Heavenletter 140: Niets Kan Minder Zijn /Gepubliceerd: 18 Maart 2001 / 8 Juni 2020
8 juni 2020
Heavenletter 140:
Niets Kan Minder Zijn
Gepubliceerd: 18 Maart 2001 / 8 Juni 2020
God zei:
Ik veronderstel dat Mijn kinderen een tekortkoming hebben, en dat is een gevoel van verlies. Uit een gevoel van verlies of angst voor verlies komt bezit, controle, gehechtheid, woede en ander ongemak.
Als je maar kon weten dat alles intact is, dat niets minder kan zijn, die onverslaanbare schat aan alle kanten overvloedig is, dat er een grote schat stralend in je is, dat je gekoesterd wordt door de Almachtige, dat je niet gevallen kan laten worden of ten onder gaan, dat alles wat als tragedie verschijnt, slechts een knersen is op een scherm dat je interpreteert als tragisch, enzovoort, enzovoort, wat voor waargenomen problemen zou je hebben of zouden er kunnen zijn?
Als je het maar kon weten dat als je je verloren voelt, je in een oogwenk gevonden wordt, waar zou je je dan zorgen over maken?
Als je het maar kon weten dat jij, opperste liefde, opperst bemind bent, wat zou of zou je kunnen ontbreken?
Als je het maar kon weten dat er geen reden is, wat zou of zou dan de kwestie kunnen zijn?
Als je de waarheid maar kon weten, zou je en kun je geen verlies kennen, angst ervoor, controle over het, gehechtheid, woede en elk ander symptoom van ingebeeld verlies.
Heb je je nooit iets voorgesteld? Dacht je dat het zo was?
Heb je iets verkeerd begrepen? Je dacht dat je iets hoorde en je had het verkeerd gehoord? Je dacht dat iemand het over jou had en je voelde je ongemakkelijk, maar ze waren een feestje aan het plannen voor jou?
Je weet wat Ik bedoel.
Je verbeeldingskracht is te goed en niet goed genoeg. Je bent goed in het verbeelden van het ergste en onhandig in het voorstellen van het beste.
Stel je het beste voor en wat het voor jou zou betekenen.
Wat zou het betekenen als alles wat je als negatief ziet een ander aspect heeft?
Wat als alle negativiteit in de wereld die je had gezien, was ingebeeld en zich vervolgens had afgespeeld in een theater, en je las erover en je keek ernaar en het kwam tot leven voor je ogen, en je vergat dat je in een theater was? Hoe zou dat zijn? Je weet hoe dat zou zijn. Dat heb je meegemaakt. Je hebt het gekrijs ervaren.
Wat als ogen van liefde, liefde creëren? Wat als ogen van angst, angst creëren? Ogen van controle, controle creëren? Gehechtheid, gehechtheid?
Gevoel van verlies, verlies? En wat heb Ik weggelaten? Oh, dood.
Wat als de dood er niet was? Wat als de dood onmogelijk was?
Wat als je een kostuum verwijderd zou zien en dacht dat dat de dood was? Wat als het verwijderen van een kostuum niet als zo verschrikkelijk werd gezien? Wat als het verwijderen van een kostuum werd gezien als het verwijderen van een kostuum? Wat als de acteur die in een kostuum zat dat nu is verwijderd, nu hetzelfde wezen is zonder dat kostuum, en straks een ander aan zal doen, of niet? Wat als het wezen in een bepaald kostuum nooit een ander aantrekt?
Is een wezen in een kostuum een wezen dat anders is dan hijzelf zonder kostuum?
Misschien overtuigt jouw kostuum anderen ervan dat je het deel bent dat je speelt terwijl je jouw kostuum draagt, maar je weet wel beter, nietwaar? Je weet dat je een God-wezen bent in een kostuum op Aarde dat wordt geïdentificeerd als Menselijk lichaam. Je geeft een voorstelling in die rol. Maar je moet vooral weten dat het een rol is die je speelt.
Die rol is niet wie jij bent. Laat anderen je als een bewoner van Aarde beschouwen en niet meer. Wat maakt het uit? Je bent een God-wezen op Aarde in een kostuum van de Aarde. Je bent een gloeilamp met een kap erop. Dat is alles. Dat is alles wat er is gebeurd. Geleidelijk veranderd zoals je kan zijn, Licht ben je.
Je kunt jouw licht niet verliezen. Je kunt jouw wezen niet verliezen.
Je kunt de gave van de ziel die Ik je heb gegeven en die jij bent niet verliezen. Je kunt je wezen niet verliezen. Er kan jou niets gebeuren.
Een waargenomen iets kan gebeuren met jouw kostuum of het decor, maar niets kan er ooit gebeuren met jou of de waarheid of de andere spelers op het toneel of scherm. Niets dan goeds kan je overkomen.
Er gebeurt alleen maar goed.
Als het toneel wordt leeggehaald, wordt dit gedaan voor een andere scène. Het is niet nodig om te huilen als er een gordijn dichtgaat en een andere opent zich. Je hoeft je niet met schrik te vervullen. Applaudisseer.
Je komt naar boven, naar Mij. Juich dat toe.
VERTALING DOOR: ANJA
Afbeelding: Wallpaperflare
