Co-afhankelijkheid Van Trillingen

Co-afhankelijkheid Van Trillingen

Door: Matt Kahn – 19 juli 2024

Als energetisch gevoelige empaat bracht ik het grootste deel van mijn jeugd door met het verwarren van mijn persoonlijke gevoelens met de ervaringen van anderen. Het was gebruikelijk dat ik geloofde dat ik niet aardig of ‘goed genoeg’ was, omdat de emotionele onenigheid die ik bij anderen voelde, werd geïnterpreteerd als hun mening over mij.

Dit leidde ertoe dat ik altijd probeerde mensen op te vrolijken, in de hoop hun mening over mij te verbeteren. Terwijl ik vele jaren in ‘vibrationele co-afhankelijkheid’ doorbracht, werd het gebruikelijk om me te identificeren met de angstpatronen die door het hele collectief heen geweven waren, alsof ik zelf angsten had.

Of het nu de angst voor afwijzing was, de angst om niet aan de eisen te voldoen, de angst om in de steek te worden gelaten, de angst voor mijn eigen persoonlijke kracht, ik heb vele jaren besteed aan het leren kennen van angst als een ontmoedigende leraar in het hoger onderwijs. Hoewel ik goddelijk werd geleid door mijn intuïtieve verbinding met het universum, werd ik nooit gespaard van het leren van alles wat ik te weten kwam ten behoeve van ieder hart dat ik hier ben om te dienen.

Mijn intuïtie spaarde me geen moment van angst. Het vestigde alleen maar mijn aandacht op bewijzen en mogelijkheden die de inzichten werden die mijn bewustzijn ontwikkelden. Ik heb de angst niet overwonnen door een gedurfde verklaring. In plaats daarvan heb ik een groot deel van mijn opvoeding in angst doorgebracht, dat het uiteindelijk geen macht meer over mij had. Ik was gewoon te nieuwsgierig naar elk ‘wat als’ om ooit bevroren te blijven in het slachtofferschap. Ik begon in te zien dat de angst voor een uitkomst niet bepalend was voor het al dan niet optreden ervan.

99% van alles waar ik ooit bang voor was, is nooit uitgekomen. Zelfs de dingen waar ik bang voor was, gebeurden – gebeurden meestal nooit op zo’n angstaanjagende of pijnlijke manier als ik ervan overtuigd was dat ze zouden gebeuren. Zelfs toen er iets engs gebeurde waarvan ik dacht dat het zou gebeuren, bracht het leven me vooruit in een richting die op de een of andere manier beter was dan voorheen.

Hoe diepgeworteld ik ook was in het geloof hoe iets zou gebeuren, mijn gedachten en toewijding om in de ergste scenario’s te geloven, brachten er nooit iets van tot leven.

Ik begon in te zien hoe elke uitkomst zich moest voordoen op een manier die werd beheerst door een hogere werkelijkheidskracht. Omdat die kracht levend, bewust en intelligent was, eerde ik hem met waarde, waardoor ik al op zeer jonge leeftijd kon zien dat alles gebeurt om grotere waarde te creëren tijdens onze groeireizen.

Ik vond het niet altijd leuk wat er gebeurde, maar ik was nooit zonder een dieper besef dat het in mijn voordeel gebeurde, of ik nu wel of niet wist wat elk voordeel was.

In de loop der jaren cirkelden angsten op een minder frequente basis rond mijn vakgebied. Het begon te voelen als hereniging met een vroegrijpe, lang verloren vriend, in plaats van de bron van mijn pijn. Elke keer dat het zich voordeed, wist ik dat het me sterker en meer geworteld in helderheid zou achterlaten dan voorheen, of ik nu in elke beangstigende mogelijkheid geloofde of het voorbij zag gaan.

Naarmate ik evolueerde, leerde ik hoe ik de ervaringen van anderen kon aanvoelen zonder er ideeën over mij van te maken. Dit bereidde mij voor om mijn intuïtieve vaardigheden aan te scherpen in dienst van de mensheid door het aanbieden van mijn hartgerichte leringen.

Hoewel ik het toeschrijf dat mijn nieuwsgierigheid mij uit de greep van de angst heeft gehaald door elk gruwelijk visioen uit te spelen totdat het allemaal in licht is opgelost, eer ik evenzeer de angst voor het cultiveren van mijn diepste nederigheid en respect voor de gave van het leven, ongeacht hoe karakters zich gedragen of wat er ook komt.

Mogen we ons verenigen als een gemeenschap van hartgericht bewustzijn om angst te eren als een ontmoedigende en meedogenloze katalysator van de evolutie die onze grootste krachten en oneindige diepten van moed activeert, simpelweg door de meest intimiderende onzekerheden van het leven te doorstaan en te overleven.

In plaats van angst te zien als het tegenovergestelde van liefde, mogen we onze liefde richten op alle delen van onszelf die doordrenkt zijn van angst, als een manier om onze persoonlijke kracht terug te winnen en de waardigheid te ontwikkelen om ons licht helder te laten schijnen. Zoals altijd helpen de delen in onszelf die meer liefdevolle aandacht krijgen, de onbewuste programma’s in het hele collectief te ontrafelen voor het welzijn en de bevrijding van iedereen.

Dierbare angst, ik heb het grootste deel van mijn jeugd in jouw aanwezigheid doorgebracht en ik geloofde elke angstaanjagende mogelijkheid die je uitte, totdat ik de perfectie van het lot zag die onze persoonlijke wil kan claimen, maar niet kan veranderen of ontkennen. Bedankt dat je mijn liefde hebt geholpen om zo onvoorwaardelijk mogelijk te worden, terwijl ik degene durfde te steunen en te omarmen die óf wachtte tot er slechte dingen zouden gebeuren of goede dingen zouden verdwijnen. Bedankt dat je mij kennis hebt laten maken met mijn diepste kwetsbaarheden, als mijn kernkracht in plaats van mijn diepste zwakte.

Bedankt dat je me hebt laten zien dat wat er ook gebeurt, het leven zich altijd op een betere manier uitbreidt en dat alles altijd goed komt, of iemand het nu gelooft of niet. Ik heb er geen belang bij je weg te duwen, maar ik heb het gevoel dat het jouw missie is om terug te keren naar de liefde waarvan je je gescheiden voelt, en daarom zit je altijd geworteld in zorgelijke perspectieven.

Als de eeuwige bevrijder van het leven die jij mij hebt helpen beseffen dat IK BEN, bevrijd ik je van de benarde situatie van je eigen slachtofferschap en bied ik je toestemming om naar huis terug te keren naar het licht van je hoogste waarheid. Bedankt voor elk geschenk dat je mij ooit hebt aangeboden. Ik bevrijdde je.

Misschien herinnert dit moment ons eraan dat de beheersing van een volledig belichaamd ontwaakt bewustzijn niets te maken heeft met hoe vaak we bang zijn, maar hoe instinctief we met liefde reageren op wat er ook gebeurt. Het is nooit een kwestie van houden van de situaties waarin je je bevindt of van het gedrag van welk personage dan ook, maar van het omarmen van de kwetsbaarheden, zorgen, pijn, twijfels en conflicten die elk moment in je oproept.

Wat er ook gebeurt, houd van dat deel van jou dat het recht heeft om precies zo te voelen en te denken als jij.

Wat er ook gebeurt, hou ervan. Jij bent dat. Dat is wat je bent.

Matt Kahn

Nederlandse vertaling: wakkeremensen.org