De ijskoningin: verlangen naar een liefdevolle moeder / Tamara Beekmans
Een heerszuchtige vrouw vol machtswellust, waaronder vaak een gevoel van minderwaardigheid schuilgaat. Hoewel ze in het geheim snakt naar emotionele warmte, stoot ze mensen af door haar koele reactie op gevoelens.
De ijskoningin trekt zich terug uit relaties, wijst anderen snel af en laat ze in de steek. Vaak bevriest ze zichzelf in een superieure positie met een koude rationaliteit door te streven naar orde en perfectie.
Als haar dochters niet haar discipline en perfectionisme hebben, straft ze hen met scherpe vernederende opmerkingen.
Een moeder als ijskoningin heeft de neiging om af te geven op alle goede gevoelens, omdat ze de warme koesterende emoties van anderen vreest of er jaloers op is. Onderhuids wil ze gehoord worden, maar wenst niet naar anderen te luisteren, vooral niet als het om hun gevoelens gaat, en ze kapt vaak gesprekken af. Als ze zelf aan het woord is verwacht ze volledige aandacht.
Sommige dochters van ijskoninginnen kunnen geen warmte uit andere bronnen opnemen, ze zijn verkild geraakt door de kou van hun moeder en worden zelf ook zo. Ze verlangen zo naar liefde en bewondering, maar wantrouwen het als ze het krijgen en gaan op zoek naar verborgen motieven. Andere dochters van ijskoninginnen verlangen zo naar de warmte die ze als kind niet hebben gekregen dat ze enorm afhankelijk worden en altijd op zoek gaan naar de koestering en bevestiging die hun eigen moeder niet gegeven heeft.
IJskoninginnen moeders zijn vaak een expert in manipulatie en ontoegankelijk voor anderen. Soms wordt een dochter van een overheersende vader zelf een ijskoningin, doordat ze niet erkend werd in haar gevoeligheid en kind-zijn. De wonden van de moeder gaan over op de dochter, de teleurstellingen van de moeder worden betaald door de dochter. De onvrede van de moeder wordt de onvrede van de dochter. De ellende van de dochter is de triomf van de moeder en het verdriet van de dochter is de stiekeme vreugde van de moeder. Zo blijven ze in elkaars macht, symbiose en verstrikking.
De dochter wil genezen, als iemand maar echt van haar zou kunnen houden, denkt ze, dan zou ze misschien werkelijk naar zichzelf durven kijken. Ze kan niet meer zien dat iemand van haar houdt, ze kan het niet geloven, alleen maar wantrouwen en geen liefde in haar leven beantwoorden. Door controle over haar emoties te houden wordt ook zijzelf een ijskoningin, onbereikbaar, torenhoog en afstandelijk.
Houd het dan nooit op moeder en dochter te zijn?
Om als dochter van een ijskoningin te genezen, moet je je bevroren gevoelens ontdooien. Als het ijs gaat smelten, begint er geleidelijk aan weer leven tevoorschijn te komen. Niet meer de buitenkant bevredigen, maar haar diepe wonden helen en haar verborgen minderwaardigheidsgevoel verkleinen. Niet meer schamen voor tranen, opnieuw leren dat emoties haar bevroren gevoelens in haar hart doen smelten. Soms heeft ze de hete tranen van een geliefde nodig om het ijs in haar hart te doen smelten.
Ik kom vele vrouwen tegen in mijn trainingen die niet meer kunnen of durven voelen. Bang voor gevoelens, bang om zichzelf kwetsbaar op te stellen vanwege de angst dat het tegen hen gebruikt zal worden. Bang om de pijn toe te laten, hun hart te laten smelten. Verlangen naar vreugde en humor, maar er niet meer bij kunnen.
Moeite hebben met vrijheid, zelfbevestiging en eigenwaarde. Met veel moeite hebben ze hun ziel en hart weten te beschermen, maar de prijs is groot die betaald is. Hoe doe je dat dan, jezelf weer helen en je beschadigde delen niet meer onderdrukken zodat je mag uithuilen?
Niemand wil een ijskoningin zijn. Niemand is vrijwillig een ijskoningin. Je wordt het vanuit je overlevingsmechanisme door het gezin waar je in bent geboren, door omstandigheden, door onverwerkt trauma en hunkert naar liefde als kind en later als volwassene. Je moet van ver komen om weer de warmte van je eigen hart toe te durven laten, dat kost veel tranen en heel veel moed. Mensen weer durven vertrouwen, dat niet iedereen je iets aan wil doen.
Beseffen dat je dat kleine meisje niet meer bent, maar je nog wel dagelijks zo voelt. Hoe stap je in je volwassen deel? Hoe kun je ooit weer vrede en rust vinden?
Dit is een lange weg als je op deze manier opgegroeid bent, maar weet dat je juist enorm krachtig moet zijn, om dit aan te kunnen.
Als je leert of ernaar verlangt deze kracht in te gaan zetten om jezelf te gaan helen, is het belangrijk dat je stap voor stap leert in emotioneel opzicht voor jezelf te zorgen en jezelf never nooit meer af te wijzen, maar bemoedigend toespreken.
Hoe dapper je bent geweest. Dat je het hebt overleefd en dat je nu uit de interne gevangenis mag stappen zodat je interne veiligheid kunt leren ervaren. Stap voor stap, een voor een.
Wat zou jij vandaag al kunnen doen, als eerste kleine stap om liefde aan jezelf te geven, die je tekort bent gekomen, om je eigen behoeftes te vervullen?
Tamara Beekmans
vrouwenkrachtacademie.nl
