Er Was Geen Oerknal
Er Was Geen Oerknal
Door: Owen Waters – 13 januari 2024
De materialistische wetenschap speculeert over hoe het universum is ontstaan. Momenteel is de oerknaltheorie de populairste manier om je voor te stellen hoe een universum vol leven uit het niets kan zijn ontstaan.
Nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen worden een stuk eenvoudiger als je het bewustzijn in het plaatje betrekt, vooral het alomtegenwoordige bewustzijn van de Schepper van het universum. Mijn favoriete vraag in tijden van reflectie over zulke zaken is: “Hoe heeft de Schepper dat voor elkaar gekregen?”
Vele jaren geleden herleidde ik wat we de Wet van de Schepping kunnen noemen tot zijn eenvoudigste grondbeginselen. Het stelt dat Schepping plaatsvindt wanneer Goddelijke gedachten en Goddelijk gevoel in een complementaire beweging worden gezet.
Sommige mensen kiezen misschien poëtischere termen, zoals intentie in plaats van gedachte en liefde in plaats van gevoel, maar de eenvoudigste termen zijn alomvattender. Bijvoorbeeld, de dichte fysieke versies van Goddelijke gedachte en gevoel zijn elektriciteit en magnetisme. Net als hun ouderlijke energieën zijn ze heel verschillend van aard. Ze werken zelfs langs verschillende assen – loodrecht op negentig graden, niet parallel aan elkaar. Als je de energieën van elektriciteit en magnetisme met de juiste frequentie in beweging zet, produceer je zichtbaar licht.
Toen nieuwsgierigheid oorspronkelijk het Oneindige Wezen uit zijn eeuwige staat van rustige perfectie in beweging bracht om de mogelijkheden te verkennen, was de Wet van Schepping de noodzakelijke methode om dit avontuur aan te gaan. Het scheiden van Goddelijk bewustzijn in twee verschillende elementen, gedachte en gevoel of yang en yin, en ze vervolgens in beweging zetten, maakte een oneindige variëteit aan ervaringen mogelijk.
Voor het begin
Lang voordat het universum ontstond, begon het Schepperaspect van het Oneindige Wezen zijn verkenningen door eenvoudigweg zichzelf vanuit verschillende gezichtspunten te willen zien en ervaren. Eerst splitste het zichzelf in twee delen. Hierdoor kon deel A deel B vanuit een ander perspectief waarnemen en observeren. Toen werd het concept van ruimte geboren zodat meer delen konden worden gecreëerd binnen het omhulsel van ruimte en ze allemaal de andere delen vanuit hun locaties konden bekijken.
Dichtheidslagen van het bestaan
Vanuit ons huidige perspectief leven we in een universum met negen grote dichtheidslagen, of bestaansrijken, waarbij elke laag meer samengeperst is dan de laag erboven. De minst dichte (en meest uitgestrekte) laag is de negende dichtheid (9D), die de thuisbasis is van bewustzijnsvelden ter grootte van een sterrenstelsel.
De uitvinding van de tijd
Toen het idee van sterrenstelsels eenmaal vorm kreeg, moest het concept van tijd aan de mix worden toegevoegd. Sterrenstelsels zouden dan binnen de ruimte kunnen reizen in cycli van tijd. Hoewel alles in de Schepping fundamenteel deel uitmaakt van het Grote Hier en Nu, maken de uitvindingen van ruimte en tijd oneindige variatie mogelijk.
Uiteindelijk is elk moment van de tijd slechts een andere uitdrukking van het ene grote Nu, maar het wordt anders gemaakt door elk moment zijn eigen frequentiehandtekening te geven, waardoor elk moment anders lijkt dan het vorige.
Onthoud dat frequentiehandtekeningen meer zijn dan alleen verschillende frequenties. Ze hebben verschillende gedachte- en gevoelscomponenten en beweging, dus ze hebben een bijna oneindige variëteit aan mogelijke handtekeningen om zichzelf van anderen te onderscheiden.
Creatie door compressie
Zoals beschreven in mijn boek Spirituele Metafysica: Antwoorden op de Grote Mysteries van het Leven, zijn de hogere kosmische dichtheden de thuisbasis van het kernbewustzijn van sterrenstelsels (9D), zonnestelsels (8D) en planeten (7D). Daarna werden de volgende drie dichtheden gecreëerd door het Goddelijke bewustzijn nog verder samen te persen.
De zesde dichtheid (6D) is de thuisbasis van engelen en aartsengelen. In hun volledige aspecten zijn aartsengelen wereldwijde geesten wiens enorme bewustzijnsvelden de wereld omringen. De creatie van de zesde dichtheid opende de deur naar verdere compressie en creëerde rijken die de menselijke ervaring zouden ondersteunen. De vijfde dichtheid (5D) is de thuisbasis van het menselijke zielenbewustzijn en is een niet-fysiek rijk van spiritueel licht en geluidsenergieën. Traditioneel wordt naar 5D verwezen als de hogere mentale rijken. De vierde dichtheid (4D) is de thuisbasis van geesten in het hiernamaals en ondersteunt ook fysieke mensen.
Het universum, vanuit ons perspectief, is de derde dichtheid (3D) fysieke basisrijk dat we nu thuis noemen. Het werd, net als alle rijken erboven, geschapen door de verdere samendrukking van de Goddelijke geest. Er was geen plotselinge oerknal in 3D die het universum creëerde zoals wij het kennen. De beweging van de sterren werd gecreëerd door Goddelijke intentie in hogere dichtheden, lang voordat het fysieke dichtheidsgebied bestond.
Onze fysieke wereld werd gecreëerd in een niet-fysieke dichtheid en vervolgens in heilige stilte samengeperst.
Geen oerknal nodig.
Owen Waters
Vertaling: Reinier
