Al wat je geeft is aan jezelf gegeven
Lieve mensen,
Met het nieuwe jaar in het vooruitzicht is het tijd om afscheid te nemen van het oude. Steeds meer besef ik dat er helemaal geen verleden is. Het bestaat alleen in mijn hoofd. Net zoals de toekomst, die nog moet komen. In het midden sta ik. Alleen in het huidige moment kan ik me bewust zijn van mezelf. Alleen in dit heilig ogenblik kan ik afgestemd zijn op het licht in mij. Alleen nú ben ik in staat om me te verbinden met de Bron, het licht dat zich door mij heen wil uitbreiden.
Is dat niet waar kerstmis voor staat? Is Jezus niet het symbool voor de Christus in onszelf? Hij verrichtte wonderen, omdat hij alleen volmaaktheid en onschuld kon zien. Hij eerde elk mens, riep op tot vergeving, en vertrouwde volledig op de innerlijke leiding. Hij bood geen verzet, toen ze hem gevangen namen. Ook later aan het kruis, was hij in volledige overgave. Daar kunnen we wat van leren. Leren is demonstreren. Jezus deed het ons voor.
Hoe breng je liefde in deze wereld? Heel eenvoudig, door het te zijn. Dat is natuurlijk niet altijd gemakkelijk. Iemand hoeft je maar te ergeren, op je pijnplekken te drukken, iets stoms te zeggen, en de irritatie en onzekerheid grijpt je weer naar de keel. Heel menselijk, zou je denken. Toch kan het ook anders. Zaterdag was, na lange tijd, weer de Angelwalk. We begonnen met een healing van Paul. Dat tilde de sfeer al meteen op naar een level waar we onze harten konden openen. Voor iedereen was er persoonlijk contact. Paul herinnert je er aan dat je door en door krachtig bent, dat alle macht jou is gegeven. Dat jij mag gaan staan voor wie en wat je bent. Even een minuutje waar liefde naar liefde kijkt, om vervolgens de Angelwalk te lopen. Stel je voor, je gaat met gesloten ogen door een haag van mensen. Van beide kanten word je geleid, omhelsd, omarmd. Een streling over je haar, een kus op je wang. Fluisteringen over hoe mooi, prachtig, waardevol en heilig je wel niet bent. Om aan het eind door twee engelen ‘welkom thuis’ te worden geheten. Dan mag je aansluiten, om dat wat je zojuist hebt ontvangen, aan een ander te geven. Al wat je geeft, is aan jezelf gegeven.
Aan het eind liep Paul de route, met mij als laatste persoon er achter aan. Zoveel lieve woorden van dankbaarheid, terwijl je niet weet wie het zegt. Een hand om mijn schouder, iemand die mij knuffelt, me vastpakt, lieve dingen tegen me zegt. Hoewel ik al vele keren de Angelwalk heb georganiseerd, verrast de intensiteit me ook deze keer. Na afloop ontstaat er spontaan een kring. We houden elkaars hand vast, verbonden in het besef dat liefde het enige is dat blij maakt. De healing gaat gewoon door. We bevinden ons met z’n allen in een oneindige stilte. Nog dieper dringen we door in de waarheid dat dit is waar ons leven voor bedoeld is. Liefde geneest, vergeving geneest, verbondenheid geneest. Dat is waar de wonderen uit voort komen.
Zijn we niet allemaal engelen, die vreugde voelen als ze hun vleugels om hun medemens mogen slaan? Wat is er heerlijker dan zonder oordeel iemand in donsveertjes te wikkelen? Wat maakt het uit wie of wat je bent? Welke kleren je draagt, welke functie je bekleedt? Je bent al heilig en volmaakt. Wat is er fijner dan de vrije expressie, om ongeremd je liefdevolle zelf te uiten?
Ik heb gemerkt hoe groot de impact van deze middag was. Zoveel prachtige mensen, zoveel openheid en bereidwilligheid om de verbondenheid met de Bron te léven. Bij mij dreunde dit nog dagen na. En dan de vraag: wat gaan we doen met kerstmis? En ook: wat nemen we mee van dit jaar, wat laten we achter? Kies opnieuw en weer opnieuw. Het is steeds meer afscheid nemen van dat wat je niet langer dient. Het is dieper in jezelf duiken. Wat wil ik? Wil ik dat er licht en vreugde in mijn leven is? Wat is ziekmakend? Waar heb ik genoeg van? Wat staat liefde in de weg? Laten we dan nu nog een laatste keer achterom kijken, en dan is het klaar. Laten we met deze kerst ongeremd en schaamteloos ons licht stralen, en elkaar lief hebben, ongeacht wat ooit is geweest. Dan worden het pas écht feestdagen. Als er geen verleden is, dan kunnen we iedereen als nieuw zien, ook jezelf. Dan kunnen we van iedereen houden precies zoals hij of zij, op dit moment, voor ons verschijnt. Dan zijn we ons heilige zelf. Dat is het enige dat werkelijk gelukkig maakt. Dááar gaat het om!
Liefs, Lilian
Dankjewel voor de donaties aan het Angelfonds. Voor deze uiting van liefde en betrokkenheid voor onze medemens. Ik heb nog een ronde te gaan, waar ik weer mensen blij kan maken en mag verrassen. Dank aan alle engelen. Ze zijn overal, zoals jij die dit leest. Elke gave kan ik zo enorm waarderen.
https://jijbenteenwonder.nl/
https://www.degoednieuwskrant.nl/
