Ivo van Vega: Programma, Programma’s, Programmering

Gechanneld door: Sharon Stewart – 16 april 2021

Sharon: Zet de TV aan – programma’s.

Ga online – meer programma’s. Bill Gates wil je computer programmeren om je keuzes te beperken. Al zijn opties komen naar boven voordat je zelfs online bent gegaan.

Ga naar de kerk – meer programma’s.

Neem een baan – meer programma’s.

School – vroege levens programmering.

Vakantie komt – wat doe je? Verwijzen naar het programma.

Lang weekend – wat doe je? Kijk naar de voedselfolders. Daar is je programmering. Dit is wat je moet kopen. En dit is wat je moet doen.

De zomer komt eraan. En wat nu? Kijk in de folders. Je programma staat daar in. Je hebt hulp om in het programma te blijven bij elke bocht.

Hoeveel ongestructureerde tijd heb je? Hoeveel uur per dag? Hoeveel dagen per jaar heb je tijd om gewoon te beslissen wat je wilt doen?

Nu zit je opgesloten. Een programma. Je kan nergens heen. Je moet een masker dragen om de weinige dingen te doen die je wel mag doen. Programmeren.

Nu ben je 65 en kan je echt weglopen van het grootste programma waar je aan onderworpen bent – de werkwereld. Je koopt een camper en gaat door Amerika reizen. Of je begint frequent Airmiles op te sparen voor vakanties in Europa. Programmeren.   Je doet hetzelfde wat elke gepensioneerde doet. Vind je het leuk? Is dat wat je echt wilde doen, of wat je denkt dat je moet doen?  Maakt die programmering je gelukkig?

Programmeren. Trek je pak aan, doe je stropdas om. Zwoegen tot de dag dat je sterft.

Dus je gaat naar de dokter. Hij geeft je pillen en begint je te programmeren om je weer in te passen. In welk programma probeert hij je in te passen? Het “ga weer aan het werk nadat je bent doorgeslagen” programma. Misschien kan je ergens manden weven voor het minimumloon. Je kunt een bezem voortduwen.

Kijk naar onze rehabilitatiecentra voor autisme en zwakzinnigheid. Ja, ze zijn zelfs geprogrammeerd om te werken. Zelfs een persoon met een handicap is niet vrijgesteld. Zij moeten ook gaan werken. Ze moeten een programma volgen.

Zelfs één persoon die voor zichzelf denkt is een bedreiging voor de Matrix. Eén gelukkig, authentiek, zelfvoldaan persoon. Een te grote bedreiging.

De weekendkrant. Acht secties: Nieuws, leven, huis en tuin, religie, entertainment, sport, advertenties, reizen. Allemaal programmering. Kijk daar om te beslissen wat je verondersteld wordt te doen.

Je hebt honger. Wat eet je? Je verwijst naar je programma – het dieet. Meer programmering.

Wanneer besluit je wat je wilt doen en wie je wilt zijn? Hoeveel tijd blijft er over nadat je het grootste deel van je dag aan deze programma’s hebt besteed?

Vraag jezelf af: “Ben ik dit of is dit de programmering die ik volg?”

Wanneer mag jij jezelf zijn? Wanneer mag jij beslissen welke keuzes je maakt en welke je wilt kiezen?

Wanneer mag je ooit je verstand gebruiken en voor jezelf denken? Denk je eigenlijk wel of handel je alleen maar vanuit voorprogrammering?

Wanneer was de laatste keer dat je echt iets anders deed? Wat zeiden de mensen? Zeiden ze dat je vreemd was omdat je niet in een programma past? Ze kunnen je niet begrijpen. En nu luister je naar dit bericht. Denk je dat ik raar ben omdat het tegen het programma is? Wil je het uitzetten omdat ik klink alsof ik mijn knikkers kwijt ben?

Ik kan alleen maar zeggen dat als we voorbij deze programmering zijn, deze aarde fenomenaal zal zijn. Waarom? Omdat je de creativiteit en vindingrijkheid in de menselijke geest al ziet, zelfs nu hij zo geprogrammeerd is, dus ik kan me voorstellen hoe deze plek zal zijn als we de programmering kwijtraken.

Er is maar één programma en dat is de universele wet. Je hebt zelfs de keuze om het niet te gehoorzamen, maar dat is op eigen risico.

Sommigen van ons zouden flippen als we uit bed moesten voor het niets. Niets te doen, niets te zien. Heb je ooit een black-out meegemaakt? Ik heb een black-out van drie dagen meegemaakt in Toronto (14 tot 16 augustus 2003) en het was geweldig. s Nachts was het zo stil en ik begon vreemde dingen te horen: mensen die met elkaar praatten. Ja!

Wat als de stroom werd uitgeschakeld? En wie heeft er de macht over?

Zoveel vernuftigheden die de spindoctors ons hebben voorgespiegeld als de nieuwste grootste innovatie, maar die achteraf een nieuwe steen blijken te zijn in de muur die je ziel in gevangenschap houdt.

Het lijkt erop dat je een keuze hebt. Het lijkt erop dat je kunt kiezen. Maar de beste keuze die je kunt maken is om het allemaal achter je te laten en te zien wat er van binnen zit.

Alles waar ik het over heb is extern gericht. Met zoveel programmering, hoe weet je wie je werkelijk bent? Dat weet je niet. En dat is het punt van dit alles.

We kennen onszelf niet eens. Op geen enkele manier.

Ivo: Ik blijf je dit zeggen, mijn liefste. Wat als je dat deed? Alles uitzetten en de hele dag daar zitten. Wat zou je dan doen? Wat zou je denken? Voor velen van jullie zal het loslaten van de programmering die nu nog in je hoofd gepompt wordt, zijn als het afkicken van heroïne.

Alles wat jullie over jezelf geloven is jullie aangereikt door middel van programmering. En dat is het spul dat elke dag door je geest stroomt, en het heeft niets met jou te maken. Helemaal niets.

Wat als je een week off-line zou gaan? Wat als je zou leven als een monnik in een klooster van stilte? Waarom denk je dat ze dat doen? Omdat er geen inmenging van buitenaf is. Ze leven volledig in hun eigen geest.

Wat als je met een camper het bos in zou gaan en wekenlang in contemplatie van het leven zou zitten? Je zou aanvankelijk veel angsten doormaken, een soort terugtrekking. Je hebt je hebbedingetjes niet, je koffiezetapparaten, je broodroosters en ovens. Je moet een pot op het vuur zetten om koffie en eten te maken. Nu moet je je verhouden tot de natuur.

Sharon: Ja, ik ben gaan kamperen en op de ene plek vond ik het geweldig, luisteren naar het gehuil van de wolven ’s nachts. De volgende keer dat ik ging kamperen, kwamen de wasberen onder mijn plastic zeil en hielden me ’s nachts wakker, denkend dat een grote beer me ging opeten. Ik sliep in de auto.

Ivo: Je had moeten blijven, liefje. Het waren niet de wasberen, maar je onvermogen om zonder je gadgets te leven die je te pakken kreeg. De gadgets waar je mee leeft, zijn je veiligheid. Zonder voel je je vaak onveilig. Je bent gewend aan je comfort, maar waar je niet aan gewend bent, is je eigen echte geest.

Welke gedachten zouden op dit lagere niveau bij je opkomen als je maandenlang alleen zou zijn en in de natuur zou leven? Hoe zou je je voelen als je helemaal alleen was? Hoe zou je het vinden om geen programma’s door je hoofd te laten gaan en de hele dag te kunnen doen wat je maar wilt?

Sharon: Ik zou me dat niet eens kunnen voorstellen, Ivo.

Ivo: En dat is mijn punt. Je bent in een goede positie om zoiets te proberen omdat je alleen woont. Je kunt gemakkelijk genoeg leven zonder programmering. Je hebt geen TV, je leest geen folders, geen kranten, de enige ondeugd die je hebt is de computer. Wat als je met een pen en een notitieboekje zou zitten en je gedachten zou opschrijven?

Dat is waarom mensen op retraite gaan, mijn liefste. Om naar binnen te gaan. Zelfs wegblijven van andere mensen is relatief makkelijk voor jou, want anderen zijn natuurlijk volgelingen van programmering.

Sharon: Ik zou waarschijnlijk tegen de programmering vechten, Ivo. Want we hebben nog steeds te maken met mind control. Het zou wel interessant zijn om te zien wat er achter dat aanvankelijke gevoel van verveling zit.

Ivo: Ja, precies. Je zult zien hoe getraind je bent om dingen te doen in plaats van om dingen niet te doen. Je zult zien hoe je gedachten zich vastzetten in programma’s die in je geest zijn ingebakken in plaats van vrij te denken. Maar uiteindelijk verliezen ze hun macht over jou.

Sharon: Zouden ze dat doen?

Ivo: Ja, als je de programma’s niet uitvoert, verliezen ze hun macht over jou. Heb je zin om tv te kijken?

Sharon: Nee!

Ivo: Zelfs youtube is saai geworden.

Sharon: Dat komt omdat alles wat ik leuk vind gecensureerd is. Ik zet video’s op mijn “later bekijken” selecties en zie ze nooit meer terug.

Ivo: Ze willen dat je video’s bekijkt van puppy’s van mensen.

Sharon: Nee, dank je. Ik ben meer bezig met leren en opvoeden, en ik vind een video van een hond niet echt vermakelijk. Ik zie het liever in het echt.

Ivo: Ja. Maar zo veel anderen verliezen het vermogen om te onderscheiden wat voor hen nu echt is. Velen kijken zo vaak naar video’s dat ze dat liever doen dan zich in de echte wereld te begeven.

Sharon: Wow.

Ivo: De tijd zal komen dat je technologie je leven zal verbeteren, maar op dit moment is het het aan het runnen. Er is een verschil. Wanneer technologie het gebruik van vrije gedachten verhindert, dan is er een probleem.

Sharon: Welkom op aarde!

Ivo: Dat zal veranderen, liefste.

Sharon: Dank je, Ivo.

Kanaal: Sharon Stewart

Vertaling: Martien