Als Iemand Niet Aardig Voor Je Is / Door David R Hamilton
Als Iemand Niet Aardig Voor Je Is
Door: David R. Hamilton – 12 Januari 2023
Ik heb in de loop der jaren in mijn boeken en blogs heel wat geschreven over vriendelijkheid. Als we denken aan vriendelijk zijn, is dat meestal in de context van dingen die we voor anderen kunnen doen.
Het kan heel eenvoudig zijn. We reageren op iemands behoeften of we doen iets aardigs als traktatie.
Maar wat doe je als iemand onaardig tegen je doet?
Ben je dan nog steeds vriendelijk? Beloof je dat vriendelijkheid jouw manier is en laat je het los? Of vertel je ze waar ze heen moeten?
Heb je een grens die mensen niet kunnen overschrijden in hoe ze je behandelen?
Of concludeer je dat het de algemene aard van mensen is om voor zichzelf te zorgen en voortaan minder behulpzaam te zijn voor anderen? Met andere woorden, heeft het gedrag van anderen jou gevormd?
Of lach je gewoon en blijf je jezelf?
Dat zijn terechte vragen.
Het antwoord hangt ervan af.
Ik herinner mezelf er graag aan dat je nooit weet wat er in iemands leven speelt (of heeft gespeeld) dat van invloed kan zijn op zijn gedrag. Soms weet je het wel. Ik vind deze aanpak nuttig in de meeste situaties.
Niet alle, maar de meeste.
Iemand zei ooit dat als ik altijd deze houding aanneem, ik altijd een doetje zal zijn en mensen altijd misbruik van me zullen maken.
“Wat doe jij?” vroeg ik.
“Ik pik geen shit!” was het antwoord. “Nultolerantie!”
Eerlijk genoeg. Op dat moment kreeg ik medelijden met deze persoon. Vaak nemen mensen zo’n houding aan omdat ze in het verleden slecht zijn behandeld. Ze hebben een pijnpunt bereikt en besloten dat het genoeg is. Het is goed dat ze dat besloten heeft.
Onze beide standpunten zijn geldig. Er is geen goed of fout. Het hangt er gewoon vanaf.
Mijn manier is zeker niet altijd het antwoord. Het nodigt uit tot medeleven en het kan je reactie op de persoon verzachten, waardoor het minder snel escaleert. Maar het kan er wel toe leiden dat je weer op dezelfde manier behandeld wordt. We hebben allemaal een soort van grenzen nodig.
Sommige mensen zijn van nature onaardig of egoïstisch. Het is gewoon wie en hoe ze zijn. Sommigen hebben altijd alleen maar aan zichzelf gedacht. Het zit zo diep ingebakken dat het normaal is om mensen onvriendelijk te behandelen. Maar soms is gedrag diep ingesleten door dingen die hen zijn overkomen. Je weet het gewoon niet.
Voor sommigen kan het gewicht van hun levenservaring te veel zijn. Uiteindelijk barst hun woede of pijn op allerlei momenten los als een opgeblazen ballon die onder water is gehouden en plotseling wordt losgelaten.
Sommige mensen hebben zoveel shit in hun leven dat ze nauwelijks hun hoofd boven water kunnen houden.
Hoe weten we het verschil? Hoe weet je dat iemands gedrag is omdat hij lijdt, of geleden heeft, of omdat hij gewoon gemeen of egoïstisch van aard is?
Meestal weet je dat niet.
Dat maakt dit een grijs gebied voor de meesten van ons.
Dus wat doe je als je het niet weet?
Dat hangt ervan af. En het is aan jou.
Er is niet altijd een goed antwoord.
Soms ben jij degene die veel ellende heeft of heeft gehad in je leven. Mijn vriend hierboven is zo iemand. Je bent terecht niet in de stemming om nog meer te nemen. Sommige dagen kun je misschien medelijden hebben met iemand die gemeen of egoïstisch is, maar op de meeste andere dagen kan die persoon de pot op, toch?
Dit is wat ik bedoel als ik zeg, “Het hangt ervan af.” Geef jezelf wat ruimte als iemands gedrag je stoort.
Ik probeer medeleven te tonen als ik kan, maar ik sla mezelf niet voor mijn kop als ik dat niet kan. We zijn allemaal mensen. We hebben allemaal onze grenzen nodig. Er zijn tijden dat het moeilijk is om aardig te zijn. Soms is pijn luider dan medeleven.
Soms ben jij degene die vriendelijkheid nodig heeft. Dat is het standpunt van mijn vriendin. Nultolerantie is haar manier van zelfzorg.
“Ik kies ervoor om die persoon of die houding niet in mijn ruimte te hebben.”
Feitelijk.
Er zijn tijden dat dit absoluut de juiste weg is. Maar het hoeft niet altijd.
Ik herinner me een tijd in mijn leven dat mensen met wie ik werkte misbruik maakten van mijn aard. En ze deden het opzettelijk, wetende wat ze deden, dat ze zouden profiteren en mij hoog en droog zouden achterlaten. Ze dachten dat ze, in mijn schijnbare onschuld, er effectief mee weg konden komen. Mij een paar botten toewerpen aan het eind, een klein schouderklopje. “Goed zo!”, was hun algemene gedachte hierover.
Ik hielp ze de eerste paar keer, hoewel ik hun bedoelingen kende. Ze wisten niet dat ik het wist. Ze dachten dat ik naïef was. Maar in plaats daarvan beoefende ik moedwillige vriendelijkheid. Ik hoopte dat mijn openheid en vriendelijkheid een licht zou zijn en hen ertoe zou aanzetten op hun beurt vriendelijk te zijn of hun vriendelijkheid tegenover anderen te vergroten. Vriendelijkheid is immers besmettelijk.
Dat gebeurde niet. Soms wel, maar deze keer niet. Ik zei daarna nee. En ik liep gewoon weg.
Ik heb ze niet meer gezien.
Ik had me kunnen beklagen over de twee gezichten van die en die persoon en weigeren te helpen, maar ik weigerde hun onvriendelijkheid toe te staan het soort persoon te vormen dat ik wil zijn.
Dat is de uitdaging in het leven.
Om ons niet te laten breken door het gedrag van anderen.
Trouw blijven aan jezelf vergt kracht. Er is moed voor nodig.
Het hele gedoe over aardig zijn als anderen dat niet zijn, kan ingewikkeld zijn omdat het afhangt van jezelf, hoe je je voelt, wat je hebt meegemaakt, wat je doormaakt. En je weet echt niet wat er in iemands leven is gebeurd (tenzij ze het je vertellen).
Ik heb vaak geschreven dat vriendelijkheid (en medeleven) bijna altijd het juiste is om te doen.
Soms moeten we alleen dat evenwicht vinden tussen vriendelijkheid en mededogen voor anderen en vriendelijkheid en mededogen voor onszelf. Er is een goede plek te vinden.
Als je weet dat die er is, kun je hem vinden.
Laat het gedrag van anderen je niet veranderen. Trouw blijven aan jezelf kan een van de belangrijkste dingen zijn die je ooit doet.
Copyright 2022 David R. Hamilton PhD.
Vertaling: wakkeremensen.org
