Denken vanuit Liefde
Denken vanuit Liefde
juli 2022 / Door Gerrit Gielen
Alles in de natuur is onderworpen aan een ritme. Denk bijvoorbeeld aan de seizoenen, maar ook de opeenvolging van dag en nacht. Dit hoort bij de natuur en we ervaren het als vanzelfsprekend.
De natuurlijke ontplooiing van het leven is alleen mogelijk dankzij ritmes. Zonder nacht zou onze Aarde verhitten tot een kokende levenloze woestijn, en zonder dag zou ze bevriezen. Beide zijn nodig voor de evolutie en groei van het leven.
Minder vanzelfsprekend vinden we het dat ook ons innerlijk leven onderworpen is aan een ritme. Ook daar is een afwisseling van licht en duisternis te vinden.
Periodes van licht, waarin alles goed gaat, worden afgewisseld met moeilijke periodes. Dit zijn periodes van angst, boosheid, wanhoop en twijfel. Toch hebben ook deze periodes hun nut. Net zoals al het leven op Aarde zich ontwikkelt dankzij de afwisseling van licht en duisternis, groeien wij ook als mens door deze afwisseling.
❥ Juist in moeilijke periodes blijken achteraf vaak zeer leerzame periodes te zijn, die zorgen voor innerlijke groei en verdieping.
Echter, soms lijkt de balans zoek te zijn. De duisternis gaat overheersen en we verliezen het contact met het licht. We kunnen ons niet meer voorstellen dat het ooit terug zal keren: de nacht wordt geen dag meer, de duisternis lijkt permanent te worden. Het natuurlijke ritme van het leven stagneert. En als er geen ritme meer is, is er ook geen groei meer, maar stilstand.
❥ Hoe komt dat? Hoe komt het dat we soms niet mee gaan met het natuurlijke ritme van het leven en in de nachtfase blijven hangen?
In dit stuk wil ik laten zien dat dit vaak veroorzaakt wordt door een verkeerde manier van denken: door te denken vanuit angst verlengen we kunstmatig de duisternis in ons leven.
Ook wil ik laten zien wat we hier aan kunnen doen, hoe we onszelf kunnen leren te denken vanuit liefde. Denken vanuit liefde is de natuurlijke manier van denken. Denken vanuit liefde gaat mee met het ritme van het leven en zorgt voor innerlijke groei.
Ons denken.
Wij hebben enorm veel opvattingen en meningen over de wereld om ons heen
Vele daarvan bedenken we niet zelf, maar worden ons aangereikt door de wereld om ons heen: via de krant, de televisie, het internet en alle mensen die we ontmoeten en die hun mening over iets vaak direct klaar hebben.
❥ Ons denken begint altijd met aannames over de wereld om ons heen.
Dit is vergelijkbaar met de wiskunde. Wiskunde begint met het aannemen van een aantal axioma’s, dit zijn uitgangspunten die niet te bewijzen zijn. Van daaruit redeneer je verder. Je kunt bijvoorbeeld aannemen dat de kortste verbinding tussen twee punten een rechte lijn is. Je komt dan tot de traditionele meetkunde. Neem je aan dat dit niet het geval is, dan ontstaat er een andere vorm van meetkunde die ook bruikbaar is: de niet-euclidische meetkunde die in de moderne astronomie heel goed toepasbaar blijkt te zijn.
