Geloof, hoop en Liefde – De beloning wacht

25 oktober 2019
Geloof, hoop en Liefde – De beloning wacht
24 oktober 2019 / Door Mieke Vulink
Als je nu veel last hebt van gekwakkel, onrust, vermoeidheid, processen en ascentie verschijnselen; waar haal je het vertrouwen vandaan dat het zinvol is wat je doet, en dat het je naar iets ‘goeds’ zal leiden?

Allereerst verlicht je het hele gebeuren door het zo positief mogelijk te benaderen. Het gebeurt allemaal niet zo maar en het is zeker niet zinloos. Zelfs wanneer je geen idee hebt of het ergens toe dient of het je naar ‘iets beters’ leidt.

De energetische bewegingen die we momenteel maken gaan met horten en stoten, we reizen innerlijk op en neer tussen donker en licht, tussen onszelf ziek voelen, weer wat beter voelen en soms ook ‘als nieuw voelen’! Maar: in grote lijnen bezien gaan we zeker in de richting van meer licht, openheid, zachtheid, heelheid en waarheid.

Zinvolle veranderingen ontstaan vanuit de Geest
Als je in de geest nieuwe stappen voor je ziet, of innerlijk besluiten wilt nemen die meer overeenkomstig je zielenplan zijn, dan zal jouw lichaam daar hoe dan ook op reageren. Na een overgave volgt er een indalingsfase; daarna zul je er als vanzelf uit gaan werken wat niet langer met jouw nieuwe weg resoneert. Dat uitwerken geeft tegenwoordig flinke reacties, mentaal, fysiek en emotioneel. Herinneringen uit oude levens vervlechten zich met het hier en nu, en zorgen voor verwarringen waardoor er delen van je persoonlijkheid getriggerd worden.

We hebben een hoop geduld en vertrouwen nodig voordat we ons echt verankerd en zorgeloos kunnen voelen op die nieuwe weg! Steeds opnieuw creëren we, vanuit ons zielelicht vol goede moed en inspiratie, cirkels van vernieuwing. In een lemniscaat-achtige beweging gaat onze aandacht als een magneet steeds naar het nieuwe, het liefdevolle, het lichte en vreugdevolle. Daar haalt het nieuwe coderingen op die overeenstemmen met ons Goddelijke DNA. Vervolgens neemt het die coderingen mee naar de oude verdichtingen in onszelf. Doordat dat gaat wringen – de verdichte delen houden zich vast aan angst, i.p.v. aan liefde – ontstaat er een nog diepere uitzuivering van wat ons bij dat licht vandaan heeft gehouden.

Innerlijke disharmonie
Het is alsof je steeds een prachtige, helderdere tint toe gaat voegen aan wie jij hier op aarde bent. Die heldere tint hoort wel bij jouw oorspronkelijke kleurenpalet, maar heeft lang in de wacht gestaan vanwege de lagere (donkere) bewustzijnsvelden op aarde waarin jij overleefde. Nu je echter steeds meer in verbinding komt met jouw Goddelijke Zelf, en jouw nieuwe leven daarop gaat afstemmen, kun je ook die hogere tinten en frequenties weer ‘aan’, en dus ook gaan belichamen.
De wat doffere kleuren die voor de oude pijn- en angstvelden staan, dragen lagere frequenties. Ons lichaam, dat zich aan het verfijnen is, kan die frequenties niet langer verdragen. Met als gevolg een innerlijke struggle, innerlijke dilemma’s, een niet lekker in je vel zitten. De oude en nieuwe kleuren disharmoniëren, het voelt niet als ‘een geheel’, die disharmonie geeft onzekerheid en onrust.
Maar als je je toch, na wat gemopper of een baaldag, over kunt geven aan die disharmonie, en met je aandacht dat zelfdeel zoekt dat zich gevangen voelt in die disharmonie, begint het proces van loutering.
Je kunt jezelf de vragen stellen: “Wie of wat in mij vraagt er nu om aandacht? Wie wil er gehoord, gezien, begrepen of vergeven worden? Welk deel heeft er nu heel veel liefde nodig, of kan ik uit de donkerte en kou bevrijden?”
Kijk, voel en onderzoek zonder oordelen of verwachtingen. Vraag vooral om hulp vanuit hogere dimensies. Dan volgt er meestal een diepe reset waarbij veel oude, genegeerde of ontkende pijn en vermoeidheid los zullen komen.
Een Thuisreis met hobbels op de weg
Fijn is anders, zegt onze persoonlijkheid. Maar het is wel steeds een ingang voor een diepe transformatie die ook voorgoed zal beklijven! Ons lichaam zal steeds meer een ervaren gids worden bij deze bijzondere Thuisreis, waar we eeuwenlang naar toegeleefd hebben. De tijd breekt voor velen aan dat de overgang naar de vijfde dimensie geen mooi en hoopgevend verhaal meer is, maar werkelijkheid zal worden!
Deze Thuisreis is als een soort finale; een afronding en bekroning tegelijk. De levens in de duale velden waren eindeloos, zwaar maar ook enorm groeizaam. Doordat we onszelf tot op het bot hebben leren kennen, in alle mogelijke verschijningsvormen over allerlei hobbels moesten gaan, kunnen we nu steeds beter onderscheiden wie we wel of niet zijn. Ons denken en onze emoties worden zuiverder en lichter, en komen steeds meer los te staan van de dualiteit. Veel illusies en oude plaatjes zijn opgelost en van ons afgevallen.
Naar de Liefdevolle Wereld van Zijn
Ons hogere Zelf blijft ons zo goed mogelijk begeleiden in deze finale. Dagelijks krijgen we gespiegeld waar we nu nog vastlopen in oude vergissingen. De oude wereld van dualiteit, vervormde ego’s, moetens en verplichtingen bevindt zich IN onszelf. Daar begint dus ook de ommekeer. Door het oude aan te kijken kunnen we onszelf bevrijden uit de verharde wereld van PRESTEREN, en onszelf welkom heten in de liefdevolle wereld van ZIJN.
We hebben ons ZIJNsveld hard nodig in deze fase, om van de vermannelijkte pool los te kunnen komen. Het kan niet anders dan laag voor laag in Jezelf te zakken, de oude programmeringen van presteren achter je te laten, en daarnaast vertrouwd te raken met de ontvangende, zwangerende en barende vrouwelijke pool. Het verinnerlijken van de grootsheid en de vrijheid van je Goddelijke Zelf vraagt om ruimte en tijd.
Jezelf voorgoed omarmen
Er valt nog zo veel te doorvoelen wat zich momenteel uit onze dieptelagen aan het vrijmaken is. Ons hele wezen verlangt naar herstellen van al het overleven. We zijn zo klaar met al die negatieve zelfbeelden … Ons hart draagt de wens om ons krachtige, ware, onsterfelijke Zelf voorgoed te kunnen omarmen.
Misschien zal niet iedereen dit herkennen. De éne reiziger zal net iets eerder, en via een andere weg uitkomen bij de finale van de driedimensionale duale ervaringen dan de ander. Het is ook geen wedstrijd! Het is een innerlijke weg, die ons alleen met heel veel liefde, toewijding en bewustzijn naar de finish van het overleven kan brengen. Maar wat een prachtige beloning wacht ons aan het eind … Vrijheid, een onwankelbaar vertrouwen in de levensstroom en innerlijk Thuiskomen in onze gouden, Goddelijke essentie!
Mieke Vulink
www.miekevulink.nl