Het is niet gemakkelijk om eerlijk te zijn

Het is niet gemakkelijk om eerlijk te zijn

Dierbare vrienden…

We zijn hier een discussie begonnen over wat ik het gebroken zelf heb genoemd. We keken naar hoe we onszelf soms opsplitsen in twee of drie verschillende mensen, alleen maar om de wereld een plezier te doen, alleen maar om “met elkaar overweg te kunnen”, en soms, om eerlijk te zijn, alleen maar om iets te krijgen wat we willen, en dus om onszelf een plezier te doen.

Toen spraken we over wat er nodig was om onze gebroken zelven weer in elkaar te zetten. En het eerste waar we ons op begonnen te concentreren was… eerlijkheid.

Eén ding dat ik in mijn leven heb ontdekt, is dat het niet gemakkelijk is om eerlijk te zijn. Ik dacht van wel, maar ik had het mis. Ik heb ook gemerkt dat het voor andere mensen blijkbaar ook een uitdaging is om eerlijk te zijn.

We zijn een gebroken zelf geworden omdat we geleerd hebben onszelf op te splitsen in kleine stukjes en beetjes. Sommige van die stukjes zijn de waarheid over ons op de vele gebieden van ons leven, en sommige van die stukjes zijn de schilden die we opwerpen om mensen ervan te weerhouden de waarheid te weten. Soms ook om onszelf ervan te weerhouden de waarheid te kennen. (Of om het aan onszelf toe te geven).

De ironie van de menselijke ervaring is dat veel ouders hun kinderen leren de waarheid te vertellen en hen uitleggen dat eerlijkheid een zeer belangrijke karaktereigenschap is, terwijl ze tegelijkertijd een gebrek aan eerlijkheid uitdragen – niet alleen in hun directe omgang met hun kinderen, maar ook op andere gebieden van hun leven waar hun kinderen getuige van zijn.

Kinderen horen hun moeder liegen over een eerdere sociale verplichting om niet naar een feestje te gaan waarvan ze weet dat het saai zal zijn; ze horen hun vader zich ziek melden op zijn werk terwijl hij eigenlijk naar een honkbalwedstrijd gaat. Ouders leren hun kinderen dus dat ze oneerlijk moeten zijn om afkeuring of straf te voorkomen of om iets te doen wat ze niet willen doen. Kinderen hebben niet lang nodig om deze les te leren.

Dus eerlijkheid is voor veel mensen een echte uitdaging geworden, omdat we geleerd hebben dat – in tegenstelling tot wat ons verteld is – eerlijkheid niet altijd loont. Maar al te vaak levert het niets op. Maar al te vaak levert het precies het tegenovergestelde resultaat op van waar we op gehoopt hadden.

Dus leren we oneerlijk te zijn. Hopelijk niet over vreselijk belangrijke of echt grote dingen. Maar soms, ja, af en toe, zelfs daarover.

Het plan is niet om eerlijk of oneerlijk te zijn, maar om het moment door te komen. Het is ons overlevingsinstinct dat in werking treedt en het is dat instinct dat de motor is van de menselijke ervaring. We leren eerlijk te zijn als en wanneer dat ons helpt te overleven en om precies dezelfde redenen oneerlijk te zijn.

En daar zullen we het volgende week meer over hebben (!) in onze aflevering hier. Om eerlijk te zijn… ik kan niet wachten.

Knuffels en liefde,

Nederlandse vertaling: wakkeremensen.org