Heavenletter 5633 Helden van Oneindigheid / 27 April 2016

27 april 2016
Helden van Oneindigheid
Brief uit de Hemel
27 April 2016 

God zei:

Kijk, niemand kan van tevoren  alle vragen zien die je zou kunnen stellen voordat je een sprong kunt nemen tot het leven te leven.
Je leert als je groeit. Je groeit als je leert. Je beweegt voorwaarts, één stap tegelijk. Dit is hoe je loopt, de ene voet na de andere. Een patroon evolueert en komt tot  licht. Dit is Leven – de Verrassing  van een levensduur.
Je loopt als het ware in een mist. Je kunt geen idee hebben waar je bent of hoever je hebt om te komen. Je zou kunnen denken dat je voortsjokt wanneer je eigenlijk vliegt als een vogel.
Het leven komt niet voorverpakt naar je. Leven is niet geheel netjes en ingepakt zoals je zou willen dat het is. Leven heeft een duizend wegen – een miljoen wegen – een biljoen wegen om zijn weg naar jou te vinden en jouw een bericht te overhandigen.

Leven is altijd aan het “inkuipen (in schalen)”op weg naar jou. Naar het schijnt als het kindertijdspelletje ‘vlooienspel’ (tiddelywinks) waar je kleine schijfjes wipt in een schaaltje of bakje – en daar ben je – jouw leven opgebouwd uit kleine cirkels die je bereiken. Deze kleine cirkels worden de bouwstenen van jouw Leven in de Wereld. In wat een fantastische wereld ben je!

Kijk, ‘vlooienspel’  komt in alle kleuren en alle kleuren gaan je leven binnen en nemen hun plaats. Het leven kan bijkomstig, onopzettelijk of toevallig lijken, toch het Leven is niet raken of missen. Leven is inderdaad doelbewust. Leven leidt je altijd ergens heen, zelfs als je geen idee hebt waar het leven jou heen leidt of wat jou volgende stap zal zijn, toch je volgende stap is hier voor je. Pak je kansen!
Het leven kan voor jou meer op een schaakspel lijken en je hoort Leven tegen jou zeggen: “Schaakmat”!
Toch altijd, is er een andere zet en een andere na dat. Het Leven is nooit voorbij. Je staat op en er is een ander Spel van het Leven te spelen. Er is geen eindspel, geliefde, want jullie zijn Helden van Oneindigheid. Oneindigheid is met open einde.  Leven blijft aan de gang. Leven houdt aan.
Je kan jouw spel van het leven spelen op een harde tafel of op vilt of op mos op de vloer van een jungle. Welke decor dan ook waar je jezelf in vind, het decor begint niet jouw verhaal te vertellen. Waar je ook mag lijken te zijn, kan goed niet zijn waar je bent. Waar je gaat vanaf hier leidt je tot het Gehele Oneindige Verhaal.
Je speelt in een Groot Spel en je bent een Grote Speler. Er zijn geen kleine jongens. Alle zijn gelijk in hun kracht om te spelen in toernooien, of om op spitsroeden te lopen, of om te verbergen of weg rennen. Er is geen gebrek aan manieren om te spelen of niet te spelen. Eenmaal in, ben je in.
Er zijn misschien ruige bergen om te beklimmen en groene valleien om op je rug te liggen en op een paardenbloem te kauwen terwijl je omhoog kijkt naar de Blauwe Lucht. Jouw ogen en de Lucht zijn bedoeld om altijd te ontmoeten. Net zoals de Zon en de Maan en de Sterren. Jullie zijn voor elkaar bedoeld.
Wat je ogen verlichten, je ogen zijn bedoeld om te verlichten en te aanschouwen. Al wat het object genoemd kan worden, het heeft jou gewenkt. “Kom op, “, zegt het.  Al waar je ogen op mogen rusten, waarom, het was een roepen naar jou:
“Kom mij zien, kom kijken hoe mooi ik ben. Ik spiegel je schoonheid of je mijn schoonheid ziet of niet en of je jouw eigen schoonheid herkent of niet.”
Geliefde, jouw ogen zijn een camera. Je kan een foto nemen van een vuilnishoop en vlak daar voor je is schoonheid er binnen, vereeuwigd door een foto genomen door de oogopslag van je ogen. Jouw ogen kunnen de ware camera zijn.
Jouw ogen en verstand zien de wereld en dus concludeer je de weerga van de wereld. Als jouwe inzicht is dat de wereld iets mist, alsjeblieft neem een andere kijk. Als je grijze wolken ziet die de Zon blokkeren, kijk nog een keer. En blijf kijken.
Je begint te kijken met mijn ogen.
Vertaler: Anja
Ter info: “ inkuipen “ > het woord barreling is gebruikt.