Mooi, mooi mens

Mooi, mooi mens

8 januari 2025 / Door Lilian Ferru

2025, het jaar van vrijheid

Lieve Jij,

In de aanloop naar 6 januari, was ik best verdrietig. Het is zowel de datum dat Paul ooit door een beroerte is getroffen, alsook zijn laatste dag op planeet aarde. Ik denk veel aan hem, maar ook aan familie en vrienden, waar ik afscheid van heb moeten nemen. Oprecht je waarheid spreken is niet altijd gemakkelijk. Mensen keren je de rug toe. Jammer, maar ik kan niet meer meehobbelen op aftandse patronen.

Op 1 januari vertrek ik met Ineke naar Vlissingen. Soms schijnt de zon en lijkt het wel lente. Ik ben blij met de zee en de meeuwen. Ondertussen denk ik na. Wat is pijn eigenlijk? Het heeft alles te maken met gehechtheden. Je wil geen afscheid nemen van de personen waar je van houdt. Pijn is ook weerstand. Dan hoop je dat de dingen anders gaan. Ik zak dieper in het gevoel van acceptatie. Ik respecteer ieders lot, elke keuze, niemand hoeft van me te houden. Ik hou al van mezelf.

Tijdens de feestdagen ontving ik enorm veel berichtjes met de beste wensen. Iemand noemt me altijd: ‘Lievian’. Ook is er waardering voor wat ik doe en voor de nieuwsbrieven. ‘Wat ben je een mooi mens’, hoor ik vaker, ‘zo open en herkenbaar wat je schrijft.’ En dan de donaties aan het Angelfonds, het vertrouwen dat me is gegeven. Er zijn weer mensen blij gemaakt. Ook zijn we naar de voedselbank en het leger des heils gegaan. Liefde zit vaak in kleine dingen, een envelop met een paar tientjes, een muts en sjaal voor een zwerver, een cadeautje voor een kind dat niets heeft.
 
‘Mooi mens’, zeg ik tegen mezelf. Ik dompel me onder in deze woorden. Ik voel hoe het alle oordelen en projecties van anderen schoonwast. Ik maak er een affirmatie van. Dat pas ik ook toe op iedereen waar ik aan denk. Soms gaat het gemakkelijk, soms moeilijk. Dat zit ‘m altijd in geraaktheid, waar ik me onbegrepen voel. Weer gaat het om gehechtheden. Het is een universeel thema. Juist de mensen die vrij spreken en handelen, krijgen het te verduren. Dan gaat de deur dicht.

Ook als je aardig bent, gebeurt hetzelfde. In een melancholische stemming, schrijf ik iemand een lief bericht. Ik heb deze persoon al een tijd niet gezien. Ik vertel, dat het me spijt dat het zo is gegaan en dat ik weet dat er een dimensie bestaat waar alleen eenheid is. Er komt een hartje. Meteen daarna is de profielfoto weg. Kennelijk ben ik geblokkeerd. ‘Mooi mens’, zeg ik weer tegen mezelf. Dan gebeurt er iets merkwaardigs. Ik voel me opgelucht en bevrijd. Ik hoef hier niets meer mee te doen. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn keuzes. Ik reik de hand en je kunt ‘m aannemen of niet.

Alles wordt lichter. Dan is er de stilte. Allerlei herinneringen aan Paul komen voorbij. Het zou gemakkelijk zijn om te treuren, maar neen, dat kan de bedoeling niet zijn. ‘Ik hou van jou’, zeg ik. ‘Ik ben blij voor jou. Ik laat je vrij.’ Ik meen het oprecht. Wat ga ik doen met deze dag? Dan herinner ik me een eenzame vrouw. We lopen wel vaker langs haar huis en zwaaien als ze op het terras zit. We brengen haar een bloemetje van het Angelfonds. Ze trilt van verbazing. Daarna nodigen we haar uit voor een wijntje. Ondanks haar 85 jaar, is ze helder van geest. We maken de haard aan en Mina begint te vertellen. Over haar avontuurlijk leven, haar rebelse kant, haar man die onlangs is overleden, de slapeloosheid.

Terloops vertelt ze over hoe ze andermans kinderen in huis nam en allerlei mensen hielp. Het is de normaalste zaak van de wereld. Als ze een Delfts blauw bord ziet, is ze vol bewondering. Ineke en ik kijken elkaar aan. ‘Jij mag het hebben’, zegt Ineke. Het maakt haar niet uit dat het om een uniek erfstuk gaat. Mina heeft zich tot nu toe kranig gehouden, maar dan begint ze te snikken. Ze kan het gewoon niet bevatten, de bloemen, de uitnodiging, en nu dit. Officieel pakken we het bord als cadeau in, met een mooi lint er om heen. Wat een ontmoeting, zo boordevol liefde. Zomaar spontaan, van mens tot mens, waar een nieuwe vriendschap ontstaat.

Het is me opeens zó duidelijk. Werkelijke vrijheid is liefde voor alles wat is. Vrijheid is het sprookje van de dood doorzien. Vrijheid is voorbij gaan aan de verhalen. Grieven houden je gebonden aan relaties die al voorbij zijn. Die en die en toen en toen. Vrijheid is niet meer geraakt worden, omdat iemand niet in staat is om jou te zien voor wie en wat je bent. Vrijheid is jezelf bevrijden van hoop, dat het ooit nog goed komt. ‘Mooi mens’ herhaal ik nogmaals in mezelf. Ik hoef niets, moet niets. Soms keren mensen terug, dan heeft de vriendschap alles overwonnen. Soms is de gezamenlijke tijd op. Dan is het maximale doel bereikt. Ik ga steeds dieper met mezelf, om de schepping te laten zijn zoals ie is. Onthecht zijn, dat is vrijheid. Elkaar in vrijheid ontmoeten, zonder verwachtingen, dat is liefde.

Het is 6 januari. In de overgang naar de zevende, om zes uur in de ochtend, maakte Paul zijn transitie. In de vroege avond laat ik het bad vollopen. Het warme water is heerlijk. Opeens is er geen lichaam meer. Ik ben puur geest. Innerlijk zie ik Paul. Hij is een groot stralend licht en ik ben dat ook. Tussen licht en licht is geen afstand. We gaan in elkaar op. Het is alsof ik zweef, samen met hem. Even ben ik weg uit deze wereld en het is zalig. Daarna draaien Ineke en ik muziek. De akoestiek in dit pand is geweldig, ‘Stairways to heaven’. We toasten op Paul, een paar traantjes, maar ook gelach als we naar oude filmpjes kijken. We blijven wakker. Dan besluiten we om terug te gaan naar Heerlen. Het is half acht in de ochtend, als ik in auto zit en me verbaas over hoeveel mensen al onderweg zijn.

Het is 7 januari. Wat ben ik blij om de katjes te knuffelen. Ik ben zo moe dat ik op de bank in slaap val. Als ik wakker word en de telefoon open, laat een vriendin weten dat ze even afstand wil. Wat is even en wat is afstand? Waarom niet een eerlijk gesprek? Waarom juist vandaag? Ik laat de vragen voor wat het is. Mooi, mooi mens, ben vrij! Ik hou van jou.

Het is 8 januari. Ik lig nog in bed als de deurbel gaat. ‘Een grote doos met bloemen’, roept Ineke vanuit de gang. Gisteren werd er ook al een prachtig boeket bezorgd. Van wie zou dit dan zijn…? Ik ben vervuld van dankbaarheid. Wat lief! Het jaar van vrijheid is begonnen. Ik zie wel wie met mij mee reist. Iedereen is welkom. En ja, het pad van bewustzijn is niet zonder obstakels, maar er is geen andere weg. Laten we moedig zijn en onze vrijheid opeisen, door oprecht onze waarheid te spreken. Mooi, mooi mens, alles wat je bent, mag er zijn.

Of zoals Paul het zegt: ‘Eén met de Bron en niets anders!’
Liefs, Lilian/Lievian

Boek: Aanraking

Een van mijn favoriete boeken, is Aanraking. Het is een korte spirituele roman, over een doofblinde commune, die met elkaar communiceert door in elkaar op te gaan. Met een toevoeging, uit 2025, over het tijdperk waar de samenleving tijdelijk uit elkaar wordt gerukt door het kalu virus. Achteraf blijkt het te gaan om een sociaal experiment. Nu overal verkrijgbaar, uitgeverij de Vrijheid. 

Dankzij Martien en Ine van den Hurk, is ons wel een heel bijzonder boek ter beschikking gesteld. Het verloren boek van George Adamski, dat in1949 naar aller waarschijnlijkheid werd verboden. In Pioneers van de ruimte, vertelt Adamski over ruimtereizen en ontmoetingen met wezens van Mars en de Maan. Het is een fascinerend verhaal, met steeds dezelfde boodschap: hou van elkaar.
Verschijnt eind januari bij Uitgeverij de Vrijheid.

Ook zijn we bezig met de trilogie van Omnec Onec, ‘De vrouw van Venus’. Het is jammer dat dit boek niet meer in het Nederlands verkrijgbaar is. We zijn druk bezig om dit alsnog beschikbaar te stellen.

Interview met Koos Janson. Hoe zit het met de wereld? Schiet het al een beetje op? Een openhartig gesprek met een ex- student van ‘Een Cursus in Wonderen’ en een Nederlands bekenste leraar. youtube.com/watch?v=DYVJ87C4r4Q

Boek licht op genezing:
Ook mijn boek: ‘Licht op genezing’, is weer verkrijgbaar. Ik heb een aantal hoofdstukken toegevoegd. Wat is werkelijke genezing? Bij wie moet je zijn als er klachten zijn, of ben je misschien wel je eigen heelmeester?uitgeverijdevrijheid.nl

Boek: George Adamski, ‘Binnenin de Ruimteschepen’
Adamski is meerdere malen meegenomen op kosmische reisjes. Dit boek is een autobiografisch verslag, over wat er zich in verschillende ruimteschepen afspeelt en wat hem is verteld door wezens van Venus en Saturnus. Het is een belangrijke boodschap voor de mensheid. Als we erom vragen is er hulp. We worden gemonitord, en ook gewaarschuwd voor de gevolgen van liefdeloze daden. Dit verhaal uit 1955, is voor de eerste keer in Nederland gepubliceerd, met unieke foto’s. Nu verkrijgbaar bij uitgeverijdevrijheid.

Uitgeverij de Vrijheid
Ben jij bezig met een boek? Uitgeverij de Vrijheid heeft alle expertise in huis, de redactionele vaardigheid en ook de technische kennis. We geven je boek uit en zijn er ook voor redigeren,website, cover, ondersteuning en promotie. uitgeverijdevrijheid.nl

Genieten in het Bronhuis in Vlissingen in het sfeervolle gastenverblijf. De gastenkamer is voorzien van een royale tweepersoons boxspring, ijskast, tv, wifi, en alle benodigheden. Met een ruime badkamer met ligbad en douche, en toegang tot het terras. A locatie, gelegen in het oude centrum met op 100 meter lopen de zee. Informatie: bronhuisvlissingen.nl

Angelfonds, we helpen elkaar! Help mij svp om te helpen, zodat men nooit het geloof in het goede verliest. Dankjewel, voor de liefde die jij bent. Donaties aan het Angelfonds.
Let op, het rekeningnummer is veranderd.
Nu: L Ferru: NL 73 ABNA 0565 5279 67

Prive sessie in Heerlen en Vlissingen

Een prive sessie is weer mogelijk. Met een gesprek, opstelling en levensveranderde inzichten. Ook jij hebt recht op een gelukkig leven. Ik bied geen langdurige traject aan, maar een eenmalig samenzijn, waar ik me afstem op jou en je aanreikt wat je nu nodig hebt om de volgende stap te maken.

In Heerlen en Vlissingen
Contact: info@jijbenteenwonder.nl

jijbenteenwonder.nl
degoednieuwskrant.nl
bronhuisvlissingen.nl
uitgeverijdevrijheid.nl

 

Boek Lilian Ferru: ‘Voorbij alle verhalen’, nu weer verkrijgbaar

Deze autobiografie gaat over de grootsheid in kleine dingen en over trouw zijn aan jezelf. Dan zeggen we  ‘ja’ tegen de liefde en ‘neen’ tegen de flauwekul.

Lilian Ferru vertelt openhartig over haar leven, na het afscheid van haar bijzondere man Paul. Ze neemt de beslissing om voorbij alle verhalen te gaan, door er eerst goed naar te kijken. Daarbij gaat het ook om oprecht je waarheid te spreken, om waar nodig grenzen te stellen, en om onthecht zijn.

Er is ons zoveel wijsgemaakt. Wat als je alle verhalen stript? Dan blijf jij over. De menselijke mens is degene die niets meer gelooft, behalve zichzelf. Hij vraagt geen goedkeuring en bevestiging. Hij dient alleen zijn doel, dat waarvoor hij is geboren. De mens die leeft om anderen te dienen, is niets anders dan een bedelaar.
Na de nodige ophef en een rechtszaak, is dit boek weer verkrijgbaar.

Andere boeken van Lilian: kijk op https://uitgeverijdevrijheid.nl/
of op: https://www.wakkeremensen.org/boeken/auteur-lilian-ferru/