Spirituele Groei

Spirituele Groei

Door:  Neale Donald Walsch – 13 November 2022

Mijn lieve vrienden…

Tevredenheid is een grote plaats voor mij. Veel mensen proberen daar hun hele leven te zijn. En wanneer – of als – ze een plaats van “tevredenheid” bereiken, zijn ze bereid de dingen daar te laten rusten.

Tevredenheid bereiken is genoeg voor een heel leven. Het is meer dan genoeg. Het is echt een buitengewone prestatie, en om eerlijk te zijn, de meeste mensen halen het niet.

Dus waarom doorgaan? Waarom – in zekere zin – niet “tevreden” zijn met Tevredenheid?

Nou, je kunt natuurlijk niet doorgaan als je “niet tevreden” bent met Tevredenheid, want dat betekent per definitie dat je Tevredenheid niet hebt bereikt. Dus, het eerste wat we kunnen begrijpen over de reden om door te gaan is dat het niets te maken heeft met de toestand van Tevredenheid die op de een of andere manier niet “genoeg” is. Het heeft niets te maken met behoefte, of frustratie, of ontevredenheid met Wie of Wat we zijn.

Als ons verlangen om verder te gaan met onze eigen evolutie voortkomt uit een van die gevoelens, dan zijn we misschien wel achteruit gegaan. Of misschien zijn we toch nooit aangekomen op de plaats waar we ons hadden voorgesteld te zijn.

Dus de eerste boodschap die we ontvangen wanneer we de plaats bereiken op de evolutionaire reis die tevredenheid heet, is dat – zoals Gesprekken met God zo perfect zegt – “er is nergens waar we heen moeten, niets wat we moeten doen, en geen manier waarop we moeten zijn, behalve precies zoals we nu zijn.”

In de kern komt dit neer op een eenvoudige kwestie van zelfacceptatie. Toch is Zelfacceptatie voor de meeste mensen niet zo’n eenvoudige zaak. Sterker nog, het is misschien wel het moeilijkste in het leven om te bereiken. Daarom is het zo’n prachtige prestatie voor een Wezen om een staat van Tevredenheid te bereiken. En een dergelijke ervaring kunnen volhouden is een teken van beginnend meesterschap.

Maar er zijn grotere plaatsen waarheen een ziel kan reizen. Er zijn grootsere ervaringen binnen het kader van het menselijk leven die kunnen worden opgedaan. En de staat van Tevredenheid is geenszins een staat van totale waakzaamheid. Of, om het anders te zeggen, Zelfaanvaarding staat niet gelijk aan Zelfbewustzijn.

Je Zelf accepteren zoals je nu bent betekent niet dat er geen grotere versie van je Zelf is die je kunt ervaren.

Het betekent alleen dat je tevreden bent met je Zelf en dat je geen behoefte hebt om verder te gaan, geen behoefte om “meer” te zijn, geen zelfopgelegde of door anderen opgelegde eis om op de een of andere manier nog “beter” te zijn.

Het betekent dat je de Negende Illusie van de mens begrepen hebt: Superioriteit bestaat.

(Je zult je de tien illusies van de mens herinneren uit het buitengewone boek Verbondenheid met God:

• Noodzaak bestaat
• Mislukking bestaat
• verdeeldheid bestaat
• Ontoereikendheid Bestaat
• Behoefte Bestaat
• Oordeel bestaat
• Veroordeling bestaat
• Voorwaardelijkheid Bestaat
• Superioriteit Bestaat
• Onwetendheid bestaat

De eerste vijf zijn de Fysieke Illusies, die te maken hebben met het leven in je fysieke lichaam. De tweede vijf zijn de Metafysische Illusies, die te maken hebben met niet-fysieke werkelijkheden, of ideeën in je geest.)

Het idee dat Superioriteit bestaat kan in de denkgeest een “behoefte” doen ontstaan om iets anders te ervaren dan wat we nu ervaren. Ook deze behoefte is een illusie. Het is de eerste illusie van de mens, en het valse idee waarop alle andere valse ideeën over het leven zijn gebaseerd. Het is de Eerste Vergissing. Het is het Eerste Misverstand. Het is, in zekere zin, de Oorspronkelijke Zonde.

(Er bestaat natuurlijk niet zoiets als “zonde”. De term wordt hier gebruikt als een stijlfiguur van spreken).

Dus, tevredenheid is een staat van zijn waarin we beseffen dat superioriteit een illusie is. Het is onmogelijk superieur te zijn aan wat je nu bent. Dit is een andere manier om te zeggen dat alles perfect is in Gods wereld. God hoeft niets anders te zijn dan zoals het nu is.

Waarom dan de moeite nemen om te veranderen? Waarom iets veranderen, laat staan onszelf?

De reden om te veranderen

De reden om te veranderen is dezelfde als de reden om iets te doen. Gesprekken met God vertellen ons dat er maar één reden is om überhaupt iets te doen: om de volgende grootse versie aan te kondigen en te verklaren, te worden en te vervullen, uit te drukken en te ervaren van het grootste visioen dat we ooit hadden over wie we zijn.

Gesprekken met God verwoordt dit kernachtig in de volgende zin:

Elke daad is een daad van zelfdefinitie.

Dit is helemaal waar, en het wordt door heel weinig mensen begrepen. Het wordt door nog minder mensen omarmd.

Het is belangrijk te beseffen dat “groter” niet betekent “beter”. Iets dat groter is, betekent niet dat iets superieur is. “Groter” betekent gewoon dat: groter. In de context van de uitspraak hierboven van Gesprekken met God betekent het “een grotere versie” van de grootste visie die we ooit over onszelf hadden.

Een boom is niet “beter” omdat hij nu groter is dan vijftien jaar geleden. Hij is gewoon GEGROEID. Hij is niet “beter” geworden dan voorheen. Hij is op geen enkele manier “mooier” of “wijzer” dan toen hij nog een zaailing was. De boom weet nu niet meer dan toen. Maar hij is gegroeid. Hij is meer geworden van wat hij altijd al was, vanaf het begin. Hij vertoont gewoon meer “groenheid”. Het is niet iets anders geworden dan wat het was, maar het is meer geworden van wat het was. 

De reden voor een mens om te veranderen is niet om “beter” te worden, maar gewoon om een grotere versie te worden van wat dat Wezen al is. Dit proces van groter worden is het proces van groei, en groei is het proces van het Leven zelf. Daarom kun je het proces niet stoppen als je dat zou willen, zonder het Leven zelf te stoppen, en dat is iets wat je niet kunt doen.

Je kunt het echter wel vertragen.

(Niet in reële termen, maar in termen van de Illusie die jullie leven en die jullie menselijk leven noemen. In werkelijkheid was je altijd al, ben je nu en zal je altijd zijn, precies wat je nu bent: Goddelijkheid, maximaal.   Je kunt niet “gedeeltelijk” Goddelijk zijn, want Goddelijkheid is een staat van Zijn die ondeelbaar is. Het is niet herleidbaar. Het is de Heelheid zelf. Het is het Alles In Alles zijnde Alles In Alles. Toch kun je, binnen de illusie die het Al in Alles heeft geschapen, genaamd Tijd en Ruimte en Fysiek Leven, je ervaring van Wie Je Bent vertragen, en dat doe je … zodat je de ervaring vollediger, vollediger, langduriger, “goddelijker” kunt “ervaren” dan je zou kunnen als je het Alles tegelijk zou ervaren. Wanneer je dit begrijpt, begrijp je de reden waarom je alle illusies hebt geschapen, inclusief de Illusie van Tijd).

Wanneer je het leven “vertraagt”, vertraag je het leven helemaal niet, maar slechts je ervaring ervan. Het is alsof je een DVD in slow motion afspeelt. Elk beeld staat al op de DVD. Je vertelt je afspeelmachine gewoon om ze langzamer langs de scanner te laten lopen.

Bewustzijn is de afspeelmachine van je geest.

Hoe hoger je bewustzijn, hoe meer beelden je tegelijk ziet. Het is alsof je naar een filmstrook kijkt, die op een lichttafel voor je ligt. Je kunt de film een voor een bekijken, met een vergrootglas, of je kunt de hele strip bekijken en alle beelden tegelijk zien. De beelden bestaan gelijktijdig, maar je kunt ze, als je dat wilt, achter elkaar bekijken. De werkelijkheid op de tafel voor je is dus sequentieel.

(Een prachtige beschrijving van volgordelijkheid is te vinden in het laatste CwG-dialoogboek, Thuis bij God in een leven dat nooit eindigt).

Volgende week verkennen we de tweede stap van Zelfbewustzijn: Uitbreiding.

met liefde,

Neale

Bron

Vertaling: wakkeremensen.org