Brief uit de Hemel # 970 – De Voortbrengselen Tijd en Ruimte
Brief uit de Hemel # 970
De Voortbrengselen Tijd en Ruimte
Gepubliceerd op 18 Juni 2003 / Geplaatst 15 juni 2025
God zei:
Tijd is Nu. Er is geen andere tijd dan Nu. Het Nu is de tijd van alles.
De tijd verstrijkt niet. Je huppelt voort in het Nu en denkt dat de tijd verstrijkt. Jij bent de voorbijganger in de gang die je tijd noemt.
Je bent een voorbijganger van tijdloosheid.
Alle tijd in de wereld is eeuwigheid. En eeuwigheid is tijdloos.
Het gaat verder dan de fata morgana van de tijd waar je je zo krampachtig aan vastklampt.
Toch lijkt tijd voor jou net zo echt als de niet-bestaande ruimte waarin je je bevindt.
Grondloos is de grond onder je.
Als je de illusoire aard van tijd en ruimte zou erkennen, zou je in een andere dimensie zijn.
Of, Ik zou zeggen, je zou dimensieloos zijn.
Je bent dan waar je nu bent, in plaats van dat je eraan voorbij glipt.
Soms kan je het gevoel hebben dat je nergens komt.
Dat is waar genoeg. Waar kan je heengaan en hoe kom je er?
Wat jij ‘komen’ of ‘nergens heengaan’ noemt, is niet gebaseerd op de werkelijkheid, maar enkel op mens zijn onderscheidingsvermogen.
Onderscheidingsvermogen, veel toegepast in het illusoire bestaan.
Analyserend, metend het wordt ingedeeld via systeem.
Ten koste van De Werkelijkheid.
Het kan zijn als van een kleine vis die zwemt in een kleine vijver, terwijl vlak naast je, eigenlijk midden in je, ligt een te ontdekken oceaan en zo dichtbij dat je het over het hoofd ziet.
In die oceaan ben je helemaal ondergedompeld, maar je kijkt gewoon ergens anders. Zo druk bezig met en in die kleine vijver dat je jezelf weinig anders gunt dan dat. Weinig moment in het NU.
Want tijdloosheid is vanzelfsprekend niet klein. Het is enorm.
Er is vrees dat er een rand is of randen zijn bij tijdloosheid.
Daarvoor blijf je bij voorkeur of beslissing dicht bij het voortbrengsel tijd.
Als je langzamer aan zou willen doen, dan zou je meer merken van de fictieve tijd. Ook dat van het nemen en veel hebben.
Met meer haast, daar maak je tijd als het ware kleiner mee.
In tijdloosheid bestaat langzaam en haasten niet.
Het Griekse fabel over de schildpad en de haas is hier een reflectie van.
Zoals het er nu voor staat, aanbid je de godheden van tijd en ruimte misschien wel meer dan de God van de Liefde. Je brengt ongetwijfeld grote eerbied aan tijd en ruimte. Je geeft ze inderdaad hulde.
Wat is dan vakantie? Een poging om pauze te nemen van tijd en ruimte?
Een poging om eruit te komen aldaar? Hoe is tijd en ruimte gebonden en waar?
De mens is gemaakt om rechtop te staan. Dat is één van die wonderen.
Dus de jij die rechtop staat, kunt omhoogkijken en de uitgestrektheid zien en verder en verder. Je aanschouwt de Melkwegen. De uitgestrektheid van het bestaan trekt je ernaartoe. De uitgestrektheid is een onzichtbare magneet met speciale aantrekkingskracht.
Je wordt voortdurend omhooggetrokken.
Zwaartekracht in al haar betekenissen bestaat alleen in dichtheid.
Er is geen zwaartekracht in de Hemel. Er is alleen vreugde. Onbegrensdheid is vreugde.
Uiteraard kan je je als beroofd voelen zonder tijd en ruimte.
’s Nachts leg je je vermoeide hoofd neer op een slaapobject, in een ruimte en sluit je je ogen voor de duur van je slaap. In een oogwenk ga te te bedde, meestal liggend, en dan sta je alweer op.
Je hebt alle ‘tijd’ in de wereld zoals dat wordt genoemd. Dat is de Eeuwigheid. Je hebt alle ruimte van de wereld, genaamd ruimteloosheid.
De voortbrengsels tijd en ruimte kunnen enkel bestaan in bepaalde verbeelding. Aan elkaar verbonden en van elkaar afhankelijk.
Denk aan het speeltuig ‘de wip’ met twee uiteinden, jij bent het die balanceert, met al het beweeglijke wat erbij hoort.
Al doende, herinner je de stilte. Afwezigheid van geluid.
Een tijdloze plek/ruimte die even wordt gezocht, heel vaak terloops.
Meestal op weg of onderweg naar iets of naar ergens anders.
VERTALING DOOR: Anja voor wakkeremensen.org
Afbeelding: https://tjelpanja-art-spiritual.com
