Heavenletter: 554 – Zo Duidelijk Als de Zon

Heavenletter: 554

Zo Duidelijk Als de Zon

Gepubliceerd:13 april 2002 / Geplaatst 12 september 2022

God zei:

De lente spreekt van de onophoudelijke vernieuwing van het relatieve leven en vertelt je tegelijkertijd over de kwetsbaarheid.
De bloem bloeit, en toch vervaagt de bloem in een oogwenk.
Bloemblaadjes vallen en de wind veegt de blaadjes weg.
Hoe kortstondig zijn de gekleurde bloemblaadjes, en toch zijn de bloemblaadjes nooit weg. De bloem bestaat altijd.
Alleen de gedaantevorm is weggegaan.

De rollende seizoenen zijn een luchtspiegeling.
Onder de rollende seizoenen ligt duurzaamheid.
Het oppervlak is enkel illusie.
Zaad is een vorm, en volle bloei is een gedaantevorm, en een vorm, gedaante dit is het van iets, en het is een uitdrukking van iets van vorm en gedaante aan gene zijde van het Zelf ervan.

Bomen en de Natuur treuren niet om de kortstondige bloei.
Zij verwelkomen zowel de takken met blaadjes en bladeren als degene zonder dit. De Boom weet over onveranderd, hoe dan ook het eruit ziet.
Ben je het er niet mee eens dat Bomen vertrouwen in Mij hebben?

Het vertrouwen van de Boom ligt niet in de Boom zelf.
Boom gaat niet jagen en bots niet met effect en impact, vooral niet van negatieve aard.
Bomen hebben vertrouwen in de verstrekking van en het wordt geaccepteerd wanneer het komt.
Ze accepteren de Zon en de regen zonder een frons, zonder een woord.
Hoe stil en sterk zijn Bomen veilig in de Kennis van Mij.

Diep drinken de Bomen van Mijn liefde.
En door hun wezen als Boom, keren ze Mijn liefde met bloei en blad voor blad, blaadje voor blaadje terug.
Er is volledige liefde tussen een Boom en Mij.

Zou je het voor mogelijk kunnen houden dat Ik minder van jou hou dan van de machtigste Boom?

Je hebt Mij ergens in je buidel gedaan als een half opgegeten boterham.
Je zou zelfs kunnen vergeten dat Ik er ben.
Maar in tegenstelling tot een boterham waar je voorlopig in hebt gebeten, word Ik nooit oudbakken. Ik blijf fris wachtend om herinnerd te worden.

Het is zo’n klein dingetje om Mij te herinneren.
Denk aan alle kleine dingen die je je zonder mankeren herinnert.
Je kunt zelfs sommige van die lange gedachten over weinig, niet verwerpen. En toch leg je gedachten aan Mij opzij voor een andere keer, ooit, later, maar niet nu, precies wanneer je het niet weet.

Maar dat is alleen omdat je een verkeerd beeld van Mij hebt.
Je bent misschien bang dat Ik te veel macht over je heb, of dat Ik te groot ben, dat Ik te veel erbij betrokken ben, dat Ik te veel van je mag vragen, en daarom accepteer je bij voorkeur een stuiver boven een dubbeltje.
Iedereen kan zien dat een stuiver groter is dan een dubbeltje, jij lijkt dat te zeggen.

Eigenlijk accepteer je zowel stuivers als dubbeltjes, alhoewel, al die tijd heb jij de sleutel van de kluis, volledig gevuld met alle schatten die je ooit nodig zult hebben. Je gaat niet genoeg naar de kluis. Je denkt alleen dat je een sleutel nodig hebt. Je hebt niet eens een sleutel nodig.
De kluis opent zich automatisch voor je.
Het is de hele tijd open en je bent je niet bewust dat…
Ik ben de Kluis, en Ik ben de Sleutel.
Ik heb niet eens een deur. En toch probeer je alle sloten in de wereld op zoek naar iets kleins – je weet niet wat.

Probeer Mij te zoeken, want ondanks je overtuigingen ben Ik makkelijk te vinden. Ik ben overal. Wat is er eenvoudiger dan dat? Ik speel geen verstoppertje. Jij speelt verstoppertje. Je verstopt en je zoekt terwijl je verstoppertje doet.

Ik ben zo duidelijk als de Zon die schijnt op jou.
Je volgt alle stralen, die geef je verschillende namen en vergeet omhoog te kijken waar de Zon zo zeker is als zeker.

Wolken houden de Zon niet tegen om te schijnen.
De wereld draait en de Zon blijft.
Ik ben altijd duidelijk in zicht voor jou.
Je hoeft alleen maar jouw ogen te openen en te stoppen met het bedekken van je gezicht.

http://heavenletters.org

VERTALING DOOR: Anja voor wakkeremensen.org – 10 september 2022, bij Volle Maan in Vissen

Afbeelding: Pixabay