Germaine Domatilia

19 augustus 2021

Overgave aan de grote transformatie…

May you touch dragonflies and stars, dance with fairies and
talk to the Moon…
~ unknown ~

Van de week waren Jaap en ik getuige van een prachtig fenomeen in onze Elfenvijver. Maar liefst vijf libellen hadden besloten om bijna tezelfdertijd ‘geboren’ te worden en te transformeren van kruipend waterwezentje naar prachtig vliegend insect. Van de ‘geboorte’ van één van hen mochten we stille getuige zijn. Geweldig!

Terwijl we het proces volgden van nymf naar minstens 3 keer zo grote libelle, was ik echt volledig in ‘awe’. ‘Moet je voorstellen’, zei ik tegen Jaap, ‘heb je je hele leven onder water geleefd en dan ineens, in een paar uur tijd verandert werkeluck alles! Ga van je kleine, beperkte en donkere onderwateromgeving naar een omgeving van lucht en licht en kleur! Ben je ineens een prachtige libelle! Met hele grote ogen! En vleugels! Kun je vliegen!! Echt hè…! Als je je daar eens een voorstellig van maakt! Ik denk dat als ons mensen dat zou overkomen, we dat niet zouden trekken, die transformatie. Hahaha, je zou ons waarschijnluck af kunnen voeren!’

Nu had ik al het gevoel dat die libellen me wat te vertellen hadden. Het kwartje viel vandaag. In voorbereiding op de Mindset training in september, keek ik naar een interview waarin een analogie werd geschetst met een rups. De rups die zijn omgeving, de plant helemaal opeet en vernietigt alvorens naar binnen te keren en als vlinder herboren te worden.

In a way, eenzelfde proces waar wij mensen ons in bevinden. De afgelopen decennia hebben we onze omgeving ‘vernietigd’. We hebben ons volgevreten en worden nu ‘en masse’ uitgenodigd om naar binnen te keren en te transformeren naar de Lichtwezens die we in essentie zijn.

Daar waar de transitie voor de rups wellicht wat minder intens is dan voor de libelle (de rups leefde immers al op land en was al gewend aan zuurstof), voelt de transitie van de libelle meer als de overgang waar wij voor staan. Naar zo’n totaal andere werkluckheid, zo’n totaal ander bewustzijn, zulke totaal andere ogen en zo’n totaal andere wereld dan ons is geleerd en we tot nu toe kennen, dat het me eigenluck niet verbaast als veel, heel veel mensen dit eenvoudigweg niet trekken en voor die tijd ‘uitstappen’.

Want die libelle, die hing daar aan die plant. Urenlang volledig open en bloot, volledig weerloos en volledig kwetsbaar, volledig overgeleverd aan het onbekende. In een totaal nieuwe wereld die zich aan haar openbaarde. In een totaal nieuw lichaam dat zich voor haar opende. In een voor haar totaal vreemde omgeving… Ze hoefde alleen maar haar impulsen te volgen. Impulsen die haar zeiden uit het water te kruipen en zich vast te klemmen aan die plant. En zich vervolgens in volledig vertrouwen over te geven aan het proces. Dit volledig over zich heen te laten komen. Volledig open, volledig kwetsbaar. Pffff… wat kunnen wij hier veel van leren…

Ook ik weet niet hoe de wereld eruit gaat zien, onze omgeving, onze lichamen, kristallijn en transparant… Hoe het bewustzijn zich verder opent… Welke nieuwe realiteiten zich openbaren… Het grote onbekende, iets waar het ego als de dood voor is.

Nu ben ik vrij bewust en kan ik me heel goed voorstellen hoe dit moet zijn voor mensen die dat (nog) niet zijn. Ik heb bovendien bijna 15 jaar over mijn transformatie mogen doen. Ik heb jaren de tijd gehad om alles te navigeren en een plek te geven en hoef niet in zo’n razend tempo als de mensen nu te ontwaken tot de bizarre en soms gruwelucke werkeluckheid die lang verborgen is geweest.

De libelle heeft wel één enorm groot voordeel op ons: ze denkt niet na. Niet over wat er  nou precies gebeurt, niet over wat er zou kunnen gebeuren, niet over het mogelucke gevaar dat schuilt in urenlang weerloos aan een plant bungelen. Kon ze dat wel, dan zou ze waarschijnluck helemaal niet aan het proces beginnen. Maar in plaats daarvan volgt ze gewoon haar impulsen, haar natuur en geeft zich daaraan over. Om uit te groeien tot de prachtige libelle die zij bedoeld is te zijn… Dat is haar blauwdruk.

Zoals ik al zei, vind ik de overeenkomst met ons zo treffend: want ook wij worden uitgenodigd om onze impulsen te volgen. Te vertrouwen. Zonder erover na te denken. Impulsen die ons uitnodigen om het juiste te doen, te doen wat goed voelt, wat ons Hart ons ingeeft. Voor onszelf, onze kinderen. Om ons gevoel te volgen en daarnaar te handelen, ondanks gedachten die zeggen dat dat gek is, raar is, spannend is, eng is, gevaarluck is, beangstigend is, niet mogeluck is, etc..

Neem jij een prik ook al zegt alles van binnen ‘Nee!’? Omdat je denkt dat je anders je baan verliest of je huis niet meer kunt betalen? Laat je de integriteit van jouw lichaam schenden omdat je denkt dat je anders wordt buitengesloten? Of doodgaat?

Voelt de school als een veilige plek voor jouw kinderen? Voelt het goed om ze naar school te laten gaan als je weet dat ze daar niet vrij mogen ademen? En daarmee hun lichaam vergiftigen? Als je weet welke lesstof ze voorgezet krijgen? Als je weet dat hun creatieve vleugeltjes worden afgeknipt? Zodat ze in een hokje in de maatschappij passen? Een maatschappij waar geen plaats is voor hun eigenheid en hun eigen-wijsheid? Sta jij dat toe?

Vraag je eens af wat jou tegenhoudt om naar je gevoel te luisteren en ernaar te handelen. Ook als je de consequenties niet kent, net als die libelle. Wat weerhoudt jou om in vertrouwen en in overgave actie te nemen en je gevoel te volgen? Jouw impuls? Jouw natuur? Wat je hart je ingeeft?

Waarschijnluck zijn dat gedachten. Dat een stemmetje in je hoofd dat je influistert: ‘doe maar niet…’, ‘je weet niet wat er gebeurt…’, ‘straks heb je geen baan meer, of geen huis, of… of…’. Gedachten gevoed door angst, meestal een slechte raadgever… Gedachten… angst… de Matrix…

We worden allemaal uitgenodigd om het Pad van de Held te gaan. Om in onze kracht te staan, trouw te zijn aan onszelf, onze essentie te belichamen en onze gedachten, onze scheppingskracht in eigendom te nemen en te meesteren. Om ‘nee!’ te doen als het ‘nee!’ voelt, onze rug recht te houden en te handelen naar onze ware natuur. En die is Liefde.

Punt is dat, anders dan die libelle, wij wel gedachten hebben. En onze gedachten, onze mind is gegijzeld. Gegijzeld in angst. Angst om je waarheid te spreken, angst om anders te zijn, angst om buiten de boot te vallen, angst om je te laten zien, angst om trouw te zijn aan jezelf, angst voor een ziekte, angst voor een boete, angst voor autoriteiten, angst om het niet goed te doen, angst voor het onbekende, uiteindeluck vertaalt in de ultieme angst: de angst voor de dood.

Brainwash en mind-control vieren hoogtij. Logisch. Want op het moment dat jij ertoe ontwaakt hoe krachtig jouw gedachten zijn en hoe makkeluck het op het ogenblik is om te creëren, dan heeft ‘de andere kant’ een groot probleem. Dus gebruiken ze een machtig middel: de angst voor de dood, in al haar facetten.

Maar stel nou eens dat ook de dood niet is hoe die ons wordt voorgespiegeld? Dat de dood niets anders is dan een prachtige nieuwe geboorte? In deze realiteit of aan de andere kant van de sluier? Wat voor invloed zou dat hebben op de mate waarin je angst ervaart? En je daardoor laat leiden?

Wat als we eens besluiten om alle gedachten overboord te zetten en puur naar ons gevoel te luisteren? Te doen ‘wat goed voelt’? Ondanks alle gedachten? Wat als wij dan ook transformeren en uitgroeien tot prachtige libellen? Stel je eens voor…

Toen ik ging googelen op de spirituele betekenis van Libelle (Dragon Fly) was dit het eerste wat ik te zien kreeg:

In almost every part of the world, the Dragonfly symbolizes change, transformation, adaptability,
and self-realization.
The change that is often referred to has its source in mental and emotional maturity
and understanding the deeper meaning of life.

Pfff… toeval…?

In Munay,

Germaine 

PS: Ik begrijp het hoor, het is zo makkeluck gezegd: ‘ga in je kracht staan’, ‘realiseer je hoe krachtig je bent’, ‘wij zijn de 99%!’. Maar in een wereld waarin zwaar geïnvesteerd wordt om jou in de slachtofferrol te houden en je geprogrammeerd en geconditioneerd bent om dat juist niet te doen, is dat easier said than done.

Tussen ‘weten’, ‘voelen’ en ‘doen’ ligt een wereld aan gedachten. Gedachten die al dan niet ondersteunend zijn aan dat wat jij wilt. Vaker niet dan wel want de meeste gedachten zijn gebaseerd op angst.

Dus, hoe jouw gedachten weer in eigendom nemen? Hoe kun je ervoor zorgen dat jouw gedachten ondersteunend zijn aan wat je wilt creëren en daar uitvoering aan geven? Kan dat überhaupt? Ja, dat kan. En het is hoog tijd dat we ons dat gaan her-inneren.

Op 20 september a.s. start de training Rust & Ruimte Mindset Magic. Een bijzondere en transformatieve reis waarin ik je meeneem op een reis door je brein die je inzicht geeft in hoe ons brein werkt, hoe onze gedachten werken en hoe we zelf onze werkeluckheid creëren. Gedachten en emoties liggen ten grondslag aan ons gedrag met als resultaat dat wat we om ons heen zien. Dus, ben jij er klaar mee om het gevoel te hebben dat je geleefd wordt, dat je een speelbal bent van je gedachten, slachtoffer van je omstandigheden? En ben je eraan toe om vol-ledige verantwoordeluckheid en vol-ledig eigenaarschap over jouw leven te nemen? Zodat jij het leven kunt creëren waar je blij van wordt? Waar je van droomt? Dan hoop ik dat je meedoet.

Wil je er meer van weten? Ik spreek je graag. Maak hier een afspraak voor een Magic Mindset oriëntatie gesprek >

Of meld je aan voor de mailinglijst > dan houd ik je op de hoogte en krijg je – als je besluit om mee te doen – korting op de investering in jeZelf…

PS2: Vandaag start ook een creatie experiment. Vandaag begint volgens de Dreamspell-kalender, een nieuw Wavespell, een periode van 13 dagen waarin we de 13 Galactische Tonen van Creatie doorlopen, de 13 Tonen van de Schepping, ofwel een scheppingscyclus van 13 dagen. Hoe mooi om hier de komende 13 dagen op mee te surfen. Doe je mee? Hier lees je er meer over >