Heavenletter 288:

Scène II

Gepubliceerd: 13 augustus 2001 / Geplaatst 19 september 2021

God zei:

 Geloof dat je een Zelf hebt.
Geloof dat er een kern van jou is die zuiver is voorbij aan wat je hebt geconcludeerd. Je bent opmerkenswaardig.
Alle dingen over je Zelf die je ontmoedigen zijn niets anders dan camouflage. De dingen die je ontmoedigen over je Zelf zijn camouflage bovenop camouflage. Verwijder het.

De periferie beslaat alleen de periferie. Maar je hebt geloofd in de periferie. Je woog jezelf op een onevenwichtige weegschaal en onderschatte dus je waarde. Je nam een foutieve schatting en nam deze als nauwkeurig aan. Weeg de periferie als het moet, maar ken de echte waarde van je Zelf en waar die ligt. Geloof je een beetje in de weegschaal waarop Ik je weeg?

Ik weeg je natuurlijk niet. Ik ken geen gewichten en schalen.
Ik ken liefde, en zo ken ik jou.

Onder alle zaken die je voor je Zelf hebt opgestapeld, ligt een onvermoeibare heelheid. Deze heelheid kan wel wat aandacht gebruiken. Het is over het hoofd gezien. Het straalt net zo. Het heeft geen polijstbeurt van jou nodig, maar een kleine erkenning zou leuk zijn.

Je mag naar deze prachtige kern van je Zelf kijken als een baby om geboren te worden. Het wacht om door jou te worden afgeleverd, zodat het kan worden gezien. Het ontstond voor iedereen om te zien.
Maar je hebt het niet gezien. Je hebt niet geaccepteerd wat in je is.
Je kocht bezoedeld klatergoud en accepteerde dat als je zelf.

Het is voor Mij een voortdurend mysterie hoe het voor jou gemakkelijker is om bezinksel te kopen en het jou zelf te noemen, en hoe moeilijk het voor jou is om zonder kosten de ware waarde van jou te accepteren.
Natuurlijk zou je je illusies moeten opgeven, jouw duistere illusies over je zelf. Je zou je negativiteit moeten opgeven. Je zou moeten wennen aan jouw helderheid.

Er is niemand van jullie die nu niet zou kunnen opstaan en opstaan tot je ware status.

Je bent een standbeeld van je zelf geweest, maar nu kun je uit die korst breken en de waarheid over jou onthullen die er altijd al naar verlangde om door te breken.

Je bent niet eens een nauwkeurige nabootsing van je zelf geweest.
Je bent een conglomeraat van wat anderen van je vonden.
Iemand zag je als aardig, dus dat was je ook.
Iemand zag je als stout, en dat was je ook.
Iemand zag je als niet slim, dus verborg je je helderheid.
Iemand vond dat je te snel ging, dus ging je langzamer.
Iemand dacht dat je langzaam was, dus versnelde je.
Iemand dacht dat je lichaam te zwaar woog, en je probeerde mager te zijn. Je lichaam en zijn reacties zijn bekeken, opgegraven, maar niemand keek naar je, toch?

Wie was er naar jou op zoek, deze prachtige essentie van jou die Ik je dringend verzoek te herkennen? Niemand dacht eraan om ernaar te zoeken, en dus negeerde je je zelf.

Ik zeg je ondubbelzinnig dat je meer bent dan waar je ooit aan gedacht hebt. Je bent hier echt niet als een plaag op Aarde.
Je bent hier als een Licht. En je moet jouw Licht kennen.
Ik ken jouw Licht. Nu moeten jij en Ik het weten. Je moet bij Mij samenkomen in Mijn bewustzijn van jou.

De schoonheid in jou wacht om in expressie te worden gezien.
Daar is Mijn schoonheid.
Kun je Mijn schoonheid die je huisvest niet in expressie brengen?
Wil jij voor eens en voor altijd accepteren dat Ik ben waar jij van gemaakt bent?

Je hebt op een zeur knol gereden.
Stap af en rijd op het ros dat wil dat jij erop rijdt.

Barst eruit, uit jouw moeizaam voortgaande zelf.

Scène II is klaar, paraat om te beginnen.

http://heavenletters.org

VERTALING DOOR: ANJA zaterdag 18 september 2021

AFBEELDING: Pinterest – Sabouha