Eerlijkheid! Wat is Eerlijkheid eigenlijk?
Dit artikeltje staat al zo’n anderhalf jaar bij mij in de grondverf. Nu moet het maar even afgewerkt worden.
Zoals gezegd; dit is hoe ik het zie. Dit is hoe ik eerlijkheid zie. Iedereen heeft z’n eigen visie. Dat mag, nee, dat moet zelfs. Degenen die geïnteresseerd zijn in die van mij lezen maar verder. Niet geïnteresseerden hebben waarschijnlijk geen acht geslagen op dit schrijven. Ik spreek dus over eerlijkheid.
Ja, wat is dat? Eerlijkheid. Wat verstaat men algemeen gesproken onder eerlijkheid? “Dat weet toch iedereen!” zou men zo zeggen. “Dat is gewoon de waarheid spreken!”. Dat is zeer zeker waar. De waarheid spreken is eerlijk en een leugen vertellen is oneerlijk. Een leugen doorvertellen is ook oneerlijk. Maar wat is dan een halve waarheid? Daarmee bedoel ik; een beetje van de volledige waarheid achterhouden. Is dat ook nog eerlijk? Of een klein beetje minder eerlijk? Laten we eerlijk zijn. Een klein beetje minder eerlijk bestaat niet. Het is ofwel het een of het ander. Het is maar wat je geleerd hebt. Ja, het is maar wat we geleerd hebben gekregen en dat is niet bedoeld als een beschuldiging. De meesten van ons, laat me maar eerlijk zeggen; ieder van ons, we hebben van jongs af aan een beetje oneerlijkheid aangeleerd gekregen. Met de beste bedoelingen, maar toch. Onze ouders en opvoeders hebben dat ook zo geleerd gekregen en ze wisten niet beter.
Klein voorbeeld.
Pietertje kan net lopen en praten en loopt bij zijn moeder aan de hand in de grote mensenwereld en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Plots blijft hij staan en zegt: “Mama, wat is die mevrouw lelijk!” Betreffende mevrouw draait zich met een ruk om en kijkt hem aan met een vernietigende blik. Mama, als aan de grond genageld, ontzet en beschaamd, spreekt Pietertje vermanend toe: “Foei Pietertje, dat mag je niet zeggen. Dat is toch een aardige mevrouw”. Pietertje, die dat waarschijnlijk heel anders ervaart, schrikt van de reactie van zijn mama. Hij heeft toch alleen maar gezegd wat hij zag. Mag dit niet in de grote-mensen-wereld? Dan hou ik de volgende keer maar mijn mond of ik zeg wat de grote mensen willen horen. En zo maakt Pietertje, met de hulp van zijn eigen mama, kennis met de leugen in de grote-mensen-wereld. Eerlijkheid is niet netjes en liegen is toegestaan, als je maar beleefd bent. Dat is de eerste les.
Hier wordt iets in Pietertje geworteld waarvan de kans groot is dat hij daar zijn hele leven mee blijft opgezadeld. De vraag is alleen, waar wordt eerlijkheid op prijs gesteld en waar niet. Hier wordt de eerste concessie gedaan aan eerlijkheid en wordt frustratie geboren. En wanneer dit de enige zou zijn, was dit nog niet zo’n probleem, maar de weg naar volwassenheid ligt bezaaid met leugens, concessies en frustraties. Compromissen worden dit wel eens door volwassen mensen genoemd. Kleine kinderen gehoorzamen en willen lief zijn en bemind worden. Daarom volgen ze de overtuigingen van hun ouders en opvoeders, thuis, op de scholen, in religies en in de maatschappij. Kleine kinderen zijn ondanks hun eigen willetje nog niet tot een eigen oordeel in staat. Hun hersenen zijn nog in ontwikkeling en hun kijk op de wereld moet zich nog ontwikkelen. Maar kleine kinderen worden groter en ze zien op steeds jongere leeftijd wat hen wel en niet bevalt in de wereld om hen heen. Pubertijd noemt men dat vaak, de weg naar volwassenheid. Hun eigen weg zoeken. Tot zover één klein facet van het begrip eerlijkheid.
Het is niet zo moeilijk voor te stellen dat Pietertje, wanneer hij eenmaal Pieter is, problemen zal hebben met het begrip eerlijkheid en waarheid.
Wat is eerlijkheid dan nog meer? Eerlijkheid is ook – ik kan hier niet anders spreken dan op basis van eigen ervaring – de eenheid van denken, spreken en handelen. Daarmee bedoel ik dat wat je denkt en wat je zegt en wat je doet met elkaar in overeenstemming zijn. Je kunt dat gemakkelijk controleren bij jezelf en in je naaste omgeving. Let er maar eens op hoe vaak je tegenstrijdigheid tegenkomt in de communicatie met anderen. Kijk eens of hetgeen men zegt in overeenstemming is met wat men doet. Dat geldt natuurlijk evenzo voor mezelf. Wanneer men goed luistert en kijkt zal men versteld staan. Sla de krant maar eens open. Kijk maar eens naar TV, de journaals. Het is dagelijkse kost en de normaalste zaak van de wereld. Oneerlijkheid is breed maatschappelijk geaccepteerd. Wanneer ik voor mezelf eerlijk ben, ik probeer dit oprecht, herken ik dit niet in overeenstemming zijn in de meeste maatschappelijke instituten. Eigenlijk in allemaal. Het is zo algemeen aanvaard dat men er ook niet over spreekt. Iedere discussie wordt onmogelijk gemaakt.
“De leugen regeert!”
Het wordt op dit moment openlijk uitgesproken, in kranten en op het net. De leugen regeert al eeuwenlang op deze aarde, in de wereld. Alle oorlogen in de 19deeeuw tot op heden zijn tot stand gebracht op basis van leugens. Iedereen kan het weten en controleren. Dat is geen geheim meer.
De nieuwste leugen is de klimaatleugen. Klimaatverandering. Dat dankt je de koekoek. Klimaatverandering heeft altijd plaats gehad. De leugen die men nu wil ‘verkopen’ is dat de mens er door zijn gedrag aan schuldig is. ‘Wetenschappers’ hebben ook maar even de oorzaak van deze klimaatverandering vastgesteld. De toename van CO2 in de lucht. Is dit niet lachwekkend. CO2 in de lucht zou de oorzaak zijn van klimaatverandering.
Weet u nog? Vroeger op school – ik ben al wat ouder, dus praat ik over vroeger – leerden we over de verschillende tijdperken in de geschiedenis van de Aarde. Grote kaarten werden opgehangen aan het schoolbord waarop deze tijdperken prachtig stonden afgebeeld. De steentijd en de ijzertijd en de grote en kleine ijstijd met de verschillende bodemstructuren als gevolg van de toenmalige klimaatveranderingen. Wie waren toen de schuldigen? En hoe kunnen ze dit met bewijzen staven? Laat de ‘wetenschappers’ deze vragen eens beantwoorden.
We leerden toen nog iets. En dat was dat de bomen en de planten CO2 nodig hadden om te groeien. Fotosynthese noemde de leraar dat. En de bomen zetten de CO2 om in zuurstof, die wij mensen zo hard nodig hebben om te kunnen leven.
Lieve mensen. Laat jullie toch niets wijs maken. Diegenen die zo hard roepen over CO2 hebben een andere agenda, andere belangen. Ze hebben niets op met het milieu of het welzijn van onze Moeder Aarde of met haar bewoners. Voor hen telt het eigenbelang. Velen laten zich daarin meeslepen.
Ik vertel niets nieuws. Dit is al door veel mensen onderzocht. Door eerlijke mensen die het tot hun taak maken om de waarheid te zoeken. Het is door iedereen die geïnteresseerd is te controleren. Het net staat er bol van.
Er is nog een aspect verbonden aan eerlijkheid en dat is eerlijkheid met jezelf. Wel het meest belangrijke. Durf je eerlijk te zijn tegen jezelf en je eigen geluk na te streven, of maak je liever anderen gelukkig? Ben je iemand die zichzelf graag wegcijfert en daardoor veel dingen doet die je eigenlijk met tegenzin doet terwijl je voor jezelf op bepaalde momenten liever iets anders zou doen? Wanneer het je lust en je leven is om anderen te helpen, blijf dat dan doen. Zeer waarschijnlijk ben je dan gelukkig omdat dit voor jou een doel is. Wanneer deze hulp aan anderen, wie dan ook, voor jezelf aanvoelt als een druk of verplichting, denk dan eens na over jouw eerlijkheid aan jezelf. Het leven heeft niets te maken met opoffering. Ja, er zijn veel maatschappelijke en religieuze overtuigingen die verwijzen naar offers en opoffering en die dit als een doel in het leven zien. Wanneer dit voor jou de kern van het leven zou zijn, dan vraag ik je om hier eens over na te denken. Hoe gelukkig hebben al die overtuigingen de mensen wereldwijd door de eeuwen heen gemaakt? Trouwens, hoe denk je anderen gelukkig te kunnen maken wanneer je dat zelf niet bent. Hoe denk je iets te kunnen weggeven wat je zelf niet hebt? Moeilijk toch?
Het is inderdaad zo dat eerlijkheid niet altijd geliefd maakt. Voor de meeste mensen is dit maar een moeilijk onderwerp en wordt bij voorkeur beperkt tot algemeenheden. Ieder mag zijn eigen voorkeur bepalen.
Een tijdje geleden las ik op internet een leuke uitspraak van Jack Nicholsen. Hij zegt: “Het is toch prima als mensen jou niet mogen …? De meeste mensen mogen zichzelf niet eens …!”
Nog een leuke over eerlijkheid aan jezelf. Een uitspraak van Mahatma Ghandi. “Zodra je jezelf aan de kant van de meerderheid ziet staan, wordt het de hoogste tijd om een pauze in te lassen en hierover na te gaan denken. De kans is namelijk zeer klein dat je daar de waarheid zult vinden.”
Er is ongetwijfeld nog veel meer te zeggen over eerlijkheid. Laat iedereen zijn eigen eerlijkheid onderzoeken.
In die zin groet ik u met de meest vriendelijke hartelijkheid en wens u heel veel wijsheid toe in uw onderzoek.
Sjra Knippenberg
