Heavenletter: 606 – Dat Wat Je Vergeving Noemt.

Heavenletter: 606

Dat Wat Je Vergeving Noemt

Gepubliceerd: 17 juni 2002 / Geplaatst: 15 januari 2023

 

God zei:

De bevrijding die je vergeving noemt, is jezelf bevrijden van pijn.
Het is jezelf verontschuldigen voor voortgezette bestraffing.

Wat je een ander aandoet, doe je jezelf aan.

Je weet dat wanneer je een ander geluk schenkt, je het aanvoelt als je eigen geluk. Met pijn is het net zo.
Als je hart verhardt naar een ander toe, is het jouw hart dat verhardt.
De straf die je een ander wilt opleggen, leg je jezelf op.
Je steekt keer op keer een mes in je eigen hart. Nu ga je het eruit halen.

Je laat anderen vrij zodat jij wordt vrijgelaten. Je laat je houvast los.
Je kunt iets niet stevig in je hand of hart houden zonder te spannen.
Dat waar je je aan vasthoudt, heeft jou gevangengenomen.
Je raakte verstrikt in een strik en je trok iemand anders met je mee en hield diegene aan je zijde.

Wat is de onvergeeflijke zonde die iemand tegen jou heeft begaan dat je diegene zo stevig vasthoudt?
Wat voor een onoplettendheid? Wat voor soort geringschatting?
Welke daad is er gepleegd toen ze niet aan het opletten waren?
Van welke eigen pijn maakten ze jou de dupe?
Je was louter een excuus voor hun woede of snobisme of vergeetachtigheid om naar buiten te komen.
Je was gewoon een soort handig, makkelijk.
Waarom vat je het zo persoonlijk op?

In jouw tour van het leven, leer je om te laten gaan.
Vergeving is het laten gaan van het verleden.
Het raakt los, het is er om te laten gaan.
Je wilt niet dat het verleden aan je blijft kleven.
Maak het verleden niet het heden.
Vastklampen aan wat pijn doet, is vasthouden aan het verleden.
Je klemt je vast aan je gedachten.
Je geest houdt vast aan een dwaling van de een of andere dimensie.
Je moet voldoende van jezelf houden, zodat je jezelf laat gaan van ongenoegen van een ander.

Je weet dat je geen restricties in je hart nodig hebt.
Het mes van de chirurg zal je opgehoopte verontwaardiging niet wegnemen. Het kan er alleen omheen.

Want elk ongenoegen wat is begaan tegenover jou, opzettelijk of onzorgvuldig, het was een vergissing. Harten zijn bedoeld om lief te hebben, niet om pijn te doen of gekwetst te worden. Wees de aanstichter van liefde. Maak de fout van iemand anders niet groter. Maak het je niet eigen. Wis ongenoegen, maakt niet uit hoe het is vertegenwoordigd.
Ongenoegens zijn uitwisbaar.

Wanneer je een ander hart bevrijdt van de gebondenheid aan jou,
waarover is gesproken, daarmee licht je de wereld op.
Een verhard hart is een last. Het wordt gevoeld in de spanribben van het Universum. Het doet het firmament kraken. Het beïnvloedt het licht van de sterren aan de Hemel en het werkt verstoppend voor de lucht op Aarde.

Al het ongenoegen waarin jij je begeeft, getuigen van jezelf.
Al het ongenoegen waarin anderen zich begeven, dito.
Dus waarom zou je de last van een ander tot de jouwe maken en met je meedragen?

Er is geen, wat met pijn doen te maken heeft, zonder jouw meegaandheid, inschikkelijkheid. Er is een stilzwijgend contract tussen jou en dat van die ander. Het is liefde die uit de hand is gelopen. Er is trouwe belofte mee verbonden. Je belooft hen nooit te vergeten of wat ze hebben gedaan of wat ze hebben gezegd of wat ze niet hebben gedaan of gezegd.
Je belooft ze dicht bij je te houden. Je maakt er een icoon van.
Je richt een altaar ervoor op. Je bewaart ze in een hoekje van je hart en haalt ze er regelmatig uit om je belofte te hernieuwen.
Je houdt dit ‘pijn doen’ vast als een kunstig voortbrengsel wat je zorgvuldig moet bewaren. Je polijst het.

Nu is het tijd voor het opruimen van je hart. Leeg het van al dat oud en roestig is. Haal het mes eruit. Schakel het wreedaardige mes uit van onvergevingsgezindheid.

Vergeving is alleen maar loslaten wat in de eerste plaats niet van jou was.
Je aanvankelijke dwaling was, het ongenoegen in jouw hart in te nemen.
Neem geen aanstoot, en je zult het nooit meer hoeven los te laten.
Je bent niet geboren om aanstoot te nemen.
Daarom ben je niet verwonderlijk om te vergeven.

Bied via je hart, in je hart, excuses aan, aan al degenen die je nog steeds in een kelder van jouw hart bewaart, en laat ze gaan.
Je hebt deze oudbakken gedachten niet langer nodig. Nu weet je dit weer, zoals in aanvang en bevrijdt deze die zo gevangen zijn.

http://heavenletters.org

VERTALING DOOR: Anja voor wakkeremensen.org 14 januari 2023

Afbeelding: pxhere.com