Heavenletter 5613 Het verleden, het Verleden, het ongekende Verleden, / 7 April 2016

Het verleden, het Verleden, het ongekende Verleden,
Brief uit de Hemel
7 April 2016

God zei:

Geliefden. Waarom is verdriet zo belangrijk voor je? Waarom is treuren/rouwen om het verleden zo belangrijk voor je hart? Je voelt grote droefheid voor al de familie die je mist en voor al de evenementen en gelegenheden die je mist. En dan heb je ook nog jou innige spijt voor de kansen die je hebt gemist. Soms ben je zo moeilijk te behagen, te plezieren en zo gemakkelijk verdrietig gemaakt over helemaal niets.
Hoe kostbaar is het verleden voor jou, op de ene manier of de andere, of vervuld of onvervuld, al of niet van kennis genomen hebbende op dat moment of zelfs niet aan gedacht tot nu, zo veel later. Waar zijn hoogtepunten van je leven naar verdwenen, en, natuurlijk, je vraagt je ook af, wat is het punt van al dat je terug zou willen brengen of herschrijven, als je het enkel zou kunnen.

Soms zou je op je knieën willen gaan om je te verontschuldigen, als je het zou kunnen.

Je zou op school op kunnen staan, bijvoorbeeld, en tegen de leraar en de klas zeggen:
Jullie kennen mij niet, jullie kennen mij helemaal niet. Ook jullie kende ik niet. Ook mijzelf kende ik niet. Ik was verbijsterd en versuft, het grootste deel van mijn leven, als in een soort van trance. Ik maakte een verschijning, toch was ik niet werkelijk aanwezig.
Of ik wel of niet genoten heb, ik was nauwelijks aanwezig. Ik ging door bewegingen van er te zijn. Ik wist niet hoe me te gedragen en heb mijzelf opgerold in een soort postuur en ik was niet werkelijk daar.
Ik was aan het wachten op iets, een soort van redding, en redding kwam en ging weer weg, nog weet ik niet wat dat bijdraagt tot één van beiden. Zeker, ik vertrouwde op de buitenkant, buitenzijde om me te ondersteunen, en, toch deze buitenkant die niet zo betrouwbaar is, is nog steeds van uiterste belang voor mij. Ik weet dat ik nu anders zou zijn, als ik terug kon gaan. En toch al de dwalingen die ik had over het leven, anderen, en mijzelf, bestrijken nu mijn hart met teer en rolt dan door veren. (tar and feather)
Ik kan goed genoeg niet alleen laten.
Ik kende jou ook niet. Een leraar of een andere gaven me rust of meer, en toch heb ik degenen vergeten, de één zowel als de andere, niet gewaardeerd. Op een manier, was het mij allemaal om het even. Misschien was het leven al vaagheid toen, en toch herinnering komt nu in stukjes en beetjes, een klein flardenlang geheugen, zou ik zeggen.
Ik wist niet wat er van mij moest worden en ik weet niet wat er van me is geworden.
In zekere zin ben ik niet verder vooruit dan ik ooit was. In een andere betekenis, was ik nooit en ben ik niet zeker nu dat ik inderdaad besta. Ik doe alsof ik hier ben. Ik kijk op de klok. Ik doe de koelkast open en toch weet ik niet wie echt door deze bewegingen gaat.
En toch wat zou ik geven, om in die klas te zijn al was het maar voor vijf minuten.
Ik denk dat ik je zou omhelzen, mijn gezichtsloze leraar en al de studenten wiens naam ik niet meer herinner. Jij, die en jij, deze andere.
Ik denk niet dat het leven een geweldige ervaring voor mij was, of dat ik het zelfs ervaren heb. Ik denk dat ik ergens op een heuvel zat en mij voorstelde dat er iets aan het gebeuren was. Ik was zo ver weg van alles. Ik ben er nog niet helemaal gekomen.
Op een manier voel ik mij als een landloper. Ik rijd met/in een trein en het doet er niet toe waar het vandaan komt of waar het naar toe gaat. Ik ben afgesloten van mijzelf.
Ik weet niet eens wat ik zeg of wat ik bedoel te zeggen of wat ik bedoel met wat ik zeg. Ik lijkt te weten dat ik op een spoor rijd en er niet van af kan komen. Tegelijkertijd ben ik goed bewust dat ik ontspoord ben.
Waar kom ik vandaag en waar ga ik naar toe?
Waar ben jij geweest, leraar ? Klasgenoten, hebben we elkaar ooit leren kennen?
We hebben stoelen bezet in een ruimte en ik gis dat was de omvang van onze kennismaking. Waar ging dat allemaal over en waarover niet?
Toch, geliefde zonen en dochters, het was iets. Het was niet niets. Zelfs als je de betekenis niet weet of er een betekenis was of een betekenis is, dat zitten in de klas
heeft aan je gewreven en aan je bijgedragen, hoe dan ook, ergens op een manier.
Je hoeft het niet te weten en je hoeft het niet her te beleven, of het te ambiëren
of het te ontkennen.
Waar ga je vandaag heen?
Vertaald door: Anja