Heavenletter 2118: Het Verhaal van een Vlinderstruik
Heavenletter 2118:
Het Verhaal van een Vlinderstruik
Gepubliceerd: 10 september 2006/ 6 december 2020
God zei:
Seizoenen komen, en seizoenen gaan, en Ik ben altijd, en jij bent altijd, en je bent altijd bij Mij. Je kunt niet meer weggaan van Mij dan Ik kan weggaan van jou. Gehuwd in liefde, ZIJN WIJ.
Als je je alleen hebt gevoeld, misschien ongewenst, vervreemd, heb je je laten misleiden, geliefden. Je hebt jezelf misleid. Je vertelde jezelf verhalen die niet waar waren. Je hebt ze verzonnen en je geloofde ze.
Dat is de dwaasheid van het leven. Dat is het lijden.
Er zijn ware verhalen te vertellen, en het zijn allemaal liefdesverhalen.
Er is het verhaal van hoe een vlinderstruik houdt van zijn bloemen en van de vlinder en houdt van jou die dit kleine vereeuwigde moment van de liefdesrelatie van de natuur aanschouwt. Hoe de vogels voor elkaar zingen, en je laten meeluisteren. Hoe de maan langskomt en je volgt aan de nachtelijke hemel. Hoe de zon voorover helt om zijn licht op je te laten schijnen. Zo’n intimiteit. Zo’n Eenheid.
Hoe een glimmende rode appel je vraagt om het op te eten.
Hoe het zich tot appelmoes en taarten voor je maakt, hoe het gedroogd wordt zodat je het later kunt eten.
Hoe walnoten uit bomen vallen om te worden gegeten of om meer walnotenbomen te laten groeien.
Hoe een watermeloen barst van het sap en zijn liefde voor jou.
Hoe banende wielen de weg raken die mannenruggen vervaardigden in dienstverlening.
Hoe auto’s unisono rijden.
Hoe telefoonpalen overeind staan.
Hoe de telefoon overgaat, en iemand neemt op.
Hoe traptreden wijken, spannen en buigen en je stappen een geluid maken op de trap, en iemand is blij te horen dat jij het geluid van jouw stappen bent.
En hoe alles op Aarde gecombineerd is met al het andere, inclusief pauzes en winden die waaien.
Er is niets alleen in het Universum. Dag is niet alleen en nacht is niet alleen. Er gebeurt geen enkele woeling aan de ene kant van de Aarde die de andere kant niet bereikt. Zelfs tranen komen in paren. Tweeheid is hoe je weet dat er Eenheid is. Er is Eenheid van Hart, geliefden.
Zwaartekracht mag de Aarde op zijn plek houden, maar het is de vreugde die haar naar omhoog beweegt. Laat jouw vreugde de Aarde optillen en haar, in ieders beleving, naar haar rechtmatige plaats brengen als de strijdwagen van de Hemel. De Aarde was niet bedoeld als een vagebond of een zwerver of een onbekend personage zonder wortels. De wortels van de Aarde zijn in de Hemel, en de Hemel trekt de Aarde steeds omhoog tot het blijft. Dan zullen de Aarde en de Hemel samen dansen, en zal je de rit van je leven hebben.
De koorden die de Aarde omhoogtrekken zijn de lach en vreugde van jou, van jullie. Wees jij de voorloper van de ascentie. Wacht er niet op. Wees het!
Denk niet dat lijden een vereiste is voor het leven op Aarde.
Er is genoeg leed geweest. Je hoeft er niet op te rekenen.
Wat levert het lijden je op? Misschien hoopt het lijden veel aandacht voor jou op. Laat het lachen in plaats daarvan, vreugde oogsten bij jou.
Lijden houdt ervan dat je erin blijft. Blijf in plaats daarvan bij Mij.
Ben je misschien afhankelijk geworden van het lijden, door het Oud Betrouwbaar te vinden?
Heb je misschien het lijden op je borst gedragen als een glanzende medaille?
Draag nu vreugde. Stel je alle denkbeeldige medailles van vreugde voor op je borst, daar vastgepind als sterren. Lijden is een bundel niets, geliefden. Ik weet dat je het zwaarwegend vindt, maar je bent ook degene die gelooft dat de dood je kan scheiden. Tot zover jouw begrip van de reis waarin je bent gevestigd. In plaats van bevattingsvermogen, heb je ongerustheid.
Er is één reden om iets te doen, en dat is voor de vreugde.
Je mag je afvragen, hoe zit het dan met plicht? Geliefden, plicht is om jullie vreugde te brengen. Het is een alledaags pad dat liefde uit jouw hart aantrekt.
VERTALING DOOR: ANJA zaterdag 5 december 2020
