VERTROUW OP ALLES WAT IS – Uit het ZIJN.
VERTROUW OP ALLES WAT IS
Uit het ZIJN
De sleutel tot een vervuld leven is vertrouwen in het leven. Gebeurtenissen zijn markeringen die de nodige oriëntatie bieden, maar ze zijn geenszins stevig verankerde, onvermijdelijke of zelfs onveranderlijke feiten – onderhevig aan het verstrijken van de tijd, ze zijn vandaag dit en morgen dat. Houd er niet aan vast. Neem er afstand van en reflecteer, want alles komt naar je toe, en accepteer wat je gegeven wordt – heb vertrouwen! Wat er ook gebeurt – heb vertrouwen! Oordeel niet. Laat je niet verleiden tot oordelen. Wat nu is heeft betekenis, doel en voorziet in je groei. Het lijden van vandaag is de vreugde van de naderende morgen.
Hou van het onbekende
2e levenssleutel
Waar weinig ellende is, wordt veel geklaagd; waar veel lijden is, wordt weinig gezeurd.
Vertrouwen in het leven betekent noch zeuren noch klagen, alles erkennen voor wat het IS.
Het volgende verhaal is ons overgeleverd uit de tijd van Lao Tzu in China:
Er was eens een oude man in een dorp die heel arm was, maar toch de afgunst van koningen was – omdat hij een prachtig wit paard bezat. Een paard van zo’n kwaliteit was nog nooit gezien – zo’n schoonheid, zo’n trots, zo’n kracht! Koningen brachten een bod uit op het paard en boden fabelachtige prijzen, maar de oude man kende maar één antwoord: “Dit paard is voor mij geen paard maar een mens, en hoe kun je een mens verkopen? Nee, dat is uitgesloten.” De man was arm en had alle reden om voor de verleiding te bezwijken, maar hij verkocht het paard nooit.
Op een ochtend ontdekte hij plotseling dat het paard niet meer op stal stond. Het hele dorp kwam bijeen en iedereen zei: “Dat krijg je ervan, oude dwaas! We wisten het van tevoren, op een dag moest het paard gestolen worden! En hoe kun je met je armoede zo’n schat goed bewaken? Je had er echt beter aan gedaan het paard te verkopen. Je had er astronomische bedragen voor kunnen vragen, elke willekeurige prijs. Nu is het paard weg. Nu zie je wat een vloek, wat een ongeluk het voor je was.”
De oude man zei: ” Jullie hoeven niet te overdrijven! Laten we gewoon zeggen dat het paard niet op stal staat. Dat is het enige feit; al het andere is interpretatie. Of het een ongeluk is of niet, hoe weet je dat? Hoe kun je oordelen?”
De mensen zeiden: “Je kunt ons niet voor de gek houden; we zijn misschien geen grote filosofen, maar je hebt hier ook geen filosofie nodig. Het is een duidelijk feit dat er een schat verloren is gegaan, en dat is een ongeluk.”
De oude man antwoordde: “Ik blijf erbij: het enige feit is dat de stal leeg is en het paard weg is. Verder weet ik niets, ongeluk of zegen – want zo’n oordeel is beperkt; en niemand weet wat er komen gaat.” Hij werd uitgelachen.
De mensen dachten dat de oude man gek was. Ze hadden altijd al geweten dat hij niet helemaal goed bij zijn hoofd was; anders had hij zijn paard wel verkocht en in luxe geleefd … In plaats daarvan verdiende hij de kost als houthakker. Hoewel hij erg oud was, hakte hij nog steeds bomen om, haalde het hout uit het bos en verkocht het. Hij leefde van dag tot dag, had alleen het hoognodige en nooit echt genoeg. Maar nu was het hun eindelijk duidelijk dat hij gek was.
Na veertien dagen kwam het paard op een nacht plotseling terug. Het was niet gestolen, het was gewoon de wildernis in gedwaald. En het kwam niet alleen terug, maar bracht ook twaalf andere wilde paarden mee. En weer kwamen de mensen bij elkaar en zeiden: “Oude man, je had gelijk; wij hadden het mis. Het was geen ongeluk, maar een zegen. Het spijt ons dat we je verwijten hebben gemaakt.”
En de oude man zei: ” Jullie gaan weer te ver. Kun je niet gewoon zeggen dat het paard terug is en dat het twaalf andere paarden heeft meegenomen? Waarom oordelen jullie? Wie kan weten of het een zegen is of niet? Het is maar een fragment en als je de hele context niet kent, hoe kun je dan oordelen? Hoe kun je een boek beoordelen als je maar één bladzijde hebt gelezen? Hoe kun je een hele bladzijde beoordelen als je maar één zin hebt gelezen? Hoe kun je de zin beoordelen als je er maar één woord van hebt gelezen? En wat je in je hand houdt is minder dan een woord – het leven is zo oneindig. Jullie hebben slechts het fragment van een woord in jullie hand en jullie hebben de hele wereld beoordeeld. Zeg dus niet dat dit een zegen is, want wie weet … En ik ben volkomen tevreden dat ik het niet weet. Dus laat me alsjeblieft met rust.”
Deze keer hielden de mensen hun mond. Misschien had de oude man weer gelijk. Dus zeiden ze niets, maar in stilte wisten ze natuurlijk dat hij ongelijk had. Met dat ene paard waren twaalf prachtige paarden teruggekomen! Als ze een beetje ingereden werden, konden ze binnenkort allemaal verkocht worden en massa’s geld opbrengen.
De oude man had een jongere zoon – het was zijn enige zoon. Deze zoon begon nu de wilde paarden te temmen; een week later viel hij van een van de paarden en brak zijn beide benen. Opnieuw kwamen de mensen bijeen … Ze zeiden: ” Je had gelijk. Wat je vermoedde is opnieuw bevestigd. Het was geen zegen, maar een ongeluk. Je enige zoon heeft zijn benen verloren! Wie zal nu je steun zijn in je oude dagen? Nu ben je armer dan ooit.”
De oude man zei: ” Kunnen jullie niet een keer ophouden met oordelen? Jullie gaan weer te ver – zeg gewoon dat mijn zoon zijn benen heeft gebroken. Niemand weet of het een ongeluk of een geluk is, niemand. Het is weer slechts een fragment en we krijgen nooit meer dan fragmenten te zien. Het leven toont zich alleen in fragmenten aan ons, maar we vellen altijd ons oordeel over het geheel.“
Een paar weken later gebeurde het dat er een oorlog uitbrak met het buurland en alle jonge mannen werden opgeroepen voor het leger. Alleen de zoon van de oude man bleef achter omdat hij kreupel was. Het volk kwam huilend en weeklagend bijeen, want uit elk huis werden de jonge mannen met geweld weggevoerd. En er was geen vooruitzicht dat ze ooit zouden terugkeren, want het land waarmee oorlog werd gevoerd was een heel groot land, en de strijd was van meet af aan verloren. Ze zouden dus niet terugkomen …
Het hele dorp huilde en klaagde, en ze kwamen bij de oude man en zeiden: “Wat had je gelijk, oude man! God weet hoe juist je was – het was een zegen. Je zoon is dan wel kreupel, maar hij blijft tenminste bij je. Wij zullen onze zonen nooit meer zien. Hij leeft tenminste nog en is bij jou, en beetje bij beetje zal hij weer leren lopen. Misschien zal hij nog een beetje mank lopen, maar het komt goed.“
De oude man verdedigde zich: “Met jullie mensen valt gewoon niet te praten. Jullie kunnen het gewoon niet loslaten – eindeloos die oordelen. Niemand weet iets! Zeg maar dat jullie zonen in het leger zijn opgenomen en mijn zoon niet. Maar of het een zegen of een ongeluk is, dat weet niemand. Geen mens zal het ooit weten. Alleen God weet het. (Osho, De Soefiweg, p.48 e.v.)
Alles dient mijn groei!
Alles is een gebeurtenis op het pad naar perfectie dat ik nu bewandel. Regen, zon, hagel, bliksem, donder wisselen elkaar af, maar mijn innerlijke gemoedstoestand blijft onaangetast. Want ik vertrouw op datgene wat nu IS.
Alles dient mij en alles bevordert mijn groei. Daar vertrouw ik op en zo blijf ik in vrede.
Veel te snel glijden jullie af naar frustratie en hopeloosheid. Jullie raken snel ontmoedigd en voelen je beroofd van je kracht.
• Vertrouw op datgene wat is!
• Vertrouw erop dat het leven voor jullie zorgt.
• Vertrouw op jullie kracht.
De sleutel tot een vervuld leven is vertrouwen in het leven.
Gebeurtenissen zijn markeringen die de nodige oriëntatie bieden, maar ze zijn geenszins stevig verankerde, onvermijdelijke of zelfs onveranderlijke feiten – onderhevig aan het verstrijken van de tijd, ze zijn vandaag dit en morgen dat. Houd er niet aan vast. Neem er afstand van en reflecteer, want alles komt naar je toe, en accepteer wat je gegeven wordt – heb vertrouwen!
Wat er ook gebeurt – heb vertrouwen! Oordeel niet. Laat je niet verleiden tot oordelen.
Wat nu is heeft betekenis, doel en voorziet in je groei.
Het lijden van vandaag is de vreugde van de naderende morgen – de transformatie van het wezen schept ruimte voor deze verandering.
Vertrouw op dat wat is. De tweede sleutel tot inzicht in het eigen leven is gegeven.
Uit het ZIJN
Vertaling: Petra – voor wakkeremensen.org
