De diepte in gaan…
We kennen het allemaal wel, en het wordt zo makkelijk gezegd! Maar doen we het allemaal ook wel? De diepte van je ziel bezoeken, en die zielendelen die in jou zitten, gehoor laten geven over wat er daadwerkelijk speelt in jou. Het gaan aangaan van gevoelens die diep begraven liggen, om maar niet aan het licht te hoeven komen. De pijn die we niet willen voelen en zien, en het verdriet wat eronder ligt. Het is er allemaal wel, maar ben jij bereid om ook die delen op te zoeken in jou om je weg naar heling op gang te brengen? De diepte in duiken kan misschien wel het moeilijkste zijn wat jij moet doen, als jij dat nog nooit geleerd hebt. Als jij nog nooit hebt durven kijken naar wat er werkelijk afspeelt in jouw onderbewustzijn. En al die verborgen delen op te graven, en er licht op te schijnen. Een heleboel mensen geloven dat je deze stukken juist nooit moet aankijken, maar dat je het weggeborgen moet houden waar het goed verstopt zit. Maar weet jij wel wat voor innerlijke processen dit los kan maken? Innerlijke processen waarvan jij niet wist dat het bij die verborgen zielendelen vandaan komt? Delen waarvan we overtuigd zijn, dat als we ze goed wegstoppen, deze ook verdwijnen? Niets verdwijnt zomaar… We zijn in deze wereld gekomen om te leven, om dingen aan te gaan en niet weg te vluchten voor alles wat zich aandient. Niet vluchten voor gevoelens die we niet willen voelen, of vluchten voor oude ervaringen die we niet meer willen zien. Het betekent dat we de stier bij de horens mogen pakken en daarmee aan de slag te gaan. Voelen is ons bestaansrecht, en daar mogen we weer naartoe. Iedereen wordt gevoeliger, en men weet vaak niet hoe men ermee om moet gaan. Dit komt omdat we uit een tijdperk komen van overheersende mannelijke energie. In deze energetische tijdperk was het niet oké om je gevoelens te tonen. We moesten niet zeuren, maar gewoon doorgaan! Maar waarin is hier jouw bestaansrecht dan? Kan jij hierin wel helemaal jezelf zijn, als je niet eens mag voelen wat je voelt? We zijn allemaal zo gemaakt dat ons lichaam een kanaal is om alles te doorvoelen en doorleven. Een kanaal waar vreugde, blijdschap, liefde en geluk doorheen mag stromen. Maar ook waar boosheid, verdriet, frustraties en onmacht gevoeld mogen worden. Hoe kan je nou werkelijk ‘echt’ leven, als je al deze gevoelens niet eens durft toe te laten? Dan worden we gevoelloos, in een wereld die al jarenlang zijn oogkleppen op gehad heeft. Geen compassie voor de medemens of dier hier op aarde, en met veel situaties de kop in het zand steekt. Waar is hier de humaniteit gebleven? Zijn we dan nog wel mens of zijn we robot? Leven we volgens de opgedragen regels van de maatschappij of zijn we vergeten dat we ook gedragen worden door het universum en dat we allemaal een deel zijn van het groter geheel? En dat alles, maar dan ook ALLES invloed heeft op elkaar? Zijn we onze ware essentie vergeten?
Verslaving
Ik geloof niet dat de mensheid alles is vergeten, maar ik geloof wel dat een groot deel van de mensheid eindelijk wakker aan het worden is. Eindelijk begint een groot deel van de samenleving zijn of haar oogkleppen af te doen, en in te zien dat bepaalde dingen niet meer gaan zoals ze gaan. In sommige gevallen moeten mensen er op een harde manier achter komen, door een crisissituatie of iets dergelijks. Maar dit is het proces van de ontwaking van moeder aarde. Moeder aarde is zichzelf aan het opschonen en resetten, en alles wat erop leeft en ermee verbonden is, gaat daarin mee. En ja, dus ook de gehele mensheid moet eraan geloven. Het wil niet zeggen dat iedereen op hetzelfde level meegaat, maar iedereen draagt zijn of haar deel bij in dit gehele proces. Energetisch gebeurt er momenteel zoveel, dat de meeste het niet eens meer kunnen bijbenen.Veel mensen gooien energetische rapporten eruit hoe hoog de energie wel of niet is, maar de valkuil hiervan is dat mensen zich er al snel aan gaan hechten. En wat doen we dan met z’n allen? Juist, we zijn alleen maar aan het co-creëren van wat er is, en dus komt er nog meer van of we houden het daardoor in stand. Als we bepaalde energiestromingen nou gewoon eens tot ons nemen, zonder er een te groot ding van te maken.
Elke dag delen hoe hoog of hoe laag de energie wel niet is, kan je misschien wel bewustzijn geven of even rust. Maar er verandert niks aan de situatie, want alles blijft zoals het is. Niets meer, en niets minder. Het wordt voor sommige mensen een verslaving om elke dag maar op internet te kijken wat de energie vandaag weer doet, terwijl de situatie blijft zoals hij is. Dus laten we eens kijken waar we ons energetisch los kunnen koppelen aan die dingen die we toch niet kunnen veranderen. En laten we eens aan de slag gaan met waar we wel verandering kunnen creëren. Zoals Ghandi dat altijd zo mooi zei: ‘Verander de wereld, begin bij jezelf’ Deze zin zegt al in een notendop, waar de kern zit. We kunnen wel blijven hechten en fixeren op alles wat er in de buitenwereld gebeurt, zonder dat er iets veranderd. Maar we kunnen ook eens gaan kijken wat er diep bij ons van binnen aan de hand is ,om daadwerkelijk verandering in jouw realiteit te creëren. Waarom voel ik de drang, dan wel verslaving om continu maar bezig te zijn met de dagelijkse energieën? Wat wil ik werkelijk niet voelen? Waarom zoek ik bevestiging in de buitenwereld? Wat is de reden dat ik elke keer een drang voel om die berichten op te zoeken?
Geen oordeel
Ik ben hier absoluut niet om te oordelen, maar om een licht te schijnen op processen waar jij en ik doorheen gaan. Ook ik heb me schuldig bevonden aan deze verslaving en nu ik een tijdje een social media detox onderga, doorzie ik ook mijn patronen die ik anders aan mag pakken. Ik moet eerlijk zeggen, dat deze social media detox mij zoveel meer rust geeft. Ik zou het iedereen aanraden om het gewoon een paar keer per jaar te doen of dat je je helemaal verwijderd.Je doorbreekt even alle energetische lijntjes die je met iedereen maakt, die ook invloed hebben op jou. Of je het nu wilt of niet, want alles is energetisch met elkaar verbonden. Ik doe dat trouwens ook vaak hoor, dat ik helemaal van social media af ga, totdat ik voel dat ik er weer op wil. Het geeft zoveel rust en ruimte en die rust en ruimte maakt ernaar dat je op een andere manier gaat creëren. Je wordt veel productiever, en creatiever en besteed je tijd veel nuttiger. Ik verlies anders zoveel tijd aan kwalitatief leven, als ik altijd maar op die telefoon zit. En aan wat? Ik heb alles al gezien en het echte leren gebeurt toch echt, als jij met jezelf de diepte ingaat. En de diepte in gaan, doe je niet door altijd maar online te zijn. Dat is allemaal buitenwereld, en verandert lang niet zoveel als je zou willen. Het echte leven begint bij jezelf en door echt je leven te leven. Ik snap dat iedereen door zijn of haar eigen processen heen gaat, en in sommige gevallen heb je gewoon even een vlucht nodig….ook dat begrijp ik maar al te goed. Maar ik richt me op de mensen die er klaar voor zijn om het anders te doen, en die inzicht willen krijgen in hun processen als ze vastzitten en toch door willen groeien. Ik schijn licht op die situaties, zodat je ziet dat je altijd een ander verhaal kan kiezen. Je kan altijd een andere afslag nemen, als je merkt dat je ergens vastloopt. Dat de buitenwereld alleen maar tegenwerkt en jij dan weer de antwoorden online probeert op te zoeken. Ook dat heb ik zelf meegemaakt! Maar als de buitenwereld tegenwerkt, dan moet jij de antwoorden in jezelf gaan opzoeken. Dan kan je ook een shift maken in jezelf en in jouw bewustzijn, waardoor er ook verandering kan komen in jouw realiteit. Anders blijf je hangen in hetzelfde vicieuze cirkeltje, die je nergens brengt. Ja, weer naar antwoorden zoeken buiten jezelf….die geen verandering brengt….
Ik wil absoluut niet iemands proces bagatelliseren, maar durf jij jezelf echt aan te kijken en durf jij ook toe te geven waar jij misschien wel gevangen bent geraakt in bepaalde verslavingen? Uit vluchtgedrag om niet ‘echt’ te hoeven voelen? Om echt de diepte in te gaan? Om patronen te doorbreken? Durf jij die zogezegde beerput te openen om dat aan te gaan, dat wat alleen maar gezien wilt worden? Alles is een deel van jou, en dus ook die donkere delen die aan het licht willen komen. Dus zolang jij die delen in jezelf niet wilt zien en/of voelen, hoe verwacht je dan heel te worden? Hoe verwacht jij dan om jezelf en jouw processen volledig te accepteren en omarmen? Hoe kan je dan verandering verwachten? Hoe kan je dan losbreken van de illusie van jouw vastgeroeste realiteit of mentaliteit? Ga jezelf vragen stellen. Ga de diepte in en ga voelen wat het met je doet. Ga het niet weg eten, of weg sporten, of gamen, of drinken of roken of via social media en ga zo maar door. GA VOELEN! Ga weer terug naar jouw kern en zie hoe mooi jij bent in al jouw facetten en laat alle oordelen los. Ga weer voelen, ga weer leven, ga weer zijn! Je bent een mooi mens, zie jij dat ook?
Namaste
