De Eeuwige Verbinding: Hoe Geliefden Voortleven / Door: David Hamilton
De Eeuwige Verbinding: Hoe Geliefden Voortleven
Door: David Hamilton – 2 Juli 2024
Ik zag laatst een korte video op social media, waarin een klein meisje een vraag stelde aan de overleden boeddhistische leraar Thích Nhât Hanh.
Haar hondje was net overleden.
“Ik had een hondje en mijn hondje stierf en ik was zo verdrietig,” zei ze. “Ik weet niet hoe ik niet zo verdrietig moet zijn.“
Thích Nhât Hanh keek haar met groot mededogen aan en hij zei: “Stel dat je omhoog kijkt in de lucht en je ziet een mooie wolk, en je vindt de wolk zo mooi, en plotseling is de wolk er niet meer.” Hij voegde eraan toe: “En je denkt dat de wolk verdwenen is. Waar is mijn geliefde wolk nu?”
Maar toen bood hij aan: “Als je de tijd hebt om na te denken, zul je zien dat de wolk niet is gestorven, niet is verdwenen. De wolk is regen geworden. En als je naar de regen kijkt, zie je de wolk.”
En hij vervolgde: “En als je je thee aandachtig drinkt, kun je de regen in je thee zien, en je wolk in je thee, en kun je zeggen ‘Hallo, mijn wolk! Ik weet dat je niet gestorven bent. Je leeft nog steeds in een nieuwe vorm.”
“Dus hondje is hetzelfde,” zei hij terwijl hij naar haar keek. “En als je heel diep kijkt, kun je hondje in zijn nieuwe vorm zien.”
Zijn woorden werden beantwoord met een begrijpende glimlach van het meisje. Je kon zien dat ze echt begreep wat hij had gezegd.
Wanneer Onze Dierbaren Overgaan
Zijn woorden spraken mij ook erg aan. Anderhalf jaar geleden verloor ik mijn vader. De fysieke realiteit van het verlies doet pijn, maar zoals Thích Nhât Hanh zegt, denk ik dat we na verloop van tijd, als we in staat zijn om dieper over de dingen na te denken, ons kunnen voorstellen dat onze dierbaren die zijn heengegaan op de een of andere manier nog steeds bij ons zijn, alleen in een andere vorm.
Want wat definieert een persoon? Is het de vorm van hun lichaam of hun imago en de kleren die ze dragen? Misschien is een deel ervan omdat we ons herinneren hoe ze eruit zagen. Maar gaat het niet meer om wie ze zijn? De persoon!
Het is hun aard, hun persoonlijkheid, de essentie van hen, die hen maakt tot wie ze zijn. Als je er diep over nadenkt.
Voor mij definieert dit iemand meer dan zijn fysieke verschijning. Want uiterlijk verandert met de tijd. In mijn gedachten zie ik mijn vader meer zoals hij eruitzag in de laatste jaren van zijn leven, omdat dat actueler voor me is, dan hoe hij eruitzag toen ik een kind was. Maar de persoon is nog steeds de persoon. Een beetje volwassen geworden, natuurlijk. Maar dezelfde persoon. Mijn vader.
De essentie van wie ze zijn is geen fysiek iets. En omdat het niet fysiek is, kan het nooit verloren gaan. Het is onverwoestbaar. Het kan alleen van vorm veranderen.
Iemand die gestorven is, zit in alles wat je nu doet. Onze dierbaren worden de wind in onze zeilen. We zien een betekenis in de dingen die in ons leven gebeuren en we voelen dat er een verband met hen is. Omdat dat zo is.
Ongeveer 4 of 5 maanden nadat mijn vader overleed, begon ik aan een nieuw boek te werken. Daarvoor had ik geen zin om iets te doen. Ik was mijn mojo een beetje kwijt, denk ik.
Maar mijn vader zit in het boek. Zijn geest. Mijn herinnering aan wat hij voor mij was. Ik bad tot hem voor leiding. Kort daarna voelde ik me geroerd om de titel van het boek te veranderen. Ik sprak ook over hem in het boek, in een paar persoonlijke verhalen en ervaringen.
Wanneer we een dierbare verliezen, net als de wolk waar Thích Nhât Hanh over sprak, veranderen ze van vorm. De fysieke vorm houdt op te bestaan, maar alles wat ze voor ons waren blijft. En het brengt zoveel meer in ons leven.
Ik denk dat dit een troostende manier kan zijn om over dingen na te denken.
Het neemt niet per se de pijn weg van het niet meer fysiek bij iemand kunnen zijn. Ik vind het jammer dat ik nu niet meer met mijn vader kan wandelen. Maar zo denken kan helpen.
Weten dat het niet-fysieke deel van hen, dat hen maakte tot wie ze waren, er nog steeds is. Het zit in je, in je herinneringen, in je bewustzijn van hen, en zo zit het in elke cel van je lichaam, en het dringt door in alles wat je doet.
Zoals de wolk regen wordt, die zich een weg baant naar de reservoirs en die je dan opdrinkt in je thee.
Sterrenstof
En dit is ook waar op fysiek niveau. We zijn allemaal gemaakt van sterrenstof (zie mijn vorige blog hierover). Elk atoom dat op de planeet Aarde bestaat, werd gesmeed door kernfusie op een ster, die miljarden jaren geleden explodeerde toen zijn brandstof op was.
De Aarde en al haar bewoners – jij, ik, je overleden dierbaren, de dieren, planten, wolken, luchtmoleculen – zijn sterrenstof. Elk atoom wordt gerecycled door de Aarde en voegt zich weer bij de rest van het sterrenstof, waarbij het telkens een andere vorm aanneemt om deel uit te maken van de bomen, de wolken, de regen en de lichamen van andere mensen, waaronder jij en ik.
Alles is diep met elkaar verbonden. Dit is spiritueel waar en het is ook fysiek waar.
Ik denk dat het een geruststellende manier is om over dingen na te denken. Het is hoe ik over dingen denk.
Dingen – wolken en mensen – zijn nooit echt weg. Ze veranderen alleen van vorm.
David Hamilton
Nederlandse vertaling: Reinier
