GEBOORTE EN KINDERJAREN – Boodschap van Jezus Christus
GEBOORTE EN KINDERJAREN
Boodschap van Jezus Christus
… dus voegde ik me bij Johannes in het water en mijn hart was vervuld van vreugde, ik liet mijn sandalen op de oever achter en toen het water van de Jordaan over me heen spoelde, verspreidde zich een grote vrede om ons heen en in de harten van de mensen. Zo werd bezegeld wat van eeuwigheid af voorbestemd was. De eeuwige eenheid van de mens met God, de eenheid tussen hemel en aarde.
Uit de »Jesus Biografie 1« vanaf 3.1.2023 weer verkrijgbaar!
Geboorte en kinderjaren
In de lente van het 4e jaar
Geliefde broeders en zusters van het licht.
Mijn hart is vervuld van vreugde dat er zoveel liefdesenergie in jullie zit. En dit innerlijke licht schijnt steeds meer, zodat het voor ons zichtbaar naar het hele universum stroomt.
Vandaag geef ik je een glimp van de tijd rond mijn geboorte, mijn kindertijd en het levensgevoel in mijn jonge jaren, in het leven als Jezus op aarde.
Mijn geboorte was voorspeld en zo wist mijn Moeder Maria uit welke kracht de vrucht in haar schoot groeide. En de sterren wezen de wijze mannen de weg naar ons om hun lof aan te bieden.
Dit gebeurde in het voorjaar, het 4e jaar van jullie jaartelling.
Mijn kinderjaren waren zorgeloos en ik ademde de gezonde en liefdevolle omgeving van mijn ouders. Hoewel we vaak onderweg waren, had ik altijd het gevoel van absolute veiligheid en daarnaast vestigde het vertrouwen in alles wat IS zich in mij.
Ik groeide dus op, mijn broers werden geboren en mijn zussen.
Mijn eerste jaren werden gekenmerkt door het gevoel van liefde en van op aarde te zijn aangekomen.
Mijn ouders waren zich volledig bewust van hun taak en waar het nodig en mogelijk leek, begeleidden ze me op een geweldige manier.
Langzaam werd ik op de hoogte gebracht van mijn taken.
Veel was ingegeven door traditie, want ik was van het huis van David en dit feit verklaarde dat ik de titel van koning moest aannemen. Maar voor het zover was, was er nog tijd.
Het 12e levensjaar
In die tijd was onze familie in Egypte, in Alexandrië. Mijn vader werkte in zijn beroep als “timmerman”. Maar deze benaming klopt niet helemaal, want in die tijd betekende dat het doen van de hele planning, van het tekenen tot het bouwen van een huis.
In die tijd maakte ik kennis met de Joodse gemeenschap van Alexandrië, en het was een heel mooie tijd van leren en begrijpen. Ik bracht hele dagen in de kamers van de tempel door met het lezen van de geschriften.
We woonden in een klein huis en het ontbrak ons gezin aan niets. Alles was er altijd, zowel voor ons lichamelijk welzijn als voor onze geestelijke groei.
Het was een gevoel van absoluut vertrouwen in God dat ons gezin vergezelde, waar we ook gingen. En mijn ouders hadden dit diepe innerlijke besef, zodat ze zich nooit zorgen maakten.
Langzaam werd de tempel mijn thuis. Ik bracht er steeds meer tijd door, en de broeders van deze congregatie waren open en ik kon mijn vragen aan hen voorleggen.
Mijn innerlijke behoefte om de kennis van de ultieme dingen te leren en te ervaren groeide.
In deze tijd begon ik ook contact te maken met mijn innerlijke leraren. Door mijn intuïtie en het vermogen om “Gods stem” te horen, kon ik al heel vroeg tot een inzicht komen dat veel mensen verbaasde.
De uitleg van de Schrift was een essentieel onderwerp van menige discussie met de schriftgeleerden.
In Alexandrië kon ik dit oefenen en geleidelijk kwam ik tot een uitgebreide kennis van onze taken en van het leven op aarde.
Toen de situatie in Jeruzalem rustiger werd en stand leek te houden, keerden we terug en toen ik twaalf jaar oud was, werd ik daar officieel geïntroduceerd in de tempel.
Mijn verworven kennis van de Schrift en mijn manier van presenteren verrasten velen en sommigen waren hierover verbijsterd.
De Joodse gemeenschap van Jeruzalem was erg gehecht aan de Schriften en het gemak waarmee ik erover sprak, evenals mijn interpretaties, waren niet echt gewenst.
Terwijl ons gezin zich uitbreidde, Jacob werd gevolgd door Simon, daarna Judas, begon mijn pad zich voor mij uit te strekken. Ik vergat vaak de “tijd” om me heen terwijl ik luisterde naar Gods antwoorden. De kracht van liefde begon zich in mij uit te breiden en vaak leek het alsof ik samensmolt met de hele wereld.
“De vrijheid die ik breng is niet van deze wereld, toch zal zij deze wereld verlossen.”
Ik groeide in dit bewustzijn. Mijn dagelijks leven was dat van een jongen uit deze streek.
Mijn vader helpen met zijn werk, het vak leren, spelen met mijn broers en zussen, we hadden onder andere een geweldig balspel, enigszins vergelijkbaar met jullie voetbalspel en vaak waren we met veel jonge mensen, die hun plezier in dit spel deelden.
Onder hen waren veel latere metgezellen, en in die tijd bleek ik ook het vermogen te hebben om te genezen.
Overal waar iemand zich pijn deed, probeerde ik mijn helende kracht te geven. Ik legde mijn handen op de pijnlijke plek van de persoon of ik concentreerde me en stuurde “lichtstralen” in het energieveld van de persoon.
Dit vermogen kreeg jaren later grote kracht, en waar ik ook was, er straalde een lichtkracht van mij uit die mensen transformeerde en genas. En in die eerste jaren testte ik deze goddelijke zegen.
Mijn moeder had het in die jaren druk met de zorg voor het gezin, en haar zachtmoedigheid en liefde voor alle mensen was voor mij een bron van zuivere kennis, die zich in het dagelijks leven toonde door haar handelen. Voor haar bestond goed noch kwaad en elk oordeel was haar vreemd.
Ze sprak dus ook nooit kwaad over anderen en haar hart was vol vriendelijkheid en opmerkzaamheid. De liefde van mijn ouders kwam voort uit diep innerlijk begrip voor hun partner, en ik had vaak de indruk dat deze liefde in de loop der jaren groeide, omdat je in hun ogen kon lezen hoe dicht hun harten werkelijk bij elkaar lagen.
In deze omgeving kon ik me ontplooien en de voorbereidingen voor mijn missie vonden een vervolg in mijn 18e levensjaar door de “zuivere leer” in me op te nemen.
Gemeenschap der Essenen
Mijn opname in de gemeenschap van der Essenen, buiten Jeruzalem, was de “logische” voortzetting van mijn weg van vorming en groei. Van begrijpen en worden.
Gedurende deze jaren verwierf ik de meest essentiële vaardigheden en alle kennis over de ware reden van het bestaan van de mens op aarde. Veel werd mij bijgebracht door mijn broeders in Qumran, maar de hoofdzaken had ik ontvangen via mijn zich steeds meer openende lichtkanalen.
Mijn hart stond onvoorwaardelijk open en zo kon ik me op een vervullende manier verbinden met de wereld buiten de onze. Dit waren de jaren van het volwassen worden, zowel lichamelijk als vooral geestelijk.
In deze tijd ontmoetten we elkaar vaak, want ook Johannes was een broeder van de congregatie, iets ouder en ver gevorderd in zijn reis om de boodschap van zuiverheid, rechtvaardigheid, nederigheid, duidelijkheid en toewijding aan God te verspreiden. Al als kinderen herkenden we elkaar, en hoewel we elkaar niet al te vaak zagen, omringde een gemeenschappelijke, in stilte gevoelde vertrouwdheid en begrip, die woorden te boven gingen, ons.
Wat ons verenigde was de toewijding aan God en de kennis van onze opdrachten. En in deze jaren verstevigde deze kennis van de betekenis over onze geboorte in dit deel van de aarde zich. We zaten vaak urenlang op stenen of onder een schaduwrijke boom, in het zand van de woestijn of op de binnenplaats van de tempel.
We spraken over de Vader in de hemel en hoe de eeuwige terugkeer naar de eenheid wordt verkregen. Maar de meeste tijd brachten we in stilte door. Ondergedompeld in onszelf en verbonden met de Bron die ons hier had gebracht, ons samenbracht en ons verlichtte.
Eindelijk was de tijd gekomen en Johannes ging geheel alleen op pad om zijn missie te ontvouwen. Er werd een groot afscheidsfeest gegeven en de tranen die vergoten werden waren vooral tranen van vreugde. Want het was geen afscheid voor altijd en iedereen wist dat het mysterie in vervulling zou gaan.
En iedereen voelde zich diep verbonden met zijn broeders, voorbij alle beperkingen die ons lichaam ons oplegt.
De volgende jaren maakten hem alom bekend, want zijn scherpe geest en niet aflatende toewijding aan de waarheid, bleven niet onopgemerkt. Ondertussen doorliep ik mijn “processen”, mijn bewustzijn nam gestaag toe, wat voor mij bestemd was groeide en ik ontvouwde mijn goddelijk bewustzijn.
Mijn omzwervingen
Vol vrede in mij nam ik afscheid van mijn broeders om voorlopig aan mijn “laatste” reis te beginnen.
Ik ging op weg naar Egypte, Syrië en Griekenland. Maar deze reis leidde me naar mijn hart, naar mijn innerlijke wezen, en ik zag mijn eeuwige uitdrukking van liefde in het bewustzijn van de algehele eenheid van al het leven.
Terwijl dit gebeurde, bezocht ik vele dorpen en steden. Al doende bestudeerde ik de mensen en hun gedrag, hun intenties en motivaties. Hun verhaal lag als een open boek voor me, ik las hun gedachten en kon hun gevoelens zien. Mijn ogen werden scherper en de antwoorden over de zin van een mensenleven werden me gegeven.
Steeds weer trok ik me terug en vaak was ik dagenlang in gesprek met mijn Vader in de hemel. Met de hemelse boodschappers, de meesters voorbij het zichtbare en met de broeders en zusters van mijn geestelijk thuis.
Tijdens deze jaren van omzwervingen wendde ik me uiteindelijk tot mijn allesomvattende wezen en accepteerde ik volledig wat me gegeven werd. Zo groeide ik in de schoenen die voor mij gemaakt waren, mijn familie was nu het volk van de hele aarde, alle levende wezens en elk bewustzijn in Gods schepping.
Toen ik terugkeerde naar Jeruzalem was ik een ander en toch was ik wie ik altijd al was geweest: DE IK BEN.
„… dus voegde ik me bij Johannes in het water en mijn hart was vervuld van vreugde, ik liet mijn sandalen op de oever achter en toen het water van de Jordaan over me heen spoelde, verspreidde zich een grote vrede om ons heen en in de harten van de mensen.
Zo werd bezegeld wat van eeuwigheid af voorbestemd was. De eeuwige eenheid van de mens met God, de eenheid tussen hemel en aarde.“
Geliefd kind van God,
we zijn allemaal één en verenigd door de kracht van de alomtegenwoordige liefde. Aanvaard dit feit en ontvouw je schoonheid. Eenheid kan alleen op deze manier ervaren worden.
En waarlijk, we zijn ALLEMAAL één.
Jullie zijn oneindig geliefd.
Jezus Christus
Vertaling: Petra – voor wakkeremensen.org
