De Vijf Natuurlijke Emoties.
Mijn lieve vrienden…
Er werd mij door Dr. Elisabeth Kubler-Ross geleerd dat er vijf natuurlijke emoties zijn en dat deze emoties onze gereedschappen zijn – belangrijke en vitale gereedschappen – om gebruikt te worden bij het scheppen van onze levens en het ervaren van wie zij zijn op het hoogste niveau.
Het is het deel van jullie dat jullie in staat stelt om afscheid te nemen als jullie geen afscheid willen nemen: om je verdriet uit te drukken bij de ervaring van een of ander verlies. Het kan het verlies van een geliefde zijn of het verlies van een contactlens.
Kinderen aan wie wordt verteld: “Hou op, niet huilen,” of, nog erger, worden gevraagd “Waar huil je om?” of wordt verteld “Huil niet als een kind!” zullen het waarschijnlijk een stuk moeilijker hebben als zij als volwassenen huilen. Het is hun hele leven al verteld dat zij dit niet moeten doen en dus onderdrukken zij hun verdriet en het is niet goed om dit te doen.
Verdriet dat steeds wordt onderdrukt kan een chronische depressie worden, een zeer onnatuurlijke emotie. Dit is niet hetzelfde als verdriet. Dit is verdriet dat niet tot uitdrukking is gebracht, die is vastgehouden. Wij willen allemaal verdriet loslaten en toch is de ironie dat de beste manier om dit te doen het toestaan en uitdrukken van verdriet is. Dat wil zeggen: om het volledig te hebben. Dus raken jullie het kwijt door het te hebben – en dit kan heel tegenstrijdig lijken. Toch is dit de beste manier om verdriet tot een einde te brengen.
Als iemand die dicht bij je staat verdriet heeft is het beste cadeau dat jullie hen kunnen geven hen dat verdriet te laten hebben. Probeer niet om hen gerust te stellen door het weg te praten. Laat het stromen. Bemoedig het. Vertel hen om het toe te laten en er niet tegen te vechten. Praat mee met HUN verdriet (“Dit moet afschuwelijk voor je zijn. Ik kan mij voorstellen dat je hiervan ondersteboven bent etc.”) Draai er niet omheen zoals: “Nou, nou, het zal allemaal wel goed komen.” Of (“Hij zou niet willen dat jij je verdrietig voelt!” etc.)
Ik heb het nooit begrepen als mensen zeggen: “Jouw man, als hij hier was, zou niet willen dat jij zo huilt!” Onzin. Als ik eerder sterf dan mijn vrouw, wil ik dat zij huilt. Als ik het niet waard ben dat er een paar keer om mij wordt gehuild, wat is dan de waarde van wat wij samen hebben gehad? Ik bedoel, echt….
Probeer anderen dus niet over hun verdriet heen te praten, over welk verdriet dan ook. Laat hen verdriet hebben! Laat hen dit volledig uitdrukken want dit is de manier om er doorheen te komen. De enige manier om dit te doen is er doorheen te gaan, zoals Elisabeth vaak vertelde.
Als Verdriet als gereedschap wordt gebruikt produceert het groei. Wij groeien door verdriet. Door voorzichtig te bekijken wat wij diep daarbij voelen leren wij onszelf kennen en wat onze diepste waarden zijn en wat wij als beste waarden willen hebben. Verdriet leert ons om menselijk te zijn, compassievol en zeer zorgzaam. Het is ook een prachtig stuk gereedschap om los te laten, om ons in staat te stellen om negatieve emoties kwijt te raken.
Voel je verdriet helemaal, als je het hebt. Probeer het niet te verbergen en probeer het niet luchtigjes te benaderen. En wat je ook doet, probeer het niet korter te maken dan je nodig hebt.
