Heavenletter 5619 De Ontastbare waarheid / 13 april 2016

 De Ontastbare waarheid
Brief uit de Hemel
13 april 2016

God zei:


Er is geen tijd als de huidige. Indien tijd ten volle bestond, dan zou er alleen het heden zijn, maar, natuurlijk, tijd is niet eenvoudigweg een factor in de Oneindigheid.  Je kan oneindigheid niet opbreken in stukjes of termijnen of vormen of van welke kant dan ook.  Als tijd inderdaad zou bestaan, kan het alleen bestaan in dit bijzondere moment dat op zijn weg eruit is als Wij spreken. Ieder zogenaamd moment wordt vervangen als de ene zoemende bij na de andere.
Denkbeeldige tijd is zo snel dat het direct wordt ingehaald. Tijd is als een rits, het gaat op en neer. Er zijn landen welke aangeven in zekere seizoenen dat je de klok een uur vooruit zet of een uur terug en niemand knippert met de ogen……. Ten volle wetende dat tijd snel of langzaam is, afhankelijke van hoe je erover voelt, speelt tijd zijn spel en strooit zand in de ogen.
Dus tijd herroept of barst los. Tijd wordt verklaard en iedereen gehoorzaamt de klok als tijd de Heilige Graal zou zijn. Tijd is een dominant kenmerk. Tijd is als een religie waar niemand gebrek aan respect voor zou tonen. Heel de wereld is op tijd volgens de klok. Het is een ritueel, om op de klok te kijken en het vaak te checken. Tijd heeft je in een grip. Wie kan in de wereld tijd verzaken?

Iedereen buigt ervoor neer. Op een keer of een andere keer, zal tijd ter ziele worden.  Noch ruimte bestaat. Alleen als het afgesproken is, bestaat het. Het wordt gemeten. Ruimte wordt gekocht en verkocht en opgeboden. Ruimte kan worden ontruimd en ruimte kan vol zijn. En iemand kan ruimtelijk zijn.

Illusie is van groot belang voor je. Zelfs als illusie een extravagante nabootsing is, zal je tijd en ruimte tot het einde verdedigen. Je verklaart ruimte en tijd als de jouwe, alsof je ze bezit en vereist om ze te bezitten. Natuurlijk, leven in de wereld heeft jouw nodig.
Je sterkt jezelf met het idee dat de stoel waarop je zit solide is. Wanneer de stoel waarop je zit niet solide zou zijn, dan zou je op de vloer vallen. Wanneer de vloer waar je op staat niet solide zou zijn, zou de vloer je niet ondersteunen. Wanneer ruimte niet solide zou zijn, waar op Aarde zou je zijn?
Je zou ook Dorothy in Kansas niet zijn, noch zou je de Wizard of Oz zijn. Noch zou je Hans Brinker zijn, schaatsend op ijs in Holland. Noch zou je Emil en de Detectieven zijn in Duitsland. Zonder illusie, houden geen van je verhalen stand. 
Wanneer je zwemt, dan zwem je naar handelingen van je imaginatie. Wanneer je in het bos wandelt, zijn je benen moleculen en gaan zodanig rond. Wanneer je kersentaart eet, zou je een heerlijk stuk imaginatie aan het eten zijn. Tegelijkertijd houd je de beelden aan die jouw verstand heeft getekend.
Je zou onfeilbaar geloof hebben in de beelden die je hebt getekend en uit de knipsels die je van hen maakt.  Je zou geloven in al het eenzijdige nieuws en je zou je ballerina’s voorstellen en allerlei soorten dingen en er volkomen in geloven. Je ziet wat er niet is. Je ziet het zielleven niet dat het innerlijk werken is van jou.
Hoeveel van mijn kinderen geloven oprecht in zichzelf als meer dan wat er voor het oog verschijnt. Je mag Mij met een korreltje zout nemen -meer dan zout- meer als zijde en bedekkingen. Je kan neigen om Mijn bestaan verdacht te vinden. De kers op de taart zou zijn dat Ik vervat ben binnenin jou!
Wanneer ik jou deze waarheid vertel, kan ik je horen zeggen:
“Kom op – wegwezen! Hoe kan ik deze nietszeggende/nonsens U, God,  verkroppen, rondgeven?” Als je werkelijk diep waarlijk de fictie geloofd, die jij je voorstelt, die Ik rondgeeft, vrees je dat je misschien in la-la land bent. Geliefden, je bent momenteel in la-la land want Ik geef je de oprechte have. Je schudt je hoofd als om te zeggen, “onmogelijk”, wanneer ik jou de Onaantastbare Waarheid geef.
Vertaler: Anja