij voelde zich hulpeloos en doodsbang. Jongens die hadden geprobeerd te stoppen met wat er gebeurde, werden snel gedood, en dit veroorzaakte nog meer leed bij de moeders.

Door de eeuwen heen werd mij het mannelijke getoond, verbannen of geslagen omdat ik te vrouwelijk was of omdat ik de overheersende opvattingen over vrouwen en hun rollen niet volgde.

Ik werd naar een moderne markt gebracht, waar een jonge jongen viel, het vel was van zijn knie geschaafd en hij huilde. Zijn moeder zei hem stil te zijn, een man te zijn en geen mietje meer te zijn. Ik zag hoe hij zich op zo’n jonge leeftijd losmaakte van zijn gevoelens en ware aard.

Ik kreeg vrouwen te zien die andere vrouwen onderwierpen en vernederden door het misbruik te normaliseren, gebruikt te worden voor seks, of zelfs als fokmachines. Elke vrouw die zich verzette tegen wat er gebeurde, werd vaak op haar plaats gezet door andere vrouwen, zelfs door hun eigen moeders.

Ik zag hoe vrouwen zich van hun hart afsloten terwijl ze zich aansloten bij mannen voor geld (veiligheid) of bescherming, zelfs als dat betekende dat ze geen liefde hadden en/of misbruikt werden.

Momentopname na momentopname, ik kreeg te zien hoe de patriarchale onevenwichtigheid een virus was dat alles op zijn pad beschadigde. Niets bleef ongedeerd, niet het vrouwelijke, niet het mannelijke, noch de Aarde. Het creëerde een enorme kloof tussen het mannelijke en vrouwelijke binnenin. Omdat de Aarde vrouwelijk was, werd ze ook onderworpen en verkracht toen het virus het overnam.

Ik ontwaakte uit die reeks dromen en voelde niet langer woede van binnen, maar eerder diep medeleven en verdriet voor de hele ervaring.

We hebben zoveel geleerd door de ervaring van afscheiding. We hebben de kosten gevoeld op elk niveau van ons wezen. Ik begreep uit de dromen hoe ver we zijn gekomen met het genezen van deze wond. Zo velen werken aan het openen van hun hart en het opnieuw verbinden met hun ware zelf en de aarde. Het is tijd dat deze wond geneest, dat het DNA wordt gerepareerd.

Cozumel is de perfecte plek om in deze genezing te duiken. Het eiland Cozumel speelde een belangrijke rol in de Maya-wereld. Het was het eiland gewijd aan de godin en daarmee aan de vrouw.

De Maya’s geloofden dat hoe dichter bij de zon, hoe beter, omdat het dichter bij de bron van al het leven was. Het is interessant en veelzeggend dat het meest oostelijke gebied in de Maya-wereld was gewijd aan de godin IxChel en de vrouwen. IxChel wordt beschouwd als een van de belangrijkste in het Maya-pantheon en vertegenwoordigt liefde, vruchtbaarheid, zwangerschap, medicijnen, water en de maan. Ze zou ook de godin van het weven zijn, en niet alleen manden, maar eerder een wever van de schepping. Ze was getrouwd met Itzamna, de hemelgod, en werd gezien als de scheppende godheid.

Voordat het Maya-rijk viel, was het bekend dat ze minstens één keer in het leven van een vrouw de pelgrimstocht naar het eiland zou maken. Hier krijgen vrouwen vruchtbaarheids-, huwelijks- en geboorterechten. Het was een plek waar vrouwen naartoe zouden gaan om contact te maken met de godin. Hoewel het het vrouwelijke centrum was, waren mannen ook welkom. Ze zouden komen met hun vrouwen, en ze zouden ook komen om de godin te verzoeken om overvloedige oogsten en vruchtbaarheid.

Als je de invasie van Cozumel opzoekt, wordt gemeld dat deze grotendeels vredig was. Dat een nieuw ras werd geboren uit de invasie, een mix tussen de Maya-vrouwen en Spaanse mannen genaamd de Mestiezen. Dat de vrouwen van Cozumel de eersten waren die met de Spanjaarden trouwden. Waar ik me boos over maak, is dat de waarheid van wat er is gebeurd werd verdoezeld. Het was geen Disney-film waarin de overgebleven vrouwen op magische wijze verliefd werden op de soldaten en baby’s maakten. Nee, net als in zoveel oorlogen werden de vrouwen verkracht, zwanger gemaakt en gedwongen te trouwen.

Dit alles beïnvloedt het DNA, de epigenetica door de generaties heen. Trauma kan de lijn van één persoon beïnvloeden, maar het verandert alles als het door een hele cultuur gaat.

In het geval van Cozumel werd de vrouwen ook de vrijheid ontzegd om hun godin te aanbidden. In feite was de eerste mis die de Spanjaarden op het Mexicaanse grondgebied hielden, op Cozumel, bij de tempel Ka’na Nah of High House. Er wordt gezegd dat dit de locatie was van het altaar voor IxChel.

De vrouwen werden in één klap losgekoppeld van hun lichamelijke autonomie en de vrijheid om te aanbidden zoals ze wilden. Deze handeling is door de geschiedenis heen zo vaak en op zoveel plaatsen herhaald.

Toen we in 2021 op het eiland waren, ging ik naar enkele van de kapelletjes gewijd aan Moeder Maria. In die ruimtes kon je de slierten van de godin nog voelen. Ze leeft nog steeds op dat eiland, verborgen in het volle zicht.

Ik begon toen te dromen van het eiland Cozumel, toen het het epicentrum van aanbidding van de vrouw was. Het was een belangrijke plek om niet alleen contact te maken met de godin, maar ze zouden ook spirituele instructies krijgen.

Mij werd getoond hoe zwangere vrouwen naar het eiland zouden reizen om niet alleen fysieke maar ook geestelijke zorg te krijgen. Vooral moeders die voor het eerst moeder werden, lieten de Akashakroniek lezen voor niet alleen dit kind, maar ook voor de andere kinderen die op hun beurt wachtten om binnengebracht te worden, verzorgers voor andere zielen. Moeders zouden dan hulp/advies krijgen hoe ze hun kinderen en zichzelf het beste kunnen onderhouden.

Stel je voor dat er vandaag zulke plaatsen waren! Plekken waar ouders begrip kunnen krijgen over het pad van hun kind en hulp om ervoor te zorgen dat hun beperkte overtuigingen en programmering dat pad niet in de weg staan.

Ik zou zo vol vreugde uit deze dromen ontwaken. We weten dat dit allemaal weer mogelijk is. Wat geheeld moet worden, is de wond van het vrouwelijke in mannen, vrouwen en de Aarde.

Ik ga op 25 maart naar Cozumel. Ik vroeg Spirit of het een probleem is dat ik er niet zou zijn voor de equinox en kreeg te horen dat het belangrijk is dat ik het werk  NA de equinox doe, niet ervoor. Er werd uitgelegd dat mensen in een meer gunstige, ontvankelijke staat zullen zijn om het aangeboren vrouwelijke binnenin te accepteren na de energetische impact van het equinox-portaal.

Ik zal werken met de Maya-ruïnes op het eiland en me diep verbinden met de godin, het heilige vrouwelijke. Ik kijk er ook naar uit om de codes op te halen die zo lang geleden zijn achtergelaten.

Ik bied een diepe genezing op afstand aan van de vrouwelijke wond (bij mannen en vrouwen) terwijl ik in Cozumel ben. Ik heb een glimp opgevangen van wat er wordt gevraagd, en er zal werk zijn binnen het DNA. Net als bij eerdere healings op locatie, zal er veel worden onthuld als ik er eenmaal ben en tijdens de healing.

Deze genezing werkt op de diepe kernwond die we allemaal hebben (afscheiding van het ware goddelijke vrouwelijke). Het is een enorme genezing. Daarom bied ik een aanvullende healing aan om te helpen opruimen wat vast kan komen te zitten in het veld terwijl we genezing op zo’n diep cellulair niveau verwerken.

De eerste genezing vindt plaats op het eiland Cozumel en de vervolggenezing vindt een week later plaats. De eerste healing wordt gegeven op 30 maart en je ontvangt een opschrift tegen het einde van de werkdag op 1 april. Als je ervoor kiest om deel te nemen aan de aanvullende healing/integratie, zal dit plaatsvinden op 7 april, en je zult dat verslag aan het einde van de dag, 9 april, hebben.

Het zijn drie intense weken geweest sinds deze reis gepland stond. Ik heb me stomverbaasd gevoeld door het begrip. Ik heb momenten van vreugde en momenten van het diepste verdriet gehad. Op een ochtend, na een bijzonder intense droomsequentie, besloot ik om met heilige Ceremoniële Cacoa te gaan werken. Deze cacao wordt geoogst door alleenstaande Maya-moeders in Guatemala, waarbij ze trouw blijven aan de Maya-tradities. Dit prachtige plantenmedicijn hielp me om volledig open te staan voor de enorme omvang van verdriet en er mijn draai aan te geven. Ik snikte 45 minuten en kwam tevoorschijn met meer begrip, aarding en vastberadenheid.

Het is tijd om dit te genezen, om de verschuiving van de eeuwen te maken en terug te keren naar de eenheid van het vrouwelijke en mannelijke. WE ZIJN KLAAR!

Als je wilt deelnemen aan het genezingsevenement, meld je dan hieronder aan. Ik waardeer iedereen die deze informatie en kansen deelt, aangezien ik vind dat berichten zoals deze schaduwverboden zijn op sociale media.

Ik stuur jullie allemaal veel liefde en eenheid.

Jenny

Bron

Vertaling: wakkeremensen.org