Mijn visioen
28 mei 2019
Mijn visioen
Mei 2019 / Door Sjra Knippenberg
Ik zag een rivier met allemaal bootjes. Elk voor één persoon. De rivier was duidelijk geen rivier zoals wij die kennen, maar een met veel verschillende stromingen.
De bootjes voeren door elkaar heen in beide richtingen. Een aantal met de stroming mee, maar de meesten er tegenin.
De bootjes die met de stroming meedreven, dreven in vrij rustig water. Ze zagen er ook anders uit dan de andere. Ze waren van binnen zacht gestoffeerd en de passagier zaten er in, rustig achterover leunend, heel ontspannen.
Het water waarin de andere bootjes voeren was woeliger en de passagiers deden hun uiterste best om stevig tegen de stroming in te roeien. De bootjes zagen er ruw uit en de passagiers oogden zeer vermoeid van het harde werken tegen de stroming in.
Aan de kant van de rivier stonden veel mensen die de roeiers aanmoedigden, opzweepten om harder te roeien. Hun kabaal was oorverdovend. Hoe harder de roeiers peddelden, hoe luidruchtiger degenen aan de kant.
Gaandeweg keerden steeds meer bootjes zich om en veranderden geleidelijk zodat hun passagiers net zo comfortabel lagen als de andere die met de stroming meedreven. Het aantal bootjes dat omkeerde en met de stroming mee ging drijven nam sterk in aantal toe. Omgekeerd nam het aantal schreeuwers aan de kant van de rivier in aantal af. Hoe meer bootjes omkeerden, hoe minder hun aantal werd. Totdat het helemaal stil werd.
Ook de rivier werd in z’n geheel rustiger, totdat uiteindelijk alle bootjes met de stroming meedreven. Langs de rivier had zich een echter grote menigte verzameld. Deze keer niet om de passagiers op te jutten harder te roeien, maar om iedereen toe te juichen dat ze de juiste richting gevonden hadden.
