De Leeuwenpoort van 08 08 deel III
Spiegelend Goud van Maria Magdalena

7 augustus 2021 / Door Mieke Vuink

Lieve medereiziger,

de Leeuwenpoort van morgen kun je zien als een spiegel. Wanneer je stil gaat staan om in die spiegel te kijken, en liefdevol waar te nemen ‘wie’ jij ziet, zul je merken dat je op verschillende niveaus kunt kijken.
De niveaus waar nog oude ballast op zit zullen een vertekend beeld van jou geven. Maar waar jij al doorbraken hebt gemaakt vanuit die oude persoonlijkheid zal het spiegelbeeld steeds helderder en waarachtiger worden.

Dit is niet alleen de tijd om te schouwen, maar ook om te handelen. Handelen op een manier die bij jou past, die van binnenuit opwelt en jou een gevoel geeft van ‘Ja, hier sta ik voor, ik wijk niet meer uit mijn Licht- en Liefdesveld waar ik al jarenlang (in dit huidige en wellicht ook vorige levens) aan gewerkt heb.’
Zelfs al sta je innerlijk voor een bepaalde ‘waarheid’ die over een half jaar toch weer anders blijkt te zijn of aanvoelt; het gaat om jouw intentie die verbonden is met de Goddelijke Aanwezigheid in jou. Daar zal nooit een oordeel op komen, omdat zo’n intentie puur is en voortkomt uit jouw hart.

Maria Magdalena is gaan zwangeren, baren, opstaan, spreken, uitdragen, en vooral: gaan ZIJN en BLIJVEN in haar Bronverbinding. Dat heeft veel onbegrip veroorzaakt bij diegenen die haar nog niet konden bijbenen qua bewustzijn.
In een aantal kunstwerken uit de Expositie die nu in het Catharijneconvent in Utrecht is kun je terugzien wat haar ware intentie was, en wat zij van daaruit in de wereld heeft gebracht.
Graag deel ik hieronder mijn uitleg bij één van de twee kunstwerken die mij raakten. Wat je over haar leest, kun je deels ook zien als spiegel voor jou, en als uitnodiging om innerlijk, vanuit die Leeuwenkracht te gaan staan voor wat jij in dit leven wilt uitdragen.

MARIA MADDALENA – NICCOLO DI SEGNO (midden 14e eeuw)

Toen ik dit schilderij op mijn scherm voorbij zag komen was het alsof alles even stil stond. In de eenvoud ervan riep een groots geheim, en toch besefte ik meteen: eigenlijk is er niet meer nodig dan dit om de Goddelijkheid van de Mens te tonen! Ik ging er mee in meditatie en heb vervolgens de onderstaande woorden opgeschreven.

We zien hier een rode Maria Magdalena, door goud omhuld, met een prachtig bewerkte aureool als kroon. Een hele waardige, gekroonde vrouwe dus, wiens blik naar links, en een beetje naar binnen gericht is. Haar rechterhand rust in haar schoot, ofwel; haar aardse, mannelijke kant toont zich dienstbaar aan het goddelijke vrouwelijke in haar.
Ze lijkt zich volledig bewust van de verantwoordelijkheid van haar taak, waarbij haar innerlijke kracht benadrukt wordt door haar rode gewaad. Ze straalt zelfverzekerdheid uit. Het gouden aureool dat haar bovenste drie chakra’s omringt duidt op de vergoddelijking van de mens, en de permanente verbinding met zeer hoge dimensies. Deze vrouwe heeft haar lagere persoonlijkheid volledig getransformeerd. Goud als kleur van het aureool werd toegekend aan zieners en aan spirituele leraren. We zien hier dus een volledig Ingewijde Hogepriesteres.

Duizenden jaren was Maria Magdalena de ontkende en weggemoffelde bruid van Jezus/Yeshua. In de oudere evangeliën wordt zij echter steeds als eerste genoemd. Zij bekleedde dus een belangrijke positie. Waarom werd zij ‘de apostel der apostelen’ genoemd? Zij begreep de leringen van Yeshua. Volgens de bijbel zag zij de lichtgevende Engelen in het graf, en daarna haar ‘verrezen’ Geliefde. De mannelijke discipelen zagen alleen het lege graf in een lege tombe. Dat kenmerkt al haar ontwaakt-zijn en hoog ontwikkelde bewustzijn.

Maria Magdalena was een vrouw die het oneindige Al kende. Ze kon in hogere dimensies schouwen en vertoeven, en vertrouwde daarbij op haar intuïtie. Tijdens haar leven naast Yeshua heeft zij alle louteringen van de persoonlijkheid doorleefd (dit heeft men ook wel boze geesten, zelfs demonen genoemd). Ze heeft daarbij geen enkele duisternis geschuwd, om die met het goddelijke Licht te betreden!

In haar tijd was het leven op Aarde nog veel zwaarder dan nu. Aards gezien was ze nooit veilig. Zelden kon ze ergens lang blijven. Iedereen die met Yeshua en haar verbonden was werd achterna gezeten en indien mogelijk uit de weg geruimd.
Alle angst en pijn die met haar aardse incarnatie te maken hadden is ze onder ogen gekomen. Door alle gewonde en gekwetste delen van zichzelf liefdevol te leren erkennen en transformeren heeft ze vele sluiers op weten te lossen.

Ieder mens draagt op Aarde een juk op zijn schouders. Dat juk wordt steeds zwaarder indien de lasten niet erkend, in het licht gezet en verwerkt worden. Dit zware juk werkt de verbinding met het Goddelijke tegen. De Inwijdingsweg heeft als basis om de eigen lasten te ontmoeten, het innerlijke werk te doen en de macht van de persoonlijkheid om te zetten in de liefde voor het hogere Zelf. Het is een weg van sterven en opnieuw geboren worden.
Maria Magdalena begreep dat er maar één weg was om zelf dit juk van haar schouders weg te nemen; dit was de weg naar binnen.

Maria Magdalena was ‘de ziende onder de blinden’. Zij wist: waar het bewustzijn is, daar is de schat. Ze ontving vele Openbaringen, had innerlijk toegang tot zeer hoge dimensies. Ze droeg een doorleefde, doorvoelde en verinnerlijkte Wijsheid. Deze Wijsheid omarmt alles wat er in de schepping aanwezig is, en kan in alles de goddelijke oorsprong terug zien. Zij leerde de mensen hoe ze hun Lichtkleed van Wijsheid konden weven. Dat ze dit kon was omdat ze zelf alle Inwijdingen had doorlopen in meerdere Mysteriescholen, onder andere in Egypte, maar ook die van de Essenen in het Carmel. Uiteindelijk droeg ze het stralende Lichtkleed van de Hogepriesteres. Haar geheim was dat Hemel en Aarde in haar verbonden en geïntegreerd waren. Zij had de geest van boven in de aardse materie teruggebracht, doordat ze altijd met haar innerlijke, goddelijke Bron verbonden bleef. Die verbinding stond bij haar op nummer één. En wat zij innerlijk ontving droeg ze in zichzelf totdat het gerijpt was, totdat het zó in haar verankerd was dat ze het kon gaan uitdragen, en doorgeven aan de mensen die er voor open stonden.

NICCOLO DI SEGNO

Deze vrij onbekende schilder wordt voor het eerst genoemd in een document uit 1331 toen hij een pand huurde van de Santa Maria kerk in Siena (Italië) om er een atelier in te vestigen. Het enige andere document waarin hij vermeld werd stamt uit 1348 en handelt over betalingen die hij ontving voor een altaarstuk dat hij maakte voor een hoofdaltaar.
Hij is afkomstig uit Siena. Dit lag aan de Frankenweg, de oude pelgrimsroute die van het noorden van Europa naar Rome liep en van daar verder naar de Zuid-Italiaanse havens, Constantinopel en het Heilige Land. Siena was daardoor een belangrijk handelsknooppunt van o.a. artistieke uitwisseling.

De Siënese kunstenaars leerden de producten van hun collega’s uit Europa en het Oosten kennen. Maar niet alleen de kunst werd uitgewisseld. De Franken hadden destijds een zelfstandig denkende geest, het vrije denken en de ontwikkeling van het intellect teruggebracht via de vele Academies die Europa rijk was.
Bovendien was er in rondom Siena nog altijd een Kathaarse invloed voelbaar; zij waren tot halverwege de 14e eeuw nog zeer actief in het openbaar, en hadden ook in de buurt van Siena hun veilige vestingen. De Katharen dienden de leer van Maria Magdalena, bezaten o.a. haar Evangelie. Het is zeer waarschijnlijk dat Niccolò op de hoogte was van de ‘ware’ Maria Magdalena.

Zijn werken bevatten portretten van Heiligen, Martelaren en Engelen. Daarnaast schilderde hij veelal Bijbelse, vroeg christelijke taferelen. Vaak tonen ze gebeurtenissen uit het leven van Jezus. Een opmerkelijk werk van hem is de Opstanding van Jezus. Wat heel bijzonder is, is dat hij Jezus omringd heeft door een amandelvormige, vulva-achtige blauwe ring. Dit is duidelijk een vrouwelijk aspect; de erkenning van de vruchtbaarheid en het barende vermogen van het vrouwelijke. Dat zegt mij dat Niccolò een schilder was die weet had van de esoterie en de gnosis.

DE ZALFPOT

Maria Magdalena wordt vaak afgebeeld met een zalfpot in haar hand, ook om haar te kunnen onderscheiden van Moeder Maria. Maar meestal duidt dit op ‘the Anointed One’; de Gezalfde, de Uitverkorene.
Priesters werden gezalfd bij de Inwijding van hun volgende ‘Zielenopdracht’. Met de zalving werd de gave van de Heilige Geest bevestigd. De zalving was niet zo maar een ritueel. Iemand die gezalfd werd was ‘apart gezet voor God’, bestemd voor de weg van Liefde en de weg van de Geest. Ofwel: deze mens voelde zich innerlijk geroepen om zijn/haar verdere leven volledig aan de Weg naar het Goddelijke te wijden. Na heel veel beproevingen en louteringen was deze Ingewijdene er klaar voor om voor zijn of haar eigen heilige Missie te gaan staan.

***

Stel jezelf eens voor als diegene die je in het portret ziet; zet jouw gezicht te midden van het gouden aureool. Wat roept het dan bij je op? Kun jij jezelf zien als iemand die een soortgelijke Weg aan het gaan is? En voel je de Leeuwenkracht om alles op te schonen wat jouw ware goud nog vertroebelt?

Wordt vervolgd,

MV