Activering van Oude Codes. Het Is Gedaan
Activering van Oude Codes. Het Is Gedaan
door: Jenny Schiltz – 12 Januari 2022
Velen van jullie weten dat ik tijdens de vakantie naar Honduras werd geroepen om te helpen bij de activering van de Oude Codes. Sindsdien voelt de tijd zo snel dat het wel een jaar geleden lijkt dat we daar waren, en het is een wonder voor me dat ik nu pas kan delen wat er heeft plaatsgevonden.
De tijd is zo snel gegaan, en de hoeveelheid energie die binnenkomt ook. We stappen allemaal in een nieuwe ruimte in onszelf, en dit vereist diepe integratie. In deze periode gaat het erom te leren met de stroom mee te gaan en op je instincten te vertrouwen. Het is ook begrijpen dat de stroom van dag tot dag kan veranderen; net zoals een rivier geen rechte lijn is, is de stroom dat ook niet.
Dit is een van de dingen waar we aan moeten wennen. Wat vandaag goed voelt, voelt morgen misschien niet goed, en logica (het verstand) speelt daar helemaal geen rol in. Ik merk dat ik, om in de flow te blijven, mijn kracht en innerlijk weten echt moet belichamen, en me er gemakkelijk bij moet neerleggen dat ik onbegrepen word door degenen die de flow niet begrijpen.
Hoewel ik wist dat ik naar Honduras geroepen was, wist ik niet waarom tot 9 december, slechts een week voor ons vertrek. Dit alles is een enorme les in geloof en vertrouwen geweest. Om die blog te lezen om de boodschap te begrijpen die ik ontving over het werk dat gedaan wordt, klik hier: Activering van Oude Codes die Helpen bij de Grote Terugkeer – Jenny Schiltz
Ik wil met jullie delen wat er gebeurde tijdens mijn reis naar Honduras. Ik wist dat de activering die ik moest helpen op het water moest plaatsvinden, maar meer details dan dat had ik niet gekregen. De laatste keer dat ik werkte aan de activering van de verborgen piramiden, deed ik dat tijdens het snorkelen.
Dus toen mijn man voorstelde om te leren duiken, was ik er helemaal voor. Helaas, met drie duiktrips op drie verschillende locaties onder mijn riem, wist ik dat het niet goed was. De activering was niet compleet, en ik voelde me verloren. Het deed me echt afvragen wat ik aan het doen was en of ik iets cruciaals gemist had. Toen ik verbinding zocht voor duidelijkheid, bleef ik horen, heb vertrouwen.
Op 19 december had mijn man een gesprek met iemand in het eco-resort waar we verbleven, en die persoon raadde me een dolfijn-excursie aan. Ik wil al vele jaren met de dolfijnen zwemmen, maar omdat ik zo’n empathicus ben, kan ik het verdriet van een ingeperkt dier voelen.
Tot mijn absolute vreugde ontdekte ik dat deze specifieke dolfijnervaring anders was dan alle andere die ik eerder had gehoord. s Avonds worden de dolfijnen losgelaten en keren ze terug naar de Atlantische Oceaan. s Ochtends keren de meesten terug naar hun “baan” met als betaling veel reeds gevangen vis.
Onze duikinstructeur werkte vroeger bij die faciliteit, en hij zei dat het interessant was omdat de dolfijnen soms terugkwamen met een vriend die een goede, makkelijke maaltijd wilde. Hij vertelde me hoe gelukkig de dolfijnen zijn en hoe goed ze verzorgd worden als ze gewond of ziek worden. Ik was zo opgewonden te weten dat zulke plaatsen in onze wereld bestaan.
Ik ging online om te kijken naar de mogelijkheden, en het enige wat beschikbaar was, was de basis ontmoeting waar je werd voorgesteld aan een dolfijn en een lezing te horen kreeg. Ik was een beetje teleurgesteld, want ik wilde echt met ze snorkelen. Maar iets was beter dan niets, dus nam ik de enige beschikbare plek, die in de middag van de 22e was.
Op de ochtend van de 21e, de zonnewende, werd ik wakker, en tijdens de ochtend meditatie, werd ik aangespoord om het dolfijn centrum te bellen. Ik belde ze en ze zeiden dat ze nog drie plaatsen vrij hadden voor het snorkelen met dolfijnen die middag om 3:00. Ik was extatisch! Er was geen betere manier om de zonnewende in mijn ogen door te brengen; in het water, en met dolfijnen.
Het eerste deel van het snorkelen met dolfijnen was een gewone ontmoeting met dolfijnen. Je mocht in het water staan om een dolfijn te ontmoeten en te aaien terwijl je over het centrum hoorde. Ongeveer 40 mensen schreven zich in voor deze ontmoeting. De dolfijn die we ontmoetten heette Mr. Frenchie. Ik voelde zijn ogen in me priemen en ik besloot hem te scannen en zag dat er energie aan zijn rugvin vastzat.
Ik vroeg toestemming om hem te assisteren en ik kreeg de ja die ik nodig had. Toen hij langzaam voorbij zwom zodat we hem konden aaien, trok ik de energie eraf. Toen hij de volgende keer langskwam heb ik hem helemaal doorzocht en kon ik er zeker van zijn dat zijn energieveld vrij was en zijn aura verzegeld.
Interessant genoeg werd ons verteld dat Mr. Frenchie de lagune niet meer verliet omdat hij tijdens een storm verdwaald was en de weg naar het Roatán Institute for Marine Sciences niet meer kon vinden. Hij werd uiteindelijk opgespoord, maar zijn ervaring had hem bang gemaakt om zich weer bij zijn wilde broers en zussen te voegen. Ik hoop dat de energieverwijdering helpt zijn angsten te verlichten zodat hij zich weer vrij kan voelen.
De tijd kwam voor een foto met de dolfijn die je kuste. Mr. Frenchie gaf me twee kusjes, en ik wist dat het een bedankje was voor de energie verwijdering. Zodra alle foto’s en kusjes gegeven waren, was het dolfijn-ontmoetingsgedeelte van onze ervaring voorbij.
Iedereen begon uit het water te komen, en de begeleider zei tegen iedereen die met de dolfijnen wilde zwemmen dat ze hun uitrusting aan moesten doen, en tegen de rest dat ze in de boten moesten stappen om naar het hoofdgedeelte te gaan.
Tot mijn verbazing waren mijn man, mijn dochter en ikzelf de enige drie die nog over waren! Ik was gewoon geschokt. De website had aangegeven dat het helemaal volgeboekt was, en gelukkig had ik, op het intuïtieve duwtje, gebeld. Op de een of andere manier kregen we een privézwemplek. Ik keek op mijn telefoon en moest lachen toen ik het aan mijn man liet zien. Het was 03:33.
We trokken onze snorkelspullen aan en gingen naar het diepere deel van de lagune. Mr. Frenchie kwam naar boven, en toen hij dat deed, deden alle anderen dat ook. Het was alsof hij zei dat deze mensen veilig zijn om bij in de buurt te zijn en mee te spelen.
Als m’n dochter naar de bodem dook, volgden sommigen haar, alsof ze wilden zeggen: “Wat doe je?” Ze waren net zo geïnteresseerd in haar als zij in hen. Er waren ongeveer 12 dolfijnen, waaronder een moeder met een pasgeborene van 1 maand. Zelfs zij bleef niet uit onze buurt. Op een gegeven moment was de baby aan het zogen en de moeder zwom tussen ons drieën in met de baby vastgeklikt. Het was zo’n eer.
Er was er een die buitengewoon speels was, en steeds mijn hand in zijn mond stopte. Hij kwam dan onder me door en vond mijn hand en ik voelde tanden en een deel van me flipte dan even, maar dan draaide hij zich voor me om op mijn buik te wrijven. Deze was ongeveer 2 jaar oud en zo vol vreugde. Hij voelde aan als een grapjas, vol met zoveel leven en speelsheid.
Toen hij voor de derde keer om me heen zwom om buikmassage te krijgen, hoorde ik heel duidelijk “Geef het aan ons.” Ik werd geraakt door energie, en ik wist dat ze me gingen helpen met de activeringen… de activeringen waar ik zo bang voor was dat ik niet in staat zou zijn om ze op deze reis te voltooien.
Ik opende mijn energieveld volledig, omdat ik wist dat de codes daarin waren opgeslagen. Ik voelde de overdracht, de verschuiving terwijl ik energie naar de dolfijnen stuurde. Plotseling begonnen de dolfijnen heel snel rondjes om de lagune te zwemmen, wat op z’n zachtst gezegd een beetje intimiderend is. Ze zwommen heel dichtbij, bewogen in en uit ons drieën. Het voelde als een feest. Ik wist dat wat ik aan hen gaf in goede handen was.
Het half uur zwemmen met de dolfijnen was veel te snel voorbij. De begeleider die in het water was om ervoor te zorgen dat we veilig waren, kon niet geloven dat niet alleen wij drieën er waren, maar dat alle dolfijnen met elkaar omgingen. Hij zei dat er dagen zijn geweest dat de dolfijnen niets met de mensen te maken wilden hebben, en dat ze het geld van de deelnemers moesten terugbetalen. Ik was vervuld van zoveel dankbaarheid en ontzag.
Ik zei tegen mijn man dat het zoveel makkelijker zou zijn geweest als Spirit had gezegd: “Ga de dolfijn-excursie doen, laat ze je helpen,” in plaats van dat ik broodkruimels volgde, maar het voelde echt belangrijk voor me om te leren blindelings te vertrouwen en de ingevingen te volgen, zelfs meer dan ik normaal doe. Vertrouwen dat wat er ook gebeurt, het goed komt, en soms zelfs beter dan in mijn stoutste dromen!
Na de dolfijnenexcursie gingen we naar een grill aan zee bij de lagune die uitkeek over de Atlantische Oceaan. Ik staarde in het water terwijl de zon begon onder te gaan toen mijn aandacht naar de horizon werd getrokken. Ik zag dolfijnen vanuit de lagune het open water in gaan. Ik wist niet of het dezelfde dolfijnen waren, maar ik voelde dat ze het waren.
Ongeveer 20 minuten later, werd ik overspoeld met energie. Het kwam binnen via mijn kruin, tintelde naar beneden in mijn hartchakra en breidde het uit. Ik hoorde duidelijk dezelfde blije stem die zei “Geef het aan ons” zeggen, “Het is gedaan!”
Ik was weer eens geschokt. Ik zond hen zoveel liefde en dankbaarheid toe voor hun hulp bij de activering. Mijn hart voelde zo licht en vreugdevol. Het was niet alleen de perfecte manier om de zeer krachtige Zonnewende te vieren, maar ook om het werk te doen dat mij was opgedragen.
Ik voelde in het web dat ons allen verbindt en voelde het ongelooflijke werk dat die dag gedaan werd. Er waren er die zich met de wateren verbonden, de codes activeerden en een signaal uitzonden… en er waren er die de grids met zoveel kracht hadden gevuld dat we die dag tijdlijnen verschoven. Ik zat die avond in meditatie en begreep de schoonheid van dit alles, en ik huilde om de pure schoonheid van de ervaring.
Deze reis kan heel geïsoleerd aanvoelen, omdat we over de hele wereld gestationeerd lijken te zijn om de lichtcodes binnen te brengen en te verankeren in het kristallijnen raster. Toch, wanneer we ons bewust verbinden, kunnen we elkaar voelen en weten dat we niet alleen zijn.
Ik voel me zo positief voor de toekomst, ook al lijkt de wereld als een gek te draaien en met grotere intensiteit. Alle gekte is nodig, omdat het mensen wakker schudt en een keuze biedt. We worden dagelijks gevraagd ~ zullen we volgen en leiden met ons hart? Of zullen we volgen en leiden met ons verstand?
Elk moment groeien we, belichamen we onze ziel meer en meer, en stappen we in de scheppende posities in ons leven. Wanneer je je verbindt met je hartruimte, is er vrede, is er het weten dat alles gebeurt zoals het hoort en met Goddelijke timing. Het is onze taak om ons helderste en meest ware zelf te worden.
Ik hoop dat deze boodschap je goed vindt, en dat je de bovenste octaven van de energie vindt… en niet verdwaalt in de spiraal. Als je je verloren voelt, grond en adem in de hartruimte, en weet dat het allemaal werkt zoals het zou moeten werken.
Dank aan allen die dit werk steunen en delen. Het betekent echt de wereld. Als je het deelt, deel dan alsjeblieft het hele bericht met de website link zodat anderen zich kunnen abonneren en me kunnen vinden.
Veel liefde en zegen voor jou en de jouwen!
Jenny Schiltz
Vertaling: Martien / voor wakkeremensen.org
